Różnice między stropem monolitycznym a stropem gęstożebrowym
Różnice między stropem monolitycznym a stropem gęstożebrowym
O ile wybór pustaków czy bloczków jest na tyle wciągający, że inwestorzy prowadzą na forach internetowych dyskusje, nawet spory, stropy nie wzbudzają już takich emocji. Może dlatego, że zaproponowany w projekcie materiał ścienny łatwiej zmienić niż strop. Choć w obu przypadkach wszelkie modyfikacje muszą być zatwierdzone przez projektanta.
Janusz Werner
Data publikacji: 2021-02-18
Data aktualizacji: 2021-02-18
Strop oddziela kondygnacje, przenosi obciążenia, usztywniania budynek (gdy opiera się na ścianach nośnych za pośrednictwem wieńca). Jako przegroda ma izolować akustycznie, termicznie (jeśli jest między piwnicą i parterem, czy nad ostatnią kondygnacją), ma zapobiegać rozprzestrzenianiu się ognia. Nie powinien się zbytnio uginać ani drgać.
W murowanych domach jednorodzinnych stosuje się przeważnie stropy gęstożebrowe, monolityczne, typu filigran, czy z prefabrykowanych płyt kanałowych. W budynkach parterowych pojawiają się także stropy drewniane.
Najpopularniejsze stropy gęstożebrowe wytwarza wielu producentów, w kilku odmianach (np. Teriva, Fert), różniących się nośnością, dopuszczalną rozpiętością, odstępem między belkami czy elementami wypełniającymi. Strop gęstożebrowy łatwo się układa. Jego szkielet to żebra (prefabrykowane, zbrojone belki nośne), rozmieszczone co 30-60 cm. Przestrzeń między nimi wypełniają pustaki, które nie są elementem nośnym - przede wszystkim mają być lekkie i łatwe w montażu. Pustaki stropowe produkuje się z ceramiki, żużlobetonu, keramzytobetonu, betonu komórkowego. Grubość takiej przegrody to 25-30 cm.
Pod planowanymi ścianami działowymi i innymi elementami obciążającymi strop wykonuje się wzmocnienia, układając belki nośne obok siebie. Wzmocnienia (żebra rozdzielcze), które zapewnią konstrukcji odpowiednią sztywność i ograniczą ugięcie, konieczne są też przy dużych rozpiętościach stropu (powyżej 4 m). Po ułożeniu belek i pustaków całość zalewa się warstwą betonu. Przed betonowaniem konstrukcję trzeba podeprzeć. Rozstaw podpór (systemowych bądź drewnianych stempli) nie powinien być większy niż 1,5 m. Strop wolno obciążać po kilku dniach, jednak bez usuwania podpór montażowych! Te demontuje się dopiero po 3-4 tygodniach, gdy beton osiągnie pełną wytrzymałość.
Strop gęstożebrowy tworzą belki (żebra), między którymi układa się pustaki. (fot. Wienerberger)
Stropy monolityczne projektuje się do konkretnego budynku, zwykle gdy zarys stropu jest skomplikowany, a rozpiętość znaczna. Wykonanie płyty jest czaso- i pracochłonne, ale może ona przenosić większe obciążenia i ma dużą sztywność. Konstrukcja składa się ze zbrojenia ze stalowych prętów, zalewanego betonem. Taki strop wymaga pełnego deskowania, lecz jest dwa razy cieńszy od gęstożebrowego (ma 12-18 cm). Zbrojenie powinno być oddzielone od deskowania specjalnymi podkładkami. Szalunek z desek coraz częściej zastępuje systemowe deskowanie wielokrotnego użytku - dzięki niemu spodnia powierzchnia stropu jest równa. W czasie, gdy beton wiąże, niezbędna jest jego pielęgnacja - polewanie wodą i ochrona przed nadmiernym nasłonecznieniem.
Strop monolityczny to ułożone na pełnym deskowaniu zbrojenie ze stalowych prętów, które zalewa się betonem. (fot. J. Werner)
Strop typu filigran to tzw. strop półprefabrykowany. Tworzące go żelbetowe płyty przygotowuje się w zakładzie prefabrykacji, na wymiar do konkretnego budynku. Mogą mieć dowolny kształt i gotowe otwory na schody, piony instalacyjne i kominy. Układa się je, korzystając z dźwigu, jak puzzle - każda płyta musi trafić na swoje miejsce. Stropy półprefabrykowane wymagają podparcia w postaci słupów i ciągłych podpór belkowych, dozbrojenia na łączeniach płyt, wykonania zbrojenia górnego i zalania całości nadbetonem. Deskowanie nie jest potrzebne, bo płyty są jednocześnie szalunkiem traconym. Filigran ma gładką powierzchnię sufitu i może przenosić duże obciążenia, ale jest najdroższy.
Najszybciej wykonuje się stropy prefabrykowane, układane z gotowych elementów wyprodukowanych w zakładzie prefabrykacji. Mogą to być elementy żelbetowe w formie płyt kanałowych czy prefabrykaty z betonu komórkowego. Popularne stropy z płyt kanałowych (nazywanych żerańskimi) zyskują zwolenników, co wynika z niewysokiej ceny oraz szybkości i łatwości montażu. Strop prefabrykowany nie wymaga podpór montażowych. Układa się go w kilka godzin, korzystając z dźwigu lub HDS-u, czyli dźwigu na ciężarówce, zbroi połączenia, a potem zalewa wieniec betonem.
Takie stropy projektuje się w budynkach o prostych rzutach. Szerokość i długość stropu pomiędzy podporami (ścianami nośnymi lub podciągami) odpowiada wymiarom pojedynczych płyt. Ich wysokość konstrukcyjna to od 16 do 24 cm, nośność jest dwukrotnie większa niż typowych stropów gęstożebrowych. Wadą jest możliwość pojawienia się rys w miejscach łączenia płyt.
Stropy prefabrykowane układa się korzystając z dźwigu, lub HDS-u, czyli samochodu ciężarowego z żurawiem. (fot. Konbet Poznań)
Dziennikarz z przeszło 25-letnim doświadczeniem w mediach drukowanych i elektronicznych. W Budujemy Dom od blisko dekady. Na budowach bywa tak często, jak w redakcji. Autor tekstów poradnikowych i publicystycznych, także porad prawnych. Nadąża za zmianami w największych programach pomocowych dla inwestorów indywidualnych: w Czystym Powietrzu, Moim Prądzie, Mojej Wodzie...
Cytat
A czemu tak się upierasz przy stropie monolitycznym?Strop Strunobetonowy lub "Filigran"(rozpiętość do 9,5 m) pozbawione są wady w postaci ewentualnego klawiszowania, jednocześnie lepiej tłumiąc dźwięki niż Teriva.Jeśli zmiany ...
14
