Producenci drzwi wewnętrznych prześcigają się w projektowaniu coraz to nowszych modeli. Zanim jednak zdecydujemy się na zakup, dokładnie sprecyzujmy wymagania. Czasem potrzebne są skrzydła dobrze izolujące akustycznie, innym razem - doświetlające wnętrza. Pamiętajmy, że powinny współgrać z wystrojem domu, tym bardziej, że widoczne są z co najmniej dwóch pomieszczeń.
Oferta rynkowa umożliwia zaopatrzenie całego domu w różnorodne drzwi, ale z jednej linii wzorniczej. W ramach poszczególnych kolekcji, wytwórcy proponują bowiem skrzydła pełne oraz częściowo i całkowicie przeszklone, jak również z izolacją termiczną, akustyczną.
Przed dokonaniem wyboru warto dokładnie przejrzeć katalogi, zasięgnąć opinii architekta wnętrz, a także skalkulować łączny koszt obejmujący skrzydła, ościeżnice, okucia, klamki. W projekcie budynku określony jest wymiar i typ każdych drzwi wewnętrznych. Nie należy pochopnie zmieniać tych wytycznych.
Zobacz redakcyjne porównanie drzwi wewnętrznych
Drzwi wewnętrzne a wygodne otwieranie
Pomimo że najpopularniejsze są tradycyjne drzwi rozwierane, w niektórych pomieszczeniach - z uwagi na ilość miejsca albo ustawienie mebli - lepiej sprawdzają się modele przesuwne czy składane. Przed dokonaniem ostatecznego wyboru, warto więc przynajmniej wstępnie rozplanować zagospodarowanie wnętrz.
Wersje rozwierane, zawieszane na 2 lub 3 zawiasach, potrzebują sporo przestrzeni na ruch skrzydła. Jego standardowa szerokość wynosi 60, 70, 80, 90, 100 cm. Można też kupić modele dwuskrzydłowe, o łącznej szerokości 120, 140 bądź 160 cm. Typowa wysokość to 203 cm. Na zamówienie dostępne są wyższe. Niektóre daje się o kilka centymetrów skrócić. O tym, czy istnieje taka opcja, warto upewnić się przed zakupem.
Pamiętajmy, że wielkość drzwi powinna być proporcjonalna do wielkości pomieszczeń. Przykładowo, w ogromnym salonie o wysokości ponad 3 m, skrzydło o standardowych wymiarach będzie wyglądać mizernie i lepiej zastąpić je np. wysokimi podwójnymi drzwiami.
Najpopularniejsze drzwi rozwierane mają bogate wzornictwo - styl i kolor skrzydeł można niemal dowolnie dobierać. (fot. z lewej: Wirchomski, fot. z prawej: Hörmann)
Jeśli na swobodne uchylanie drzwi jest za mało przestrzeni, można zamontować skrzydło przesuwne, podwieszane na prowadnicy. Po otwarciu zachodzi na ścianę, zasłaniając jej spory fragment (co utrudnia niekiedy aranżację wnętrza), lub chowa się w ścianie w specjalnej kasecie (kupowanej w zestawie). Ten ostatni wariant lepiej zaplanować na etapie budowy domu, w przeciwnym razie konieczne będzie zbudowanie ścianki szkieletowej, pełniącej funkcję kasety. Drzwi jednoskrzydłowe mają szerokość 80-100 cm, zaś dwuskrzydłowe maksymalnie 240 cm.
Nowoczesnym rozwiązaniem są modele otwierające się synchronicznie - przesuwanie jednego skrzydła powoduje samoczynnie przesuwanie się drugiego.
W ostatnich latach dużym powodzeniem cieszą się modele przesuwne. Jedno lub dwa skrzydła poruszają się po szynie montowanej nad otworem drzwiowym. Podwiesza się je na tzw. wózkach. (fot. z lewej: Eclisse)
Wersje składane - zwane łamanymi - przypominają parawan. Po otwarciu nie zajmują zatem miejsca w pomieszczeniu, ale zmniejszają szerokość otworu drzwiowego. Połączone zawiasami pionowe segmenty (dwa lub więcej), poruszają się po szynie, przytwierdzonej od spodu górnej części ościeżnicy.
Wersje składane zbudowane są z na ogół z dwóch lub trzech segmentów. (fot. Pol-Skone)
W sprzedaży znajdziemy też modele harmonijkowe, stosowane niekiedy w mniej ustawnych pomieszczeniach i np. w garderobach czy spiżarniach. Złożone zwężają jednak światło otworu drzwiowego. Zbudowane są z wąskich, 5-10 cm paneli, połączonych pasami materiału. Przesuwają się po prowadnicy, przytwierdzonej do nadproża. Boczne krawędzie otworu wykańcza się drewnianymi listwami i do jednej z nich mocuje skrzydło.
Materiał i wykończenie drzwi wewnętrznych
Drewniane skrzydła wytwarza się z drewna litego albo klejonego warstwowo. To drugie jest popularniejsze, a także wytrzymalsze i odporniejsze na paczenie się. Ponadto wykonane z niego skrzydła kosztują mniej. Obecna technika klejenia warstwowego pozwala uzyskać materiał o bardzo dobrych parametrach. Do produkcji używane są zwykle następujące rodzaje drewna: sosnowe, dębowe, bukowe, jesionowe, mahoniowe. Powierzchnia skrzydeł może być wykończona lakierem bezbarwnym, farbą akrylową lub fornirem. To pierwsze rozwiązanie jest najpowszechniejsze, bo podkreśla naturalny rysunek słojów. Farby kryjące stosuje się rzadko.
Drzwi wewnętrzne często powstają z płyt drewnopochodnych - gładkich lub tłoczonych, wiórowych albo pilśniowych (zwykłych, MDF i HDF). Na ogół stosuje się MDF (twarde) i HDF (bardzo twarde). Są one odporniejsze na rozszczepianie i pękanie od drewna litego. Wykończenie stanowi kryjąca farba akrylowa, niedroga okleina z laminatu (jednobarwna bądź imitująca drewno) albo droższy fornir.
Niektórzy producenci drzwi oferują kolekcje wykończone eleganckim fornirem (zdjęcie po lewej) czy nawet specjalną okładziną z betonu (zdjęcie po prawej). (fot. PIU Design)
Szkło używane jest do wykonywania przeszkleń w drzwiach, a także do produkcji całych skrzydeł, w których tafla oprawiona jest zwykle w wąskie ramy aluminiowe lub drewniane. Znajdziemy też wersje bezramowe, osadzane na zawiasach i wyposażone w pochwyt zamiast klamki. Drzwi takie nie mogą stwarzać zagrożenia podczas użytkowania, dlatego producenci stosują jedynie szkło bezpieczne - hartowane (odporne na uderzenia) bądź klejone (z powłoką z folii). Może być ono przezroczyste, półprzezroczyste, matowe, barwione, witrażowe, ornamentowe.
Skrzydła przesuwne wykonane ze szkła ujętego w ramy. (fot. Eclisse)
Odpowiednie właściwości drzwi wewnętrznych
Parametry techniczne drzwi wewnętrznych, takie jak termoizolacyjność czy odporność na wpływ warunków atmosferycznych, nie są aż tak istotne, jak w przypadku zewnętrznych. Pomimo to, skrzydła mogą mniej lub bardziej chronić przed hałasem czy ucieczką ciepła, zapewniać intymność i doświetlać wnętrza. Zależy to od ich konstrukcji oraz zastosowanych przeszkleń.
Do pomieszczeń o odmiennym charakterze przeznaczone są zatem inne modele. W wiatrołapie, garażu, czyli na granicy zimnej i ciepłej strefy budynku, zaleca się montować produkty dobrze izolujące termicznie. W kotłowni przeciwpożarowe. W łazienkach, WC, pralni, kuchni - z podcięciem lub otworami w dolnej części, zapewniającymi wentylację wnętrza. W gabinecie, sypialniach - pełne, o podwyższonej dźwiękoszczelności. W strefie dziennej przeszklone (np. rozwierane dwuskrzydłowe), które będą przepuszczać światło i wizualnie łączyć wnętrza.
Dodatkowe elementy drzwi wewnętrznych
Drzwi sprzedawane są w komplecie z ościeżnicami (inaczej futrynami) i okuciami (zawiasami lub prowadnicami). Jedynie klamki kupujemy osobno.
Ościeżnica stanowi ramę, którą się nakłada na otwór drzwiowy, następnie osadza w niej skrzydło. Te dwa elementy muszą idealnie do siebie pasować pod względem technicznym i estetycznym, dlatego zwykle są z tego samego materiału - drewna lub płyty drewnopochodnej. Wyjątek stanowią skrzydła całe ze szkła, do których są futryny z drewna albo płyty. Obecnie większość ościeżnic ma regulowaną szerokość (od 9 do aż 50 cm), pozwalającą na dopasowanie jej do grubości ściany.
Ościeżnica stała (a) pasuje do ścian o grubości 6-8 cm. W przypadku regulowanej (b), wymiar ten jest dowolny. (fot. Pol-Skone)
Klamki wykonuje się ze stali nierdzewnej, aluminium, mosiądzu. Ich powierzchnia bywa błyszcząca, matowa, niklowana, patynowana, a nawet pozłacana. Na rynku znajdziemy też wersje łączone ze szkłem, drewnem bądź kolorową żywicą. W zależności od stylu wnętrz, możemy wybrać produkty o prostym, nowoczesnym wzornictwie albo stylizowane na stare czy bogato zdobione.
(fot. Cal)
(fot. Agas)
Klamka to niewielki detal, który może dodać klasy nawet niezbyt ciekawym drzwiom. (fot. Agas)
Planowanie i montaż drzwi wewnętrznych
Osadzenie drzwi należy zlecić fachowcom, szczególnie gdy jest to warunek udzielenia na nie gwarancji. W nowym domu prace przeprowadza się podczas ostatniej fazy jego wykańczania, gdy pomieszczenia są już otynkowane, pomalowane, a posadzki ułożone. Natomiast dużo wcześniej, na etapie stanu surowego, powinniśmy dokładnie ustalić, jakie wymiary będą miały skrzydła. Otwory drzwiowe muszą być bowiem o 3-4 cm większe od zewnętrznych wymiarów ościeżnic.
Przed złożeniem zamówienia, należy znać także poziom podłóg, aby w trakcie montażu drzwi nie okazało się, że są za wysokie. Nie każdy model można przyciąć, a wysokość otworu drzwiowego trudno zmienić, ponieważ wieńczy go zbrojone nadproże.
Autorka artykułów związanych m.in. z wykańczaniem i urządzaniem ogrodów oraz wnętrz. Zwolenniczka koncepcji slow design w urządzaniu wnętrz, mającej na uwadze świadomy dobór produktów i indywidualne dopasowywanie rozwiązań. Prywatnie zajmuje się malarstwem, które jest jej największą pasją.
Skomentuj
