Ceramika poryzowana to materiał coraz chętniej wykorzystywany do wykonywania ścian. Charakteryzuje się bardzo dobrymi parametrami termoizolacyjnymi, jest lekki, a przy tym wytrzymały. Sposób wznoszenia przegród z tego budulca zależy od zastosowanej technologii. Do wyboru jest wariant jedno-, dwu- i trójwarstwowy.
Wybór materiału ściennego to jedno z poważniejszych zadań, przed którymi stoi inwestor budujący dom. To cechy budulca decydują o trwałości przegród, a w dużej mierze również o komforcie mieszkania. Powinien być więc wytrzymały, ciepły, niepalny, odporny na wilgoć i neutralny dla zdrowia. Wszystkie te cechy ma ceramika poryzowana.
Infografika: Co wyróżnia ceramikę poryzowaną?
Wznoszenie ścian - zalety ceramiki
To materiał wykorzystywany w budownictwie od stuleci. Jego najważniejszym składnikiem jest glina, z której po wypaleniu powstają nie tylko cegły, ale także dachówki ceramiczne. O ich trwałości nie trzeba nikogo przekonywać, wystarczy rozejrzeć się, ile zabytków architektury, do wzniesienia których jej użyto, przetrwało wieki.
Ceramika jest materiałem zdrowym i przyjaznym środowisku. Do produkcji wykorzystywane są tylko naturalne surowce: wspomniana glina, woda i piasek. Po wypaleniu jest pozbawiona wilgoci, dzięki czemu nie ma ryzyka, że rozwiną się w niej szkodliwe dla ludzkiego zdrowia pleśnie i inne grzyby.
Ponadto omawiany materiał łatwo akumuluje duże ilości ciepła i stopniowo je uwalnia, co jest korzystne zarówno zimą (gdy na pewien czas wyłączymy ogrzewanie), jak i latem (budynek z ceramiki jest mniej podatny na przegrzanie).
Wreszcie kwestia odporności ogniowej - ceramika jest materiałem niepalnym. W przypadku pożaru w domu nie wydziela natomiast żadnych szkodliwych substancji.
Nadproża nad otworami drzwiowymi i okiennymi można wykonać z pustaków lub gotowych elementów budowlanych. (fot. Röben)
Zalety ścian z ceramiki poryzowanej
Obecnie wybór nie ogranicza się do tradycyjnej ceramiki, w sprzedaży są też nowoczesne bloczki z ceramiki poryzowanej. Proces ich produkcji jest nieco inny. Do gliny dodaje się mączkę drzewną i trociny, które podczas wypalania w temperaturze ok. 900°C ulegają spaleniu.
W elemencie budowlanym pojawiają się natomiast wypełnione powietrzem pory - stąd nazwa wyrobów. Podnoszą one izolacyjność termiczną bloczków, wpływają również na zmniejszenie ich ciężaru. Są przy tym wystarczająco wytrzymałe - z powodzeniem mogą być wykorzystywane nie tylko do budowy domów jednorodzinnych, ale również do wznoszenia wielokondygnacyjnych konstrukcji.
Pustaki ceramiczne są znacznie większe niż cegły, co bardzo przyspiesza murowanie. Prace ułatwiają też boczne zamki, czyli pióro-wpust, a także łatwość obróbki materiałów.
Prace znacznie przyspiesza zastosowanie pustaków z połączeniami typu pióro-wpust, które zapewniają szczelność w pionie. Dzięki temu zaprawę nanosi się tylko na warstwy poziome. (fot. ZCB Owczary)
Jeszcze lepsze parametry termoizolacyjne można uzyskać stosując bloczki ceramiczne wypełnione wełną mineralną. Takie połączenie gwarantuje, że ściany będą nie tylko ciepłe, ale również będą skutecznie chronić przed hałasem - zarówno z zewnątrz budynku, jak i przed dźwiękami dobiegającymi z sąsiednich pomieszczeń.
Nowoczesne pustaki ceramiczne wypełnione wełną mineralną zapewniają jeszcze lepszy komfort termiczny i akustyczny. (fot. Wienerberger)
Sposób wykonania ścian z ceramiki poryzowanej - w zależności od technologii
Sposób wykonania ścian z ceramiki poryzowanej zależy od zastosowanej technologii. Do wyboru są przegrody jedno-, dwu- i trójwarstwowe.
Ściany jednowarstwowe
Ściana jednowarstwowa - schemat budowy
Sposób wykonania przyziemia w budynku podpiwniczonym - ściana jednowarstwowa z pustaków ceramicznych o grubości 44 cm, z otynkowanym cokołem.
Ta metoda polega na układaniu kolejnych warstw pustaków, łączeniu ich za pomocą zaprawy klejowej i wykończeniu przegrody, najczęściej tynkiem cementowo-wapiennym.
Aby uzyskać wymagane przez normy parametry termoizolacyjne, trzeba zastosować pustaki o odpowiedniej szerokości. Przykładowo stosując tego typu elementy o grubości 42,5 cm uzyskamy ścianę o U = 0,17 W/(m²·K). Takie pustaki są droższe od tych bez wypełnienia, ale koszt wykonania całej przegrody jednowarstwowej jest porównywalny z dwuwarstwową, przy zachowaniu tego samego U. Po wykończeniu przegrody tynkiem termicznym parametr ten jeszcze się obniży, do 0,16. Gwarantuje to komfortowe mieszkanie i oszczędności na rachunkach za ogrzewanie.
Osiągnięciu najlepszych parametrów cieplnych służy murowanie na sucho przy użyciu zaprawy cienkowarstwowej. Jest ona dostarczana w lekkich puszkach, a nakłada się ją precyzyjnie za pomocą specjalnego aplikatora, wyłącznie na warstwy poziome (w murze jednowarstwowym z ceramiki poryzowanej nie ma spoin pionowych - zastępuje je połączenie typu pióro-wpust). Taka technologia gwarantuje, że mur będzie jednolity, szczelny, co wyeliminuje możliwość wystąpienia mostków termicznych.
Ogromną zaletą takiego sposobu budowy jest prostota i szybkość wykonania. Metr kwadratowy składa się jedynie z 16 pustaków i zaledwie 4 poziomych spoin. Pozwala to wymurować taką powierzchnię w zaledwie godzinę. Mur trzeba oczywiście otynkować, ale nie trzeba już mocować ocieplenia - jak ma to miejsce w technologii dwuwarstwowej (o której niżej).
Taka metoda wymaga jednak dużego doświadczenia i precyzji. Szczególną uwagę trzeba zwrócić przy wykonywaniu miejsc narażonych na powstawanie mostków termicznych - zwłaszcza tam, gdzie ze względów konstrukcyjnych materiał ścienny musi być zastąpiony betonem. Aby wyeliminować ryzyko miejscowego wychładzania przegród (związane z brakiem w tych miejscach dodatkowej warstwy ocieplenia), warto skorzystać z rozwiązań systemowych. Niektórzy producenci oferują specjalne prefabrykowane nadproża, docieplone kształtki itp.
Ściany dwuwarstwowe
Ściana dwuwarstwowa - schemat budowy
Schemat wykonania przyziemia w budynku podpiwniczonym - przegroda dwuwarstwowa z pustaków ceramicznych o grubości 25 cm, z otynkowanym cokołem.
Nadproże osadzone w ścianie dwuwarstwowej wykonanej z elementów o grubości 25 cm.
Sposób oparcia stropu na ścianie dwuwarstwowej wykonanej z ceramiki.
To obecnie najpopularniejsza metoda wznoszenia ścian. Taka przegroda składa się z dwóch zasadniczych elementów: muru i ocieplenia. W tym przypadku stosuje się pustaki o znacznie mniejszej grubości niż przy murowaniu ścian jednowarstwowych. Warstwa nośna ma zazwyczaj grubość 25 cm. Pokrywa się ją ociepleniem - wełną lub styropianem - o grubości od 15 do 20 cm. Materiały te mają podobny współczynnik przewodności cieplnej λ - wynosi 0,031-0,045 W/(m·K). Na korzyść styropianu przemawia niższa cena, mniejsza waga i odporność na zawilgocenia.
Izolację mocuje się do muru na dwa sposoby:
w metodzie lekkiej mokrej przytwierdza się ją bezpośrednio do przegrody i wykańcza elewację tynkiem cienkowarstwowym;
w metodzie lekkiej suchej ocieplenie układa się na ruszcie drewnianym lub metalowym, a całość osłania wiatroizolacją i okładziną elewacyjną z drewna, sidingu itp.
Tak wykonana ściana charakteryzuje się bardzo dobrymi parametrami termoizolacyjnymi. W tej technologii nie ma problemu z mostkami termicznymi, ponieważ na całej ścianie zachowana jest ciągłość izolacji. Jej mankamentem jest natomiast większa pracochłonność i dłuższy czas budowy. Ponadto zewnętrzna warstwa ściany jest narażona na uszkodzenia mechaniczne i trudniej na niej zamocować cięższe przedmioty, np. markizę.
Ściany trójwarstwowe
Ściana trójwarstwowa - schemat budowy
W tym przypadku nie trzeba się martwić o trwałość elewacji. Ściana składa się bowiem z trzech elementów. Pierwsze dwa, mur i ocieplenie, są takie same jak w przegrodzie dwuwarstwowej. Trzeci to ścianka elewacyjna o grubości 8-12 cm, którą mocuje się do muru za pomocą kotew. Jej zadaniem jest ochrona izolacji przed działaniem czynników atmosferycznych i uszkodzeniami mechanicznymi. Najlepiej wykonać ją z cegły klinkierowej, która jest niezwykle trwała, dobrze znosi niską i wysoką temperaturę oraz deszcz, ale także jest bardzo estetyczna.
Mur z ceramiki poryzowanej może mieć grubości od 18,8 do 30 cm. Stosując ocieplenie o grubości 12 cm uzyskamy ścianę o parametrach cieplnych porównywalnych z opisywaną przegrodą dwuwarstwową.
Technologia trójwarstwowa, niezbyt jeszcze w naszym kraju rozpowszechniona, jest najdroższa i najbardziej pracochłonna, ale też gwarantuje największą trwałość i walory estetyczne.
Z mediami jestem związany od 20 lat. Bardzo lubię pisać i redagować, starając się dopasować przekaz do konkretnej grupy odbiorców. W AVT Korporacja pracuję od dekady. Początkowo zajmowałem się infrastrukturą sportową, potem budownictwem - w miesięczniku „Budujemy Dom” i w tematycznych dodatkach specjalnych.
Moją największą pasją jest zwiedzanie bliższych i dalszych miejsc, o których piszę na swoim blogu podróżniczym. Poza tym interesuję się tematyką międzynarodową i geografią polityczną. W wolnych chwilach jeżdżę na rowerze, pływam i gram w koszykówkę.
Beton komórkowy jest dużo lżejszy od ceramiki. Ale to akurat niesie za sobą niedobre konsekwencji w postaci słabej izolacyjności akustycznej betonu. Ceramika to moim zdaniem najbardziej optymalny materiał do budowy.
Gość Laki
04-05-2019 14:45
Ceramika jest lekka? A jakie bloczki są cięższe od ceramiki poryzowanej? Bloczki komórkowe, silikaty?
2
