Taras przy domu to jedno z ulubionych miejsc naszej rodziny. Spędzamy na nim każdą wolną chwilę latem, ale chcielibyśmy z niego korzystać także w niepogodę. Jakie są sposoby na jego zadaszenie?
Zadaszenie tarasu znacznie poprawia jego funkcjonalność, dlatego nie brakuje właścicieli domów, którzy decydują się na takie przedsięwzięcie w sytuacji, gdy nie przewidzieli tego podczas budowy.
Jest kilka sposobów na wykonanie zadaszenia, różniących się nakładami pracy i środków, proponuję jedno z trzech rozwiązań - zamontowanie markizy, lekką konstrukcję albo całkowitą zabudowę tarasu.
To najprostszy w realizacji wariant, pozwalający uzyskać zacienione miejsce do letniego wypoczynku.
Nowoczesne markizy z akrylu lub poliestru, dzięki zaimpregnowanej albo pokrytej folią powierzchni, zatrzymują nie tylko promienie słoneczne, ale też wodę. Dodatkowo są odporne na płowienie i podmuchy wiatru. Tkanina jest rozpięta na wysięgniku i na rurze nawojowej, która jest połączona z mechanizmem sterującym pracą osłony. Po zwinięciu materiał może być odsłonięty, ukryty w tzw. półkasecie bądź całkowicie schowany w pełnej kasecie aluminiowej, co zapewnia materiałowi najlepszą ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi.
Szerokość takiego zadaszenia sięga 7 m, a wysięg dochodzi do 4 m, zatem pojedyncza markiza może osłonić powierzchnię niemal 30 m².
To propozycja wiążąca się z nieco większymi wydatkami i bardziej czasochłonna. Zakłada oparcie lekkiego zadaszenia na konstrukcji wykonanej np. z ostruganych drewnianych krawędziaków, które można kupić w składzie budowlanym. Powinno się je zabezpieczyć przed owadami i grzybami, stosując impregnację i malując lakierem ochronnym. Do połączenia elementów najlepiej wykorzystać stalowe złącza ciesielskie oraz gwoździe lub wkręty.
Dla stabilności całej konstrukcji kluczowe jest ich prawidłowe osadzenie w podłożu tarasu. Można to zrobić na dwa sposoby, w zależności od tego, z jakiego materiału jest taras.
Konstrukcję trzeba też stabilnie zamocować do ściany domu. Jeżeli jest ona dwuwarstwowa, to - podobnie jak w przypadku markizy - nie da się użyć zwykłych kołków. W ociepleniu należy umieścić sztywną podporę dystansową, przylegającą bezpośrednio do muru nośnego. Może to być drewniana belka osadzona w wyciętym w styropianie lub wełnie kanale, na której oprze się dach. Takie rozwiązanie wiąże się jednak z ryzykiem powstania mostka cieplnego.
Innym wariantem jest umieszczenie w ociepleniu (co ok. 1 m) punktowych podpór w formie drewnianych klocków i zamocowanie do nich - już na ociepleniu - pionowych słupów, stanowiących oparcie dla konstrukcji.
Po jej wykonaniu można przystąpić do montażu zadaszenia. W tej roli świetnie sprawdzają się przezroczyste płyty z poliwęglanu, ewentualnie z PVC lub płyty faliste. Mocuje się je do belek dachowych łącznikami zalecanymi przez producenta materiału pokryciowego.
Ważne, by utworzyć przynajmniej 15% spadek zadaszenia, zapewniający szybki spływ wody opadowej i samooczyszczanie (orynnowanie nie jest konieczne). Nie można też zapomnieć o wykonaniu przy ścianie domu z przylegającym zadaszeniem blaszanego fartucha ochronnego, który ochroni elewację przed zachlapaniem i podciekaniem wody pod pokrycie.
O ile dwa poprzednie warianty można zrealizować samodzielnie, w przypadku całkowitego zadaszenia tarasu raczej nie obędzie się bez zatrudnienia wyspecjalizowanej firmy. Jest to więc propozycja najbardziej kosztowna, ale warta rozważenia. W ten sposób można bowiem zyskać sporo dodatkowej przestrzeni (w przypadku małego tarasu lepiej nie decydować się na tę opcję) i miejsce, gdzie będzie można relaksować się w bliskości z naturą o każdej porze roku.
Ze względu na wagę tego typu konstrukcji, trzeba sprawdzić nośność podłoża. Taras musi być też zaizolowany przeciwwodnie i równy. Jeżeli dobudówka ma być ogrzewana, niezbędna jest izolacja termiczna. Gdy jej brakuje, a poziom tarasu jest obniżony w stosunku do poziomu podłogi domu o co najmniej 10 cm, to jest szansa na dołożenie warstw izolacyjnych. W takich miejscach w roli ocieplenia najlepiej sprawdza się twardy i nienasiąkliwy styropian podłogowy lub polistyren ekstrudowany (XPS).
Konstrukcję zabudowy stanowi szkielet z PVC, aluminium, drewna lub stali. Przestrzeń pomiędzy profilami wypełniona jest szkłem o podwyższonej wytrzymałości.
Utrzymanie pożądanego klimatu na takim tarasie wymaga skutecznej wentylacji, ochrony przed nadmiernym nasłonecznieniem i - ewentualnie - ogrzewania.
Norbert Skupiński
fot. otwierająca: EKA Systemy Osłony i Zabezpieczenia
Skomentuj
