BILANS DODATNI
Wnętrza, które dobrze wyglądają bez okiennej konfekcji, należą do rzadkości, choć awangardowa architektura dopuszcza takie rozwiązania. Zwykle jednak decydujemy się na zasłony, firanki lub jedno i drugie. Po okresie fascynacji „czystą formą”, czyli jednowarstwową oprawą okien, powróciła moda na obfitość, a firany, na jakiś czas odłożone do lamusa, pojawiły się w nowej – nomen omen – odsłonie. Dziś ich tradycyjne wzory, połączone z mnogością marszczeń i falbanek, zastąpiła naturalność i prostota, a dyżurną biel coraz częściej wypierają kolory.
Zanim zdecydujemy się na określoną okienną oprawę, musimy zadać sobie pytanie, co jest dla nas najważniejsze. Jeśli zależy nam na skutecznej, ale dyskretnej osłonie, której zadaniem będzie przede wszystkim dawkowanie naturalnego światła, jednobarwne zasłony w kolorze harmonizującym z odcieniem ścian sprawdzą się w tej roli doskonale. Półprzejrzyste firanki przydadzą się tam, gdzie trzeba pogodzić doświetlenie wnętrza z potrzebą zapewnienia intymności – np. w mieszkaniu usytuowanym na parterze lub w domu z salonem wychodzącym na stronę ulicy. Ażurowy splot lub lekka półprzezroczysta materia firany doskonale też kamuflują mankamenty nieciekawego widoku. Duże okno wychodzące na pięknie utrzymany ogród to atrakcyjny obraz niezależnie od ram, w jakie go oprawimy.
Decyzja, czy wybrać subtelne, nie konkurujące z panoramą zasłony, czy bogatą dekorację w postaci barwnych, wzorzystych, fantazyjnie upiętych tkanin, powinna zależeć od aranżacji wnętrza. Opinia mówiąca, że efektowna i wyrazista kompozycja osłon okiennych odbiera show pejzażowi za szybą, jest dyskusyjna, ponieważ ta sama kompozycja od progu zwraca na okno uwagę, kierując w jego stronę nasze spojrzenia. Wszak szlachetna, dobrana ze smakiem rama – choćby i najbardziej dekoracyjna – nie zaszkodziła jeszcze żadnemu obrazowi.
fot. Zimmer + Rohde
