1) Wymiana okien na szczelne - bez nawiewników
Częsty błąd popełniany podczas modernizacji starych domów z wentylacją grawitacyjną.
W starych, nieszczelnych oknach nawiewniki nie były potrzebne, ale nowoczesna stolarka okienna jest szczelna, więc jeśli nie ma w niej (ani w ścianach) nawiewników, wentylacja w zmodernizowanym domu niemal całkowicie zamiera i pojawiają się charakterystyczne problemy: zaduch, wyłączanie się automatycznych gazowych podgrzewaczy wody, zaparowane szyby okienne, niewysychające ręczniki, rozwój pleśni itp.
2) Montaż okien bez użycia taśm uszczelniających
Niezabezpieczenie kołnierza z pianki montażowej taśmą paroszczelną od wewnątrz i paroprzepuszczalną od zewnątrz może skutkować zawilgoceniem styku okna ze ścianą i powstanie tam mostków termicznych, przez które będzie uciekać ciepło. Ponadto zawilgocenie tych miejsc może powodować rozwój pleśni i innych grzybów.
3) Brak odpowiednich luzów dylatacyjnych
Między oknem a ścianą powinny być zachowane szczeliny o szerokościach, które po osadzeniu okien umożliwią ich rozszerzanie pod wpływem wilgoci i temperatury oraz właściwe uszczelnienie połączenia okna ze ścianą. Zalecane optymalne luzy montażowe dla okien o wymiarach 1,5-4,5 m wynoszą:
- PVC białe - 10-25 mm;
- PVC ciemne - 15-30 mm;
- drewniane - 10 mm;
- aluminium/tworzywo - 10-20 mm.
Zbyt wąska szczelina wykluczy prawidłowe wykonanie uszczelnienia okna z murem, natomiast zbyt szeroka uniemożliwi solidne zakotwienie okna w ścianie oraz utrudni uszczelnienie.
4) Wbudowywanie za dużych okien.
Skutkuje to brakiem koniecznych luzów dylatacyjnych. Często prowadzi to do uniemożliwienia prawidłowego zamontowania parapetów.
Otwór zbyt mały dla okna to dodatkowo brak miejsca w ościeżu na kompensację naprężeń, wynikających z rozszerzalności termicznej kształtowników okiennych pod wpływem wysokiej temperatury zewnętrznej. Powoduje to zakleszczanie i wyginanie ram ościeżnic i skrzydeł.
W okresie chłodów, na ościeżach przy ramach okien może być widoczne skraplanie wilgoci wewnętrznej (pary wodnej), latem będą natomiast występowały trudności z otwieraniem i zamykaniem okien - w wyniku zakleszczenia ram skrzydeł nagrzanych przez słońce.
5) Wbudowywanie zbyt małych okien
Skutkuje to brakiem możliwości utworzenia prawidłowych połączeń okna ze ścianą oraz wadliwe uszczelnienie. Zbyt małe (w stosunku do wymiaru ościeży) okna to również zmniejszenie światła okna, czyli mniej naturalnego światła w pomieszczeniach.
6) Ustawienie okna na styk z węgarkiem
Takie ustawienie okna powoduje brak szansy wykonania uszczelnienia pomiędzy licem profilu ramy ościeżnicy okna a istniejącym węgarkiem muru lub przyszłym węgarkiem, powstającym po dociepleniu budynku. Pozostawioną szczeliną wnika od zewnątrz woda opadowa i zimne powietrze. Niska izolacyjność termiczna niedostatecznie izolowanego styku prowadzi do wychładzania ściany w obrębie szczeliny i skraplania wilgoci oraz powstawanie mostków termicznych.
7) Montowanie okien na nierównych i nieczyszczonych podłożach
Pozostawione zanieczyszczenia będą wchłaniać wilgoć z powietrza i z przecieków wody opadowej. Pianka montażowa nie zespoli się z litym materiałem, w wyniku czego styk spoin ulegnie szybkiemu rozszczelnieniu, a w szczelinach pomiędzy oknem a murem powstaną mostki termiczne.
Skutkiem tej wady montażu jest pojawienie się pod oknami, na ościeżach i w nadprożu zawilgoceń muru, powiększających się znacznie z upływem czasu. W czasie opadów deszczu możliwe jest wyciekanie wody opadowej spod parapetów i powstawanie zacieków na podłodze. Prawdopodobne będą wyczuwalne przedmuchy powietrza przy ramie.
8) Montaż bez klocków podporowych i kotew progowych
Zamontowanie okna bez odpowiedniej ilości klocków podporowych albo kotew progowych, a także osadzenie okna bezpośrednio ramą okna na podłożu może być przyczyną pionowych ruchów okna, odkształcenia ram i skrzydeł, oraz pękania tynku. Przez szczeliny powstałe w tynku rozpocznie się wnikanie wilgoci w styk okna z murem. Wyczuwalne będą również przedmuchy powietrza. Zamontowanie okna bezpośrednio na podłożu spowoduje dodatkowo brak możliwości wykonania uszczelnienia pod ramą i wypoziomowanie okna.
9) Brak listew progowych
Przy braku listew progowych w dolnej części okna nie ma szansy sporządzenia trwałego uszczelnienia styku okna z parapetem. Osadzenie okna bez listwy progowej powoduje, że parapet zewnętrzny mocowany jest do ramy lub wkładany pod okno bez jakiegokolwiek mocowania. Montowanie parapetu zewnętrznego do ramy okna w krótkim czasie doprowadzi do przecieku wody opadowej pod ramę okna, a potem do pomieszczenia. Mur podokienny będzie namakał oraz nastąpi rozszczelnienie złącza. Zawilgocone mury będą przemarzały w okresie zimowym. Nie do uniknięcia będą przedmuchy powietrza przez rozszczelnione złącze, powodujące korozję dybli lub kotew montażowych.
10) Niewłaściwe miejsce osadzenia okna
Należy je montować w takim miejscu przekroju ściany, by zminimalizować straty ciepła na styku ościeża z ościeżnicą. Jeśli ściana została wcześniej ocieplona lub zamierzamy ją ocieplić, okno warto przesunąć do krawędzi warstwy nośnej. W ścianie trójwarstwowej lub z grubym ociepleniem można też zamontować je w warstwie termoizolacji, korzystając z konsoli nośnych.
11) Nieodpowiednie zamocowanie okna
Kotwy montażowe muszą być rozmieszczone na wszystkich bokach ościeżnicy, a typ kołków mocujących należy dostosować do rodzaju materiału ściennego. Powszechnie używane kołki do tzw. szybkiego montażu nie zapewniają pewnego zamocowania w ścianach z betonu komórkowego czy pustakach z ceramiki poryzowanej. Montaż na dyble wymaga wywiercenia w profilu z PVC otworu, tak by łeb wkrętu oparł się na ściance stalowego wzmocnienia. Mocowanie na powierzchni plastiku prowadzi bowiem do jego deformacji podczas dokręcania i nie zapewnia stabilnego oparcia. Kształt wzmocnienia ustala się podczas wiercenia - metalowe opiłki pojawią się już po przewierceniu pierwszej ścianki lub przy przejściu przez zewnętrzną.
12) Niewłaściwe uszczelnienie i wykończenie
Pianka poliuretanowa jest nieodporna na promieniowanie UV i od strony zewnętrznej musi być możliwie szybko osłonięta tynkiem, listwą maskującą. Na całym obwodzie ościeżnicy tynk nie może bezpośrednio przylegać do ramy - należy pozostawić 2-3 mm szczelinę i wypełnić ją masą silikonową lub akrylową. Folii ochronnej na ramie i skrzydłach nie można pozostawić dłużej niż na 2–3 tygodnie. Późniejsze jej oderwanie może okazać się niemożliwe - zwłaszcza przy intensywnym nasłonecznieniu. W oknach PVC zewnętrzne otwory odwadniające nie mogą być zasłonięte tynkiem czy parapetem.
Joanna Dąbrowska, Redakcja BudujemyDom
Dodaj komentarz