Rozmowy o budowaniu ścian działowych

Inwestor: Uzyskałem już sporo informacji na temat fundamentów, ścian i stropów. Teraz chyba czas na podzielenie przestrzeni ściankami działowymi?

Ekspert budowlany: Dobrze, że pan o tym wspomniał, ponieważ wielu inwestorów nie poświęca temu zagadnieniu zbyt wiele czasu. Tymczasem gdy nie mamy wyznaczonych podziałów pomiędzy pokojami, łazienkami itd., nie możemy przystąpić do układania instalacji. Trzeba jednak pamiętać, że zasadniczo decyzje o podziale wnętrz powinny zapaść już na etapie projektu. Późniejsze dokonywanie zmian, gdy budynek już stoi, bywa bardzo kłopotliwe, a niekiedy nawet niemożliwe.

To ciekawe, przecież powszechne jest przestawianie ścianek, nawet w istniejących domach.

To nie takie proste. O ile przesunięcie ścianek w przypadku podłogi na gruncie nie jest problemem, inaczej jest z tymi na stropie. Szczególnym przypadkiem są jedynie lekkie ścianki szkieletowe, bo nie powodują istotnego obciążenia. Jednak na postawienie jakichkolwiek murowanych ścianek działowych musi wyrazić zgodę konstruktor.

Chodzi nie tylko o materiał, którego gęstość jest bardzo różna, dla przykładu beton komórkowy 400–500 kg/m3, pełna cegła zaś ponad trzy razy tyle, 1600–1800 kg/m3. Drugi czynnik to ich lokalizacja. Gdy ściana działowa biegnie równolegle do jednej belki stropowej obciąża tyko ją. Z kolei ustawiona poprzecznie – przekazuje swój ciężar na kilka belek.

I uprzedzam, że wbrew obiegowej opinii, nawet na stropach żelbetowych oraz wykonanych z płyt kanałowych, murowanych ścian działowych bez zgody konstruktora stawiać (lub przestawiać) nie wolno.

Wspomniał pan o ściankach szkieletowych. Z tego co się orientuję, to obecnie najpopularniejsze rozwiązanie?

Tak. Ściany szkieletowe mają wiele zalet. Przede wszystkim – o czym już mówiłem – są lekkie (masa przy jednowarstwowym opłytowaniu nie przekracza 30 kg/m²) i szybkie do wykonania. Można je wykańczać praktycznie od razu po wzniesieniu.

Ich konstrukcję stanowią profile stalowe o różnej szerokości (przeważnie 50, 75 lub 100 mm), mocowane do podłogi i sufitu, ewentualnie szkielet drewniany. Przestrzeń pomiędzy nimi wypełniona jest wełną mineralną, a osłonę stanowią najczęściej płyty gipsowo-kartonowe. Zwykłe (białe) przeznaczone są do salonu i sypialni, te o zwiększonej odporności na wilgoć (zielone), stosuje się np. w łazienkach. W zależności od potrzeb można też zdecydować się na produkty o tzw. kwalifikowanej odporności ogniowej oraz płyty o zwiększonej odporności ogniowej i równocześnie bardziej odporne na wilgoć.

Jeżeli na ścianach będziemy chcieli wieszać przedmioty o wadze większej niż 30 kg, powinniśmy zastosować płyty gipsowo-włóknowe, które mają ponad trzykrotnie większą wytrzymałość od płyt g-k i są od nich bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne. Podobne właściwości mają płyty drewnopochodne, np. mfp (mocniejsze płyty zalecane są też wtedy, gdy planujemy wykończyć ścianę ciężką okładziną, np. płytkami ceramicznymi). Alternatywą jest wzmocnienie płyt g-k, np. poprzez umieszczenie deski pomiędzy słupkami konstrukcyjnymi na wysokości mocowania planowanych szafek lub innych sprzętów.

Ściany działowe z płyt g-k to obecnie jedne z najpopularniejszych rodzajów przegród dzielących pomieszczenia.

Jak poprawić izolacyjność akustyczną w tego typu przegrodach?

Jednym z wariantów jest użycie szerszych profili szkieletu, wełny mineralnej odpowiedniej grubości oraz podwójnego poszycia z płyt g-k (najlepiej odmiany akustycznej). Inną opcją jest podwójne opłytowanie, a także wykonanie dwóch stelaży, z polami wypełnionymi wełną, rozdzielonych dodatkową jej warstwą o grubości np. 4 cm. Uzyskana w ten sposób przegroda będzie miała izolacyjność akustyczną nawet lepszą niż ściana murowana o tej samej szerokości.

Poza tym będzie odporna na uszkodzenia mechaniczne i bez problemu powiesimy na niej nawet najcięższe szafki. Trzeba jednak pamiętać, że takie rozwiązanie oznacza zwiększenie ciężaru przegrody, co może stanowić dla stropu znaczne obciążenie.

Sposób wykonania ścianki akustycznej

Redakcja BD
fot. otwierająca: Rockwool