Stalowe rynny mają półeliptyczny kształt, więc są płytsze od standardowych półokrągłych. Do wskazanego systemu przekonała nas dobra jakość stali - mówią Danusia i Janusz, którzy system rynnowy założyli w 2007 r.
Dom: parterowy, 170 m2. Położenie - w słońcu, w średniej odległości od drzew.
Dach:
System rynnowy:
Decyzja: Danusia - Na pierwszy rzut oka w poprzednim i obecnym domu założyliśmy takie samo efektowne orynnowanie w kolorze miedzianym. Różny jest jednak materiał, z którego je wykonano, i głębokość rynien. Poprzedni system z PVC, choć pochodził od znanego producenta, po kilku latach miał już pęknięcia, później musieliśmy jeszcze wymienić kilka odcinków. W obecnym domu, zbudowanym na jesień życia, absolutnie unikaliśmy nietrwałych materiałów.
Z tego powodu kupiliśmy lepszy o "oczko" i droższy komplet ze stali. Zrobiliśmy to po konsultacji ze specjalistami w składzie dekarskim, w którym zamówiliśmy dachówkę i wszelkie akcesoria do odprowadzania wody z dachu. Owszem, uprzedzili nas, że rynny mają półeliptyczny kształt, więc są płytsze od standardowych półokrągłych. Ale jednocześnie zapewniali, że przy dużej szerokości elementów nie będzie dochodziło do wylewania się z nich deszczówki.
Uznaliśmy, że nawet jeśli gdzieś chwilowo woda wycieknie, to nie zaleje fundamentu i ścian, bo zabezpiecza je daleko wysunięty okap o szerokości 80-90 cm. Do wskazanego systemu przekonała nas dobra jakość stali, jej grubość i kilka powłok ochronnych, które mają przełożyć się na długowieczność i wytrzymałość. Nie popełniliśmy błędu, choć podczas najintensywniejszych ulew rynny, rzeczywiście, okazują się zbyt płytkie. Szczęśliwie, zdarza się to bardzo rzadko.
Janusz: Mieliśmy szansę porównania stanu obu systemów, np. po 12 latach użytkowania. Stalowy zdecydowanie przewyższa jakością wykonany z PVC. Wciąż wygląda jak nowy, nie są konieczne żadne naprawy, jest cały i nieuszkodzony np. przez lód, zmrożony śnieg. Nie rdzewieje, zachował błyszczący miedziany kolor. Nie ma potrzeby wyposażenia go w instalację przeciwoblodzeniową i siatkę.
Przez pierwsze dziesięć lat miałem przy nim jeszcze mniej obsługi, niż obecnie, bo rury spustowe nie były wtedy zakończone dolnymi wpustami odpływowymi - zaledwie raz w roku, jesienią albo wiosną, oczyszczałem rynny z liści i paprochów, które wiatr nawiał z pobliskich dębów (nadal robię to ręcznie z drabiny, nie kupiłem do tego celu specjalnego wybieraka z teleskopową rączką).
Odkąd 4 lata temu założyliśmy dolne wpusty oraz poprowadziliśmy od nich perforowane rury drenażowe, muszę dwa razy w roku udrożnić koszyczki. Przedtem kierowaliśmy deszczówkę przez dłuższe lub krótsze odcinki rur (podłączone do dolnego odcinka rur spustowych) po powierzchni gruntu. Jednak na takie "przedłużki" musieliśmy wciąż uważać podczas chodzenia wokół domu, niektóre przeszkadzały mi przy koszeniu trawy. Po wkopaniu w ziemię wpustów odpływowych nie ma takich problemów.
Redaktor: Lilianna Jampolska
Na zdjęciu otwierającym: Rynny są płytkie, ale szeroki okap chroni ściany przed ewentualnym zalaniem.
Skomentuj
