Właściwy dobór i montaż orynnowania nie jest trudne. Instalując orynnowanie należy jednak zwrócić uwagę na kilka szczegółów.
Podtrzymujące rynnę uchwyty (rynhaki) powinny być umieszczone zgodnie z zaleceniami producenta. Zwykle odległość pomiędzy nimi wynosi 40 cm, jeśli podtrzymują rynny z tworzywa sztucznego, oraz 50-60 cm, jeśli rynny stalowe. Dodatkowe uchwyty są potrzebne zawsze w pobliżu wpustów do rur spustowych oraz na krańcach rynien.
Rynny powinny być ułożone ze spadkiem 0,5÷2% (od 0,5 do 2 cm na 1 m długości). Ważne, by był on stały na całej długości pomiędzy wpustami, bo inaczej woda nie będzie dobrze spływać. Właściwy spadek wyznacza się według położenia skrajnych rynhaków przez rozciągnięcie między nimi sznura, względem którego rozmieszcza się następnie uchwyty pośrednie.
Zewnętrzna krawędź rynny powinna znaleźć się ok. 1,5 cm niżej niż krawędź wewnętrzna (położona bliżej ściany). Dzięki temu nawet jeśli woda zacznie się przelewać przez krawędź rynny, ściana będzie mniej narażona na zamoczenie.
Dla właściwego funkcjonowania orynnowania bardzo ważna jest właściwa obróbka okapu, tak by woda z dachu trafiała wprost do rynny, nie mocząc czołowej powierzchni krokwi ani deski okapowej. Przykładowy sposób wykonania takiej obróbki pokazano na rysunku.
Lepiej nie stosować rur spustowych o średnicy mniejszej niż 100 mm, nawet wówczas gdy powierzchnia odwadnianego dachu jest niewielka. Także średnicę rynien lepiej zastosować nieco większą niż zbyt małą, bo rury i rynny o niewielkiej średnicy łatwiej obmarzają i lód może całkowicie je zatkać. Takie rynny są też bardziej podatne na zatkanie przez opadłe liście czy drobne gałązki.
Zamarzaniu wody w rynnach można przeciwdziałać przez ułożenie w nich kabli grzejnych, ale oznacza to dodatkowe koszty inwestycyjne, a później także eksploatacyjne. Zatykaniu rynien i rur spustowych liśćmi można zapobiec dzięki specjalnym siatkom wkładanym w rynny.
Rynny dłuższe niż 20 m trzeba dzielić na krótsze odcinki za pomocą specjalnych złączek dylatacyjnych, umożliwiających ich swobodne kurczenie się i wydłużanie. Podział długich rynien oznacza konieczność użycia większej liczby wpustów i rur spustowych. Zwykle jednak warto to zrobić, bo bardzo długie rynny nie wyglądają dobrze: konieczność zachowania odpowiednich spadków sprawia, że zwracają na siebie uwagę i szpecą elewację.
Jarosław Antkiewicz
fot. otwierająca: Ruukki
