O czym należy pamiętać wybierając drzwi wewnętrzne?
O czym należy pamiętać wybierając drzwi wewnętrzne?
Oferta rynkowa drzwi wewnętrznych obejmuje wiele rozwiązań - zarówno pod względem wizualnym, jak i konstrukcyjnym. Czasem potrzebne są bowiem skrzydła, które dobrze izolują akustycznie, innym razem - doświetlające pomieszczenia. Zawsze jednak powinny być dopasowane do wystroju wnętrz.
Producenci prześcigają się w tworzeniu coraz to nowszych kolekcji drzwi. Mają one bardzo różną stylistykę, parametry i mogą być wykonane z rozmaitych materiałów. Zanim zdecydujemy się na zakup konkretnych, dokładnie sprecyzujmy swoje wymagania, przejrzyjmy katalogi z ofertą i ewentualnie zasięgnijmy opinii architekta wnętrz.
Ceny poszczególnych modeli znacznie różnią się od siebie - podobnie jak dodatkowych akcesoriów. Przed zakupem warto skalkulować łączny koszt, obejmujący skrzydło, ościeżnicę i okucia. W projekcie budynku określone są wymiary, kierunek otwierania i rodzaj każdych drzwi wewnętrznych. Nie należy pochopnie zmieniać tych wytycznych.
Infografika: Na co zwracać uwagę przed wyborem drzwi wewnętrznych?
Materiał na drzwi wewnętrzne: płyta, drewno albo szkło
Drzwi wewnętrzne często produkowane są z płyt drewnopochodnych, czyli gładkich lub tłoczonych płyt wiórowych lub pilśniowych (zwykłych, MDF i HDF). Mogą być pokryte okleiną z laminatu (jednobarwną bądź imitującą konkretny rodzaj drewna, np. bukowe, jesionowe, dębowe), droższym fornirem albo kryjącą farbą akrylową. Standard stanowią odcienie bieli, brązu, beżu i szarości. Na zamówienie dostępne są drzwi w nietypowych barwach, np. zielone lub niebieskie. Takie kosztują jednak 15-20% więcej.
Do produkcji drzwi zwykle stosuje się płyty MDF (twarde) i HDF (bardzo twarde). Różnią się one sposobem wytwarzania i gęstością. Im większa, tym skrzydła mniej się paczą. Gęstość płyt MDF wynosi 650-850 kg/m3, a podstawowym surowcem do ich produkcji są włókna drewna świerkowego lub sosnowego. HDF mają gęstość powyżej 850 kg/m3 (o ok. 50% większą niż drewno lite) i powstają ze zrębków drewna. Płyty MDF i HDF są odporniejsze na rozszczepianie i pękanie od drewna litego.
Na skrzydła nadaje się drewno sosnowe, dębowe, bukowe, jesionowe czy mahoniowe. Na ogół stosuje się to klejone warstwowo, bo jest tańsze, a do tego wytrzymalsze i odporniejsze na paczenie się niż lite. Wykończenie najczęściej stanowi lakier bezbarwny, który podkreśla naturalny rysunek słojów. Niekiedy okleina albo fornir. Rzadko kryjąca farba akrylowa.
Ciekawym rozwiązaniem są skrzydła ze szkła - bezramowe (osadzane na zawiasach i wyposażone w tzw. pochwyt zamiast klamki) lub w postaci tafli z wąskim aluminiowym bądź drewnianym obramowaniem. Producenci stosują jedynie bezpieczne szkło hartowane albo klejone. To pierwsze po stłuczeniu rozsypie się na kawałki o nieostrych brzegach, zaś drugie ma folię zabezpieczającą przed rozsypaniem się zbitej tafli. Może być przezroczyste, półprzezroczyste, matowe, barwione, witrażowe lub ornamentowe. Stosuje się je również do wykonywania przeszkleń w drzwiach z innych materiałów.
Chociaż w domach najczęściej montowane są tradycyjne drzwi uchylne, nazywane rozwieranymi, pamiętajmy, że do wyboru mamy też inne warianty. W niektórych wnętrzach, np. z uwagi na małą ilość miejsca, lepiej sprawdzają się modele przesuwne lub składane. Przed dokonaniem ostatecznego wyboru warto więc przynajmniej wstępnie zaplanować ustawienie mebli i innych sprzętów.
Pojedyncze drzwi uchylne z przezroczystymi przeszkleniami (fot. z lewej: Voster) oraz duże dwuskrzydłowe z szybami mlecznymi (fot. z prawej: Porta). Pamiętajmy, że odpowiednio dobrane mogą dobrze doświetlać pomieszczenia.
Skrzydło rozwierane zawieszane jest na 2 lub 3 zawiasach. Potrzebuje jednak sporo przestrzeni na ruch. Jego standardowa szerokość to 60, 70, 80, 90, 100 cm. Można też kupić drzwi dwuskrzydłowe, o łącznej szerokości 120, 140 bądź 160 cm, albo wieloskrzydłowe. Typowa wysokość to 203 cm, ale można zamówić wyższe. Nie każdy model daje się w razie potrzeby skrócić - warto zapytać o taką opcję sprzedawcę.
Nie zapominajmy, że wielkość drzwi powinna być proporcjonalna do gabarytów pomieszczenia - w żadną stronę nie należy przesadzać. W przestronnym, wysokim salonie najlepiej będą się prezentować dwuskrzydłowe, ewentualnie pojedyncze skrzydło o zwiększonej szerokości i wysokości. Ponadto zgodnie z przepisami, drzwi do większości pomieszczeń (pokoi, kuchni, łazienek) muszą mieć co najmniej 80 cm szerokości. Węższe mogą prowadzić tylko do takich wnętrz jak garderoba czy spiżarnia. Wersje uchylne dostępne są jako pełne, z rozmaitymi przeszkleniami oraz szklane.
Tam, gdzie brakuje miejsca na swobodne uchylanie skrzydła, warto zamontować przesuwne. Podwiesza się je do prowadnicy, przytwierdzonej na górze otworu drzwiowego. Po otwarciu zachodzi na ścianę lub chowa się w kasecie zamontowanej wewnątrz niej (kaseta kupowana jest w zestawie). Ten drugi wariant jest korzystniejszy - drzwi nie zasłaniają ściany i nie utrudniają aranżacji pomieszczenia. Najlepiej jednak zaplanować go na etapie budowy domu. W przeciwnym razie konieczne będzie zbudowanie ścianki szkieletowej, pełniącej funkcję kasety.
Modele przesuwne wykonuje się z drewna klejonego warstwowo, płyty drewnopochodnej lub tafli szkła bezpiecznego. Najczęściej mają szerokość 80-100 cm. W przypadku dwuskrzydłowych nie powinna jednak przekraczać 240 cm. Nowoczesnym rozwiązaniem są drzwi otwierające się synchronicznie - przesuwanie jednego skrzydła powoduje samoczynne przesuwanie się drugiego.
Wejście do garderoby często przesłania skrzydło przesuwne, podwieszane do prowadnicy. (fot. Voster)
Mniej popularne wersje składane (łamane), konstrukcją przypominają parawan. Zbudowane są z dwóch lub więcej pionowych części połączonych zawiasami. Poruszają się one po szynie przytwierdzonej od spodu górnej części ościeżnicy. Po złożeniu skrzydło nie zajmuje miejsca w pomieszczeniu, ale zmniejsza szerokość otworu drzwiowego. Może być wykonane z drewna, płyty bądź szkła. Modele drewniane mają niekiedy wstawki ze szkła lub tworzywa sztucznego.
Drzwi wewnętrzne: szczelne, przezroczyste, z otworami
Producenci oferują kolekcje obejmujące modele o różnym przeznaczeniu. Umożliwia to wyposażenie całego domu w skrzydła w jednej stylistyce. Drzwi mogą mniej lub bardziej doświetlać wnętrza, zapewniać intymność lub chronić przed hałasem czy ucieczką ciepła. Zależy to od ich konstrukcji oraz zastosowanych przeszkleń. Zwykle innych modeli potrzebujemy do sypialni lub salonu, innych do łazienek, a jeszcze innych do pomieszczeń gospodarczych.
W strefie dziennej najczęściej stosuje się wersje przeszklone, które przepuszczają światło i wizualnie łączą wnętrza. Są też dobrym sposobem na doświetlenie pomieszczeń bez okna, np. łazienki, garderoby, ciemnego korytarza. W gabinecie i sypialni warto zamontować drzwi pełne, o lepszej dźwiękoszczelności. W wiatrołapie i garażu, czyli na granicy zimnej i ciepłej strefy budynku, zaleca się wybierać te, które dobrze izolują cieplnie (pełne z termoizolacją).
Do kotłowni i garażu dedykowane są modele przeciwpożarowe, choć w domach jednorodzinnych ich stosowanie zwykle nie jest narzucone przepisami. Natomiast w łazience, WC, pralni, kuchni zakładamy drzwi z podcięciem lub otworami w dolnej części. W tych pomieszczeniach mamy bowiem wyciąg powietrza (kominy wentylacyjne), zaś w sąsiednich, np. w sypialniach, zwykle jest tylko nawiew (dopływ). Brak odpowiednich podcięć lub otworów w skrzydłach uniemożliwi więc przepływ powietrza (z pomieszczeń z nawiewem do tych z wyciągiem) i prawidłową wentylację całego budynku.
Drzwi powinny dobrze współgrać z wystrojem domu, tym bardziej, że widoczne są z co najmniej dwóch pomieszczeń. Na dużej przestrzeni dobrze prezentują się modele przesuwne dwuskrzydłowe. (fot. Eclisse)
Elementy drzwi wewnętrznych: klamki, okucia, ościeżnice
Drzwi to nie tylko skrzydło, ale także okucia (zawiasy, prowadnice, klamki itp.) i ościeżnice (inaczej futryny). Większość z tych elementów mamy w zestawie, jedynie klamki kupujemy osobno.
Ościeżnica to rama, którą nakłada się na otwór drzwiowy, następnie osadza w niej skrzydło. Te dwa elementy muszą idealnie do siebie pasować pod względem technicznym i estetycznym, dlatego zwykle są z tego samego materiału - drewna lub płyty drewnopochodnej. Wyjątek stanowią drzwi całe ze szkła, do których są futryny z drewna albo płyty. Obecnie wiele ościeżnic ma regulowaną grubość, pozwalającą na dopasowanie jej do grubości ściany.
Skrzydła zwykle montuje się na dwóch zawiasach, czasem jest jeszcze trzeci pośrodku. Liczy się przede wszystkim ich jakość i odpowiednie zamocowanie. Muszą bowiem udźwignąć ciężar drzwi i zapewniać im łatwe oraz ciche poruszanie się. Niektóre pozwalają na regulację wysokości zawieszenia skrzydła względem futryny. Stosując specjalne zawiasy, można z tradycyjnych drzwi zrobić wahadłowe - uchylane w obie strony i zamykające się samoczynnie.
Klamki produkowane są ze stali nierdzewnej, aluminium i mosiądzu. Ich powierzchnia bywa błyszcząca, matowa, niklowana, patynowana, a nawet pozłacana. W sprzedaży znajdziemy również modele łączone ze szkłem, drewnem bądź kolorową żywicą. W zależności od stylu wnętrz, możemy wybrać produkty o nowoczesnym wzornictwie, w stylu retro bądź bogato zdobione.
Autorka artykułów związanych m.in. z wykańczaniem i urządzaniem ogrodów oraz wnętrz. Zwolenniczka koncepcji slow design w urządzaniu wnętrz, mającej na uwadze świadomy dobór produktów i indywidualne dopasowywanie rozwiązań. Prywatnie zajmuje się malarstwem, które jest jej największą pasją.
Skomentuj
