Do grupy lekkich pokryć dachowych zalicza się te materiały, których waga metra kwadratowego nie przekracza kilkunastu kilogramów. Należą do nich blachodachówki, blachy płaskie i gonty bitumiczne oraz rzadziej stosowane, głównie na budynkach gospodarczych – faliste płyty bitumiczne i włóknisto-cementowe.
Ciężkie pokrycia dachowe to takie, których 1 m2 waży kilkadziesiąt kilogramów i zalicza się do nich dachówki ceramiczne i cementowe oraz strzechę.
JAKI PODKŁAD POD LEKKIE POKRYCIA?
Pod blachodachówki układa się ołacenie. Jego przygotowanie polega na przybiciu na krokwiach rusztu z drewnianych listew – łat i kontrłat.
Kontrłaty nabija się równolegle do krokwi, łaty prostopadle do nich. Najczęściej stosuje się łaty o grubości 4–5 cm i szerokości 3,8–6 cm, w rozstawie co 30–40 cm. Do krokwi mocuje się membranę – folię dachową o wysokiej paroprzepuszczalności – i dopiero na nią nabija się ołacenie, a na nim układa się blachdachówkę.
Pokrycia z blachy płaskiej oraz gontów bitumicznych wymagają sztywnego i gładkiego podkładu – pełnego deskowania. Wykonuje się je na kilka sposobów:
- z wąskich desek – o szerokości do 15 cm i grubości 2–2,5 cm;
- z wodoodpornej sklejki – o grubości 1,2–1,8 cm;
- z płyt OSB, mpf – o gr. 1,5–2,2 cm.
Na deskowaniu układa się hydroizolację z papy lub folii wstępnego krycia (FWK), na niej materiał pokryciowy.
Joanna Dąbrowska
fot. Blachotrapez
