Wykonanie instalacji wodociągowych to nie tylko wybór odpowiedniego materiału na rury. To również sztuka ich prawidłowego poprowadzenia, a także odpowiedniego doboru urządzeń do uzdatniania wody.
Może spowodować zbyt późne ujawnienie nieszczelności i konieczność kucia podłóg lub ścian w już wykończonych pomieszczeniach. Próbę szczelności powinno się wykonać pod ciśnieniem wody wyższym niż eksploatacyjne - zanim rury zostaną ukryte. Umożliwia to wykrycie nieszczelności powodujących nawet niewielkie przecieki, co jest niemożliwe, gdy rury są już zakryte: wtedy przecieki mogą być przez długi czas niezauważone, dopóki nie doprowadzą do zawilgocenia któregoś z elementów budynku.
Niewłaściwe załamania rurociągów mogą spowodować trwałe zapowietrzenie niektórych fragmentów instalacji albo powstawanie tzw. worków wodnych, czyli miejsc, z których wody nie można usunąć. Właściwy sposób wykonania załamań pokazano na rysunku.
Może spowodować, że osie rur i złączek się nie zbiegają, a takie połączenia powodują większe miejscowe opory przepływu, łatwiej też osadzają się w nich zanieczyszczenia. Osadzaniu się zanieczyszczeń sprzyja wykonanie połączeń bez uprzedniego starannego oczyszczenia krawędzi uciętych rur z resztek materiału i usunięcia z nich zadr. Niektórzy wykonawcy do przesady oszczędzają drogie złączki i zastępują je rurami wyginanymi bardziej niż wynosi ich minimalny promień gięcia. Takie miejsca są osłabione i zdeformowane, a naprężenia w nich - zbyt duże. Niewłaściwa jest też przesada w drugą stronę, bo nadmiar złączek podraża instalację i zwiększa ryzyko awarii.
Pod przyszłą wylewką nie należy lokalizować żadnych połączeń rur, bo nie ma do nich dostępu, a to właśnie złączki są zwykle najsłabszym elementem rurociągów. Elastyczne odmiany rur można odpowiednio kształtować bez stosowania złączek.
Połączenie w jednej instalacji elementów miedzianych i stalowych to przyczyna elektrokorozji tych ostatnich (nie dotyczy to stali nierdzewnej). Błędem jest nie tylko bezpośredni styk elementów z tych metali, ale też takie ich zlokalizowanie, że woda przepływa najpierw przez elementy miedziane, a następnie stalowe, bo wtedy te ostatnie szybko skorodują pod wpływem jonów miedziowych niesionych przez wodę. Dotyczy to nie tylko rur, ale także zbiorników c.w.u., a nawet wymienników ciepła, które mogą być miedziane lub stalowe lutowane miedzią.
Uwaga! W instalacji z cyrkulacją c.w.u. zagrożone są wszystkie elementy stalowe, niezależnie od ich położenia względem miedzianych.
Woda taka działa agresywnie na miedź: wskutek tego stężenie jej jonów w wodzie pitnej przekracza dopuszczalne normy, a rury ulegają szybkiej korozji. Instalację wodociągową rozprowadzającą wodę o takim odczynie powinno się wykonać z innych materiałów.
W takiej sytuacji dochodzi do naprężeń na skutek odmiennej rozszerzalności cieplnej różnych materiałów: posadzka może pękać, a ponadto beton działa korozyjnie na rury z miedzi. Rury powinno się układać w peszlach - karbowanych rurkach z tworzywa. Typowa wylewka powinna mieć grubość co najmniej 4 cm ponad rurami.
Nieuziemione przewody metalowe stwarzają zagrożenie porażeniem. Wszystkie takie przewody w instalacji wodociągowej elektryk powinien połączyć specjalnym przewodem o żółto - zielonej izolacji i uziemić.
Uwaga! Przepisy nie wymagają już uziemiania metalowych baterii i wanien, gdy rurociągi są plastikowe, nie należy więc tego robić.
Przewody c.w.u. bez izolacji powodują straty ciepła, a wody zimnej - wykraplanie się wilgoci. Izolację cieplną można wykonać z otuliny piankowej lub wełny mineralnej. Ocieplenie jest szczególnie ważne, gdy rurociągi biegną przez pomieszczenia nieogrzewane (garaże, piwnice itd.)
Błąd ten bywa skutkiem wykonania instalacji niezgodnie z projektem: jeśli projekt jest fachowo zrobiony, średnice są w nim tak dobrane, by w każdym punkcie poboru był zapewniony odpowiednio duży strumień wody. Zmian w stosunku do projektu nie należy więc dokonywać pochopnie, bez przeliczenia średnic przewodów na równoważne: średnice wewnętrzne muszą pozostać niezmienione pomimo zmiany wymiarów zewnętrznych. Dotyczy to głównie przewodów z tworzyw sztucznych - nawet wykonane z tego samego materiału mogą mieć różne średnice wewnętrzne zależnie od klasy odporności na ciśnienie i tego, czy są przeznaczone do wody zimnej, czy ciepłej.
Redaktor: Jarosław Antkiewicz
1
