Dlaczego płytki na tarasie pękają i odpadają? Wyjaśniamy i radzimy, jak uniknąć takich problemów.
W naszym klimacie, płytki niewłaściwie przyklejone do betonowej płyty tarasu odspoją się od niej po kilku zimach. Popękane i odpadające płytki tarasowe to bardzo częsty widok. Z czego to wynika, biorąc pod uwagę, że tego typu technologia budowy tarasów jest bardzo rozpowszechniona, a więc nie powinna nastręczać wykonawcom większych kłopotów?
Niestety, ekipy budowlane często podchodzą zbyt nonszalancko do realizacji wykończenia tarasów płytkami, nie biorąc pod uwagę, że taras stale narażony jest na działanie niesprzyjających warunków atmosferycznych. Szczególnie groźne są wahania temperatury, których efektem są naprężenia konstrukcji tarasu. Dlatego nie można zapomnieć o wykonaniu dylatacji, które pozwalają je zniwelować.
Pierwsza to szczelina pomiędzy betonową płytą a ścianą domu. Drugą tworzy się dzieląc warstwę wyrównawczo-spadkową na pola o wymiarach nie większych niż 3 × 3 m - szczeliny pomiędzy nimi powinny mieć szerokość ok. 1 cm (wypełnia się je specjalnym silikonem). Takie same dylatacje należy wykonać układając płytki. Brak dylatacji to częsta przyczyna odpadania płytek na tarasie.
Kolejną przyczyną pękania i odpadania płytek na tarasie jest brak staranności prowadzonych prac wykończeniowych. Jeżeli podczas przyklejania płytek na tarasie masa klejowa nie zostanie rozprowadzona równomiernie, pod okładziną zostaną puste przestrzenie, w których będzie zatrzymywać się woda. Gdy temperatura spadnie poniżej 0oC, woda zamarznie i zwiększy swoją objętość, co spowoduje odspajanie się płytek.
Powszechną przyczyną odpadania płytek na tarasie jest użycie złych materiałów. Oprócz staranności wykonawczej bardzo ważny jest też dobór odpowiednich materiałów budowlanych. Niezbędne jest klejenie płytek zaprawą elastyczną, która znacznie lepiej od zwykłej reaguje na wahania temperatury. Również fuga na taras musi być elastyczna, a jej minimalna szerokość to 5 mm. Wreszcie kwestia doboru samych płytek - najlepiej do wykończenia tarasu wybierać elementy o niezbyt dużych rozmiarach (o boku 20-30 cm), koniecznie mrozoodporne! Ze względu na wygodę użytkowania, warto kupić ceramikę, która dodatkowo jest nienasiąkliwa, antypoślizgowa i odporna na ścieranie.
Po wytyczeniu zarysu tarasu, należy wybrać wierzchnią warstwę ziemi. Powstałe zagłębienie wypełnia się podbudową ze żwiru lub pospółki piaskowo-cementowej. Na niej układa się podsypkę, czyli kolejną warstwę piasku. Obie (w sumie przynajmniej 30 cm) trzeba dobrze zagęścić. Przy tak przygotowanym podłożu nie jest konieczna hydroizolacja, choć jeśli płytki będą powyżej poziomu gruntu, można dać pod nie zwykłą folię budowlaną. Mniejszych tarasów z betonu lepszej klasy (C16/20, dawniej oznaczany B20) nie trzeba zbroić. Jeżeli płyta jest większa i wykonana ze słabszego betonu stosuje się zbrojenie wzdłużne i poprzeczne.
Jak zrobić taras i wykończyć płytkami? Płytę tarasu grubości ok. 10 cm wykańcza się gresem, płytkami ceramicznymi, płytkami z klinkieru bądź kamienia. Nim osiągnie pełną wytrzymałość, czyli przez jakieś 4 tygodnie, trzeba ją pielęgnować, polewając wodą. Pod płytkami powinna znaleźć się izolacja przeciwwilgociowa, np. z mikrozaprawy uszczelniającej. Sama okładzina z płytek ma być mrozoodporna, nienasiąkliwa, trudno ścieralna i antypoślizgowa.
Żeby zwiększyć odporność wykończenia tarasu płytkami na naprężenia, związane ze zmianami temperatury, wybiera się niezbyt duże płytki (np. 30 × 30 cm) i robi szerokie fugi (5 mm). Dopuszcza się użycie jedynie elastycznych mrozoodpornych zapraw klejowych i fug do stosowania na zewnątrz. Niezbędny jest spadek (1% w kierunku ogrodu), który zapewni odwodnienie powierzchni i dylatacje. Dylatacja obwodowa oddziela taras od ścian budynku - można ją zrobić np. z piankowej taśmy dylatacyjnej. Kolejne mają go dzielić na kwadratowe pola o boku 3-4 m.
Szczeliny wykonane jako nacięcia w betonie powinny wypadać pod fugami między płytkami. Prawidłowe przyklejenie płytek, zrobienie hydroizolacji i dylatacji jest dość trudne. Za błędy wykonawców zapłacimy szybko, bo źle przyklejone okładziny będą pękać i odklejać się nawet po pierwszej zimie.
Fot. otwierająca: Janusz Werner
Skomentuj
