Kruszenie się i odpadanie tynku to najczęściej objaw silnego zawilgocenia murów. Taka sytuacja nie tylko stwarza ryzyko rozwoju grzybów i pleśni, ale również niesie ze sobą zagrożenie krystalizacji soli zawartych w materiałach budowlanych oraz w przenikającej do murów wodzie. Obecność soli prowadzi do poważnych uszkodzeń, a nawet całkowitego zniszczenia zawilgoconych ścian.
Gdy stężenie roztworu soli przekroczy punkt nasycenia (np. w wyniku odparowania wody), nadmiar wytrąca się w postaci białych wykwitów. W porach materiałów budowlanych pojawia się tzw. ciśnienie krystalizacyjne, które powoduje niszczenie struktury muru, pękanie i łuszczenie się tynków.
Problem ten najczęściej występuje w przypadku braku lub nieszczelności izolacji przeciwwilgociowej fundamentów, co prowadzi do stałego, kapilarnego podciągania wody z gruntu. Może się również pojawić w wyniku długotrwałego zawilgocenia murów spowodowanego zalaniem lub powodzią.
Kiedy stosować tynki renowacyjne?
Zjawisko kruszenia się i odpadania tynków zewnętrznych jest szczególnie nasilone w strefach przycokołowych, które ze względu na swoje położenie najdłużej ulegają zawilgoceniu i najtrudniej je osuszyć. Wysoka temperatura zewnętrzna i intensywne nasłonecznienie powodują intensywną parowanie wody z muru, co prowadzi do powstawania parcia pary wodnej pod tynkiem. To z kolei skutkuje jego niszczeniem.
Nałożenie w tych miejscach zwykłej zaprawy tynkarskiej może przynieść odwrotny skutek od zamierzonego. Jeśli w głębszych warstwach muru nadal utrzymuje się wysoka wilgotność, nowy tynk również ulegnie uszkodzeniu. W takiej sytuacji konieczne jest zastosowanie specjalistycznych zapraw renowacyjnych, które charakteryzują się wysoką porowatością i niskim oporem dyfuzyjnym. Dzięki temu umożliwiają one odprowadzanie wilgoci z muru, jednocześnie chroniąc go przed szkodliwym działaniem soli.
Należy jednak pamiętać, że tynk renowacyjny nie zastępuje izolacji przeciwwilgociowej. Jeśli mur nie będzie odpowiednio zabezpieczony przed przenikaniem wilgoci, zmagazynowane w tynku sole z czasem wykrystalizują się, prowadząc do jego zniszczenia. Dlatego przed przystąpieniem do remontu tynku, konieczne jest ustalenie i usunięcie przyczyny zawilgocenia. Najczęściej oznacza to wykonanie nowej izolacji poziomej, która zapobiegnie podciąganiu wody z gruntu. Dopiero po wykonaniu tych prac można przystąpić do naprawy tynku z wykorzystaniem odpowiedniej zaprawy renowacyjnej.
Z czego składają się tynki renowacyjne?
Tynki renowacyjne tworzą na murze powłokę o ściśle określonych właściwościach. Charakteryzują się one odpowiednią zdolnością podciągania kapilarnego, ułatwiając odprowadzanie wody z muru, oraz wysoką porowatością, która zapewnia szybkie wysychanie tynku i magazynowanie soli ulegających krystalizacji. Objętość porów w świeżej zaprawie tynkarskiej musi wynosić co najmniej 25%, a w związanej zaprawie nie może być mniejsza niż 40%. Specjalne dodatki hydrofobizujące regulują poziom kapilarnego podciągania wody. Dzięki temu woda zawierająca szkodliwe sole wchłaniana jest przez tynk jedynie na głębokość kilku milimetrów, a następnie odparowuje wewnątrz jego struktury, co zapewnia suchość powierzchni ściany.
Tynki renowacyjne dostępne są zawsze w ramach kompletnego systemu, obejmującego obrzutkę, tynk podkładowy i tynk renowacyjny. Zaleca się stosowanie produktów jednego producenta, aby zapewnić optymalną kompatybilność i skuteczność działania systemu. Konkretna konfiguracja składników tynku dobierana jest indywidualnie, w zależności od warunków panujących na danym obiekcie, z uwzględnieniem stopnia zasolenia muru (określonego na podstawie badań laboratoryjnych). Należy również ściśle przestrzegać zasad aplikacji określonych przez producenta.
Jak stosuje się tynki renowacyjne?
Prace z tynkami renowacyjnymi przebiegają zazwyczaj w następującej kolejności:
- Przygotowanie ściany: Dokładnie oczyść ścianę z wszelkich zanieczyszczeń, takich jak resztki starego tynku, zapraw czy powłok malarskich. Pogłęb spoiny poziome i pionowe na co najmniej 2 cm.
- Obrzutka: Nałóż obrzutkę, zapewniającą dobrą przyczepność tynku. Powinna ona pokrywać około 50% powierzchni ściany w formie siatki.
- Tynk podkładowy: Nałóż tynk podkładowy o grubości około 1 cm. Wyrównuje on powierzchnię i posiada właściwości hydrofilowe (wchłania wodę).
- Tynk renowacyjny: Właściwy tynk renowacyjny nakłada się zazwyczaj jednowarstwowo, tworząc powłokę o grubości maksymalnie 2 cm. W przypadku większych wymagań co do magazynowania soli można zastosować dwie warstwy o łącznej grubości do 4 cm. Pamiętaj o zachowaniu odpowiedniego odstępu czasowego przed nałożeniem kolejnej warstwy (zgodnie z zaleceniami producenta). Poczekaj przynajmniej jeden dzień na wyschnięcie każdego 1 mm grubości tynku. Tynk renowacyjny nakładaj równomiernie, tworząc warstwę o jednakowej grubości. Chronić go przed zbyt szybkim wysychaniem, tak jak tynki tradycyjne.
- Warstwa kryjąca: Wybór warstwy kryjącej (warstwa wierzchnia, tynk nakrapiany, powłoka malarska) nakładanej na tynk renowacyjny należy dostosować pod względem przepuszczalności pary wodnej i przewodności kapilarnej.
Redakcja BudujemyDom
fot. otwierająca: wronx / forum.budujemydom.pl
Dodaj komentarz