Izolacja cieplna i akustyczna na adaptowanym poddaszu

Najczęściej układa się 2–3 warstwy wełny o łącznej grubości 20, a nawet 30 cm, co gwarantuje oszczędność energii cieplnej, a zatem i wydatków na ogrzewanie.

 

Skuteczne ocieplenie poddasza polega nie tylko na ułożeniu odpowiedniej warstwy wełny mineralnej, ale też innych izolacji, których zadaniem jest ochrona dachu przed wilgocią, a także zapewnieniu jego konstrukcji należytej wentylacji. Szczególną uwagę należy zwrócić na:

• właściwe dobranie i poprawne ułożenie folii paroprzepuszczalnej,
• staranne, ścisłe ułożenie wełny mineralnej,
• wyeliminowanie wszystkich mostków termicznych.

Prawidłowo ocieplona połać dachu powinna zawierać następujące warstwy:

• pokrycie dachu, np. dachówka lub blachodachówka,
• szczelina wentylacyjna szerokości 2,5–5 cm,
• folia paroprzepuszczalna,
• wełna mineralna układana we wzajemnie prostopadłych warstwach,
• folia paroizolacyjna,
• podsufitka z np. płyt gipsowo-kartonowych na odrębnym ruszcie.

Właściwy układ warstw ocieplonego poddasza wykończonego płytami gipsowo-kartonowymi

Grubość ocieplenia może się równać wysokości krokwi tylko wtedy, jeśli pod pokryciem ułożono folię wysokoparoprzepuszczalną. Jeżeli zastosowano folię niskoparoprzepuszczalną lub na dachu jest szczelne pokrycie (np. dachówka bitumiczna), między poszyciem dachu a górną płaszczyzną izolacji termicznej należy zostawić szczelinę wentylacyjną.

 

Jej szerokość powinna wynosić 2,5–5 cm – tym więcej, im dłuższa jest połać dachowa, im mniejsze jest jej nachylenie i im więcej jest załamań na długości połaci. Aby szczelina wentylacyjna umożliwiała usuwanie z izolacji pary wodnej, trzeba zostawić otwory wlotowe w podsufitce okapu oraz otwory wylotowe w górnej części połaci w pobliżu kalenicy.

 

Wełna układana między krokwiami powinna być przycięta na szerokość około dwóch centymetrów większą niż wynosi ich rozstaw, aby upchnięta między nimi rozprężyła się i dokładnie wypełniła przestrzeń. Układanie wełny rozpoczyna się od okapu, a każdy następny fragment dokładnie dociska do wcześniej zamontowanego, dzięki czemu na połączeniach nie powstają mostki termiczne. Pozostawienie między płytami izolacyjnymi przerw może doprowadzić do zawilgocenia płyt gipsowo-kartonowych podczas mrozów.

 

Izolacja cieplna musi być zabezpieczona nie tylko folią paroprzepuszczalną przed przeciekami od góry, lecz także paroizolacją – przed napływem pary wodnej od dołu, z wnętrza domu.

Izolacja akustyczna

Nowo utworzoną kondygnację mieszkalną powinno się oddzielić od reszty domu odpowiednią izolacją akustyczną.

 

Lekkie stropy drewniane – wycisza się wełną mineralną o gęstości nie mniejszej niż 80 kg/m3, a podkład pod posadzką wykonuje się z dwóch sklejonych ze sobą warstw sklejki lub płyt OSB. Wskazane jest również wykonanie sufitu podwieszanego z dodatkową warstwą izolacji akustycznej.

 

Izolacja akustyczna stropu drewnianego

Ciężkie stropy żelbetowe, ceglane (Kleina), czy gęstożebrowe (Ackerman, Fert, Teriva itp.) dużo lepiej tłumią dźwięki, dlatego zwykle wystarczy ułożyć na nich tzw. podłogę pływającą z izolacją akustyczną z płyt z wełny mineralnej grubości 4 cm lub styropianu elastycznego grubości 3 cm.

 

Izolacja akustyczna stropu Kleina	Izolacja akustyczna stropu betonowego