Wełnę mineralną stosuje się do ocieplania i wyciszania ścian szkieletowych (zewnętrznych i wewnętrznych), ścian murowanych metodą lekką mokrą lub lekką suchą oraz poddaszy.
W ścianach szkieletowych wykorzystuje się odmiany wełny mineralnej o gęstości ok. 40 kg/m3, w postaci płyt lub mat. W ścianach wewnętrznych izolację można bezpośrednio pokryć płytami gipsowo-kartonowymi lub gipsowo-włóknowymi. Z kolei w ścianach zewnętrznych konieczne będzie - od strony wnętrza domu - ułożenie na izolacji folii paroizolacyjnej. Ochroni to wełnę przed zawilgoceniem w wyniku kondensacji pary wodnej.
Do ocieplenia ścian metodą lekką suchą używa się wełny o gęstości ok. 80 kg/m3. Najlepiej układać ją w dwóch warstwach - jedną pod rusztem, drugą zaś między profilami. Izolację należy od zewnątrz przykryć folią paroprzepuszczalną (tzw. wiatroizolacją), chroniącą przed wodą, która może przeniknąć przez okładzinę elewacyjną. Konieczne jest też pozostawienie pustki wentylacyjnej, umożliwiającej odparowanie wilgoci spod pokrycia.
Z tej samej odmiany wełny mineralnej korzysta się przy ocieplaniu ścian trójwarstwowych. Najczęściej izolację układa się po postawieniu ściany nośnej, mocując płyty kotwami z talerzykami dociskowymi. Równolegle z ociepleniem muruje się ściankę elewacyjną, pozostawiając pustkę wentylacyjną szerokości ok. 3 cm.
Niekiedy ocieplenie układa się równocześnie z wznoszeniem ścian nośnych, ale rozwiązanie to nie jest wskazane. Będzie trudno szczelnie ułożyć płyty, można zapchać szczelinę wentylacyjną zaprawą. Istnieje też niebezpieczeństwo zamoczenia wełny w przypadku niespodziewanych intensywnych opadów.
W przypadku ocieplania ścian metodą lekką mokrą do wyboru mamy dwie odmiany wełny - droższą, twardą o gęstości ok. 140 kg/m3 lub - tańszą - wełnę lamelową o gęstości ok. 90 kg/m3. Zaletą wełny lamelowej jest możliwość mocowania jej tylko na klej, choć sposób ten niesie ryzyko odspajania się ocieplenia od podłoża. Dlatego, niezależnie od rodzaju wełny, warto ją dodatkowo zamocować kotwami w liczbie 4-6 szt./m2.
Do ocieplania poddaszy wykorzystuje się najczęściej odmianę wełny szklanej o dużej elastyczności. Dzięki temu łatwo dopasowuje się ona do przestrzeni między krokwiami i jednocześnie nie obciąża zbytnio więźby dachowej.
Często wełnę układa się w dwóch warstwach - jedną między krokwiami, a drugą na całej powierzchni poddasza; łączna grubość to 18-20 cm. Od strony zewnętrznej izolację chroni folia paroprzepuszczalna, a od środka - szczelnie ułożona folia paroizolacyjna.
