Zaczynamy budowę naszego ogrodu. W zależności od wybranej lokalizacji, możemy wykorzystać istniejącą płytę tarasową lub posadowić nowy fundament.
Na pierwszy rzut oka wydaje się, że zagospodarowanie obecnego tarasu pod budowę ogrodu zimowego to idealne rozwiązanie, które skróci czas budowy. Niestety w praktyce bardzo często konieczne są liczne poprawki adaptacyjne istniejącego podłoża, montaż konstrukcji komplikuje się, a ryzyko powstania nieszczelności rośnie. Taka opcja ogranicza także możliwości wyboru bryły ogrodu. Na wszystko jest jednak sposób.
Gdy jest nierówno, zastosować możemy belkę podwalinową (np. z twardego i dobrze zaimpregnowanego drewna lub profilu aluminiowego). Takie rozwiązanie ułatwi postawienie głównej konstrukcji ogrodu zimowego. Inny problem, czyli naturalny spadek, który zapewnia odprowadzanie wody opadowej z tarasu, rozwiążemy przez wykonanie obróbek w kolorze konstrukcji tarasu.
Gdy taras jest za mały, trzeba będzie go powiększyć przez posadowienie dodatkowego fundamentu lub cokołu. Jeśli poziom tarasu jest obniżony w stosunku do poziomu podłogi domu, to jest szansa na dołożenie warstw izolacyjnych. W innym przypadku konieczne będzie skucie tarasu, aby możliwe było położenie izolacji przeciwwilgociowej i minimum 5 cm styroduru.
|
|
| Montaż szkieletu ogrodu zimowego to praca zespołowa. Posadowienie prostych konstrukcji trwa do 3 dni. Poszczególne profile skręca się łącznikami, właściwymi dla danego materiału konstrukcyjnego (fot. Kwadrum) | |
To element, który ma być solidny nie tylko ze względu na działanie czynników zewnętrznych, ale także z powodu obciążeń składowych samej konstrukcji ogrodu.
Dla przykładu - ogród o wymiarach 5 x 8 m (powierzchni 40 m2) musi wytrzymać obciążenie ok. 4 ton: profili - ok. 1500 kg (profile aluminiowe) i szyb - 2500 kg (szkło zespolone: ściany 4/16/4, dach 4,4/16/6).
Stosuje się dwa rodzaje fundamentów pod ogrody zimowe: ciągły-liniowy po obrysie ogrodu zimowego; stopy fundamentowe w miejscu mocowania słupów przenoszących główne obciążenie, a między nimi podmurówkę np. z prefabrykatów. Żadnego z tych rozwiązań nie należy łączyć bezpośrednio z domem.
Fundamenty obu konstrukcji trzeba przedzielić ok. 2 cm szczeliną dylatacyjną,wypełnioną elastycznym materiałem, na przykład paskiem styropianu. Dzięki temu - jeśli nowy fundament zacznie osiadać - będzie mniejsze ryzyko, że popęka. Fundament (bez względu na rodzaj) musi spełniać parametry przewidziane w projekcie. Ma być odpowiednio wytrzymały, aby przenosić obciążenia konstrukcyjne oraz wywołane przez czynniki zewnętrzne. Ponadto trzeba ocieplić go warstwą styropianu i oddzielić od konstrukcji nadziemnej izolacją przeciwwilgociową (przeważnie różnego rodzaju folią).
Fundament powinien wystawać co najmniej 15 cm nad ziemię, aby krople deszczu odbijające się od ziemi lub chodnika nie zachlapywały ścian ogrodu. Bardzo dobrze zapobiega temu ułożona wokół oranżerii warstwa drobnych kamyków lub żwiru, przez którą woda deszczowa będzie bez przeszkód spływać do gruntu.
|
|
| Etap szklenia konstrukcji (fot. Kwadrum) | |
Zamówiony materiał do budowy ogrodu zimowego dostarczany jest w postaci częściowo zmontowanych ram z przyciętych na wymiar profili konstrukcyjnych. Muszą być one mocowane bezpośrednio do ścian budynku, nigdy do warstwy ociepleniowej. Dlatego fragmenty wełny lub styropianu trzeba będzie usunąć w miejscach połączeń. Te wykonuje się za pomocą dybli ze stali nierdzewnej.
Połączenia ze ścianą wypełnia się pianką poliuretanową. Na styku dachu ogrodu ze ścianą (lub ścianami) domu wykonuje się obróbki blacharskie. Profile na konstrukcję ogrodu mogą być drewniane, aluminiowe lub z PVC. Taka jest obecna oferta rynkowa, dawniej w sprzedaży dostępne były także profile stalowe, ale z powodu słabych parametrów cieplnych i podatności na korozję nie są już popularne.
|
|
| Obróbki blacharskie wykonuje się na samym końcu - po postawieniu i zamocowaniu konstrukcji ogrodu zimowego (fot. Kwadrum) |
|
|
| Okno dachowe otwierane uchylnie za pomocą teleskopowego przedłużacza (fot. Filplast) |
Czas wypełnić powstały szkielet. Do szklenia ogrodów zimowych wykorzystuje się szyby zespolone, zbudowane z dwóch tafli szkła, wypełnionych gazem szlachetnym. Podstawową właściwością, na którą powinniśmy zwrócić uwagę jest współczynnik przenikania ciepła U. Zespolone szyby jednokomorowe mają współczynnik U = 1,1-1,3 W/(m2•K), natomiast dwukomorowe (3-szybowe) osiągają 0,6-0,8 W/(m2•K).
Żeby wnętrze ogrodu zimowego nie przegrzewało się, szyby powinny mieć powłokę refleksyjną, odbijającą promienie słoneczne lub szkło, z którego zostały wykonane, powinno być barwione w masie (typu antisol). Ochronę przed przegrzewaniem ogrodu latem zapewnią także osłony okienne. Najskuteczniejsze jest zastosowanie markiz rolowanych nad szklaną płaszczyzną dachu, osłony wewnętrzne dają znacznie mniejszy efekt ochrony cieplnej.
Dach ogrodu zimowego narażony jest na mechaniczne uszkodzenia, spowodowane np. uderzeniami spadających konarów drzew czy kul gradowych. Dlatego najkorzystniej, gdy oszklenie jest ze szkła hartowanego lub laminowanego, które - dzięki umieszczonej między taflami folii - nie rozsypie się przy stłuczeniu. Jeśli powyżej ogrodu zimowego znajduje się połać dachowa, z której mogą spadać zimą płaty śniegu, to konieczne jest zamontowanie na tej połaci płotków przeciwśniegowych.
Jednym z rozwiązań, zapewniającym wymianę powietrza w ogrodzie zimowym, są nawiewniki. Dopływ świeżego powietrza powinien być umieszczony przy podłodze, natomiast ujście zużytego - w najwyższym punkcie ogrodu przy kalenicy dachu. Niektórzy producenci oferują profile wentylowane, które są wyposażone w niewielkie szczeliny.
Rozszczelnienia powinny być ruchome i reagować automatycznie na zmianę temperatury oraz wilgotności powietrza. Można skorzystać także z wentylacji dachowej - czyli przesuwanych w prowadnicach lub uchylanych okien dachowych. Obsługuje się je ręcznie za pomocą teleskopowego przedłużacza, sterownikami elektrycznymi lub automatycznie.
Niektóre firmy oferują systemy klimatyzacyjne. Są one jednak dość drogie, a ich zastosowanie jest uzasadnione właściwie tylko w przypadku ogrodów o charakterze mieszkalnym. W przypadku obiektów z ekspozycją południową, właściwe jest wykonanie dużej ilości otwieranych lub przesuwanych elementów ścian, zapewniających skuteczne przewietrzanie wnętrza.
|
| Aby zapewnić odpowiednią wentylację ogrodu zimowego, możemy zdecydować się na profile wentylowane - z niewielkimi szczelinami (rys. Reynaers) |
Ze względu na przeznaczenie, ogrody zimowe dzieli się na tzw. ciepłe - ogrzewane i zimne - nieogrzewane.
Jeśli naszym priorytetem jest zmniejszenie zapotrzebowania na ciepło i niższe rachunki za ogrzewanie, ogród powinien pozostać pomieszczeniem nieogrzewanym. Wówczas nie będziemy mogli korzystać z niego zimą, bo temperatura będzie w nim tylko o ok. 5°C wyższa od temperatury na zewnątrz.
Jeśli jednak planujemy spędzać w ogrodzie zimowym cały rok, wyposażenie go w instalację grzewczą będzie konieczne. Wówczas do budowy powinniśmy użyć tzw. ciepłych profili konstrukcyjnych i przeszkleń o dobrym współczynniku izolacyjności cieplnej (ogrzewanie ogrodu zimowego do temperatury jaka panuje w pomieszczeniach mieszkalnych jest dość kosztowne - straty ciepła przez szyby są ok. trzykrotnie większe, niż przez ocieploną ścianę czy dach).
|
| Grzejniki kanałowe (fot. Verano) |
W ogrodach zimowych najczęściej zakłada się jeden z trzech rodzajów instalacji grzewczych:
Ostateczny koszt budowy ogrodu zimowego zależy od wielu czynników. Różnice wynikają z zastosowanych rozwiązań (w skrajnym przypadku możemy zdecydować się tylko na szklenie stałe lub ściany maksymalnie otwierane/przesuwane). Istotny jest także efekt skali; przy obiektach większych (30-40 m2) cena jednostkowa może być niższa. Relatywnie najdroższe za to są małe konstrukcje np. przedsionek 1,5 x 2 m.
Koszt 1 m2 powierzchni przeszklonej z konstrukcją wykonaną z:
Koszt dobudowy niewielkiego ogrodu zimowego o wymiarach rzutu 3 x 4 m, wysokości 2,5 m i kącie nachylenia dachu 30°, o łącznej powierzchni 45 m2:
|
Przeczytaj, ile aktualnie kosztuje budowa domu! |
Emilia Rosłaniec
13
