Bardzo ważnym czynnikiem przy projektowaniu dachu jest jego rozpiętość, która wynika z wielkości budynku. Liczy się ją od wewnątrz - jako odległość między jego dłuższymi ścianami. Zależnie od rozpiętości dachu, stosuje się różne typy konstrukcji oraz rozmaite materiały, począwszy od tradycyjnej tarcicy po drewno klejone z lameli i elementy prefabrykowane.
RODZAJE
W domach jednorodzinnych najczęściej planuje się więźbę krokwiową, krokwiowo-jętkową, płatwiowo-kleszczową. Na skomplikowanych dachach konstrukcja jest wypadkową kilku wariantów. Układ poszczególnych elementów, a także ich przekroje wynikają z obliczeń wytrzymałościowych, w których uwzględnia się wymiary budynku, jego lokalizację (i zależną od tego strefę obciążenia śniegiem i wiatrem), kąt nachylenia połaci, rozmieszczenie i wymiary okien dachowych oraz rodzaj pokrycia.
Więźba krokwiowa - najprostszy typ konstrukcji więźby. Stosuje się ją, jeżeli rozpiętość dachu jest mniejsza niż 7 m, a nachylenie połaci to 30-50°. Długość krokwi powinna wynosić 4,5 lub 5 m w przypadku lekkich pokryć dachowych. Krokwie mają jedynie dwa punkty oparcia - w kalenicy i na murłatach, ułożonych na stropie albo ścianach kolankowych.
Więźba krokwiowo-jętkowa - wykonywana na dachach o rozpiętość 7-11 m oraz nachyleniu 35-60°. W tym rozwiązaniu krokwie są dodatkowo wzmocnione poziomymi wiązarami jętkowymi, które mocuje się w połowie długości krokwi lub nieco nad ich połową (około 1/3 odległości od kalenicy). Jeśli taką konstrukcję stosuje się w domach z poddaszem mieszkalnym, jętki mogą służyć jako belki stropu nad jego pomieszczeniami.
Jan Król
fot. DEWALT
