Jak wygląda wykonanie studni od strony prawnej, kiedy mamy ją uwzględnioną w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a jak, gdy nie mamy takiej informacji. Jakie są rodzaje studni i czym się kierować przy wyborze?
Od strony prawnej wykonanie studni jest nawet prostsze niż w przypadku przyłącza wodociągowego. Jeśli została ona uwzględniona w zatwierdzonym już planie zagospodarowania działki, to niczego więcej załatwiać nie musimy. Jeśli nie, zamiar budowy studni na potrzeby gospodarstwa domowego wystarczy zgłosić w starostwie powiatowym, określając we wniosku jej rodzaj i lokalizację.
Procedura uproszczona, zwalniająca od konieczności uzyskania pozwolenia wodno-prawnego, dotyczy tylko studni o głębokości do 30 m i poborze docelowym nieprzekraczającym 0,5 m3 na godzinę, lecz zwykle dla domu jednorodzinnego nie potrzebujemy więcej. O ile urząd w ciągu 30 dni nie zgłosi sprzeciwu, można rozpoczynać prace. Lokalizacja studni powinna spełniać określone w przepisach wymogi zachowania odpowiedniej odległości od innych obiektów na terenie działki, ale nie jest to konieczne, jeżeli woda będzie wykorzystywania jedynie do celów gospodarczych.
Najpopularniejsze dawniej studnie kopane, zabezpieczone cembrowiną z kręgów betonowych, drąży się dziś bardzo rzadko. Jeżeli ujęcie wody przeznaczone ma być jedynie do celów gospodarczo-budowlanych, można zdecydować się na wbijaną lub wkręcaną studnię wąskorurową, zwaną popularnie abisyńską. Gdy poziom wody znajduje się na głębokości do 7 m, będzie to najprostsze i najtańsze rozwiązanie. Studnie abisyńskie mają niestety istotną wadę - dość szybko się zamulają, a wtedy zazwyczaj trzeba wykonać je od nowa.
Znacznie większa trwałość i mniejsza podatność na wszelkiego rodzaju zanieczyszczenia cechuje studnie wiercone, popularnie (choć nieprawidłowo!) nazywane głębinowymi, z tego też powodu znacznie lepiej spisują się one jako docelowe ujęcie wody dla siedliska. Wykonuje się je przy użyciu wiertnic, co pozwala na czerpanie z warstw wodonośnych znajdujących się nawet na głębokości kilkudziesięciu metrów. Nie oznacza to przy tym wcale, że po zrobieniu odwiertu zawsze trzeba pompować wodę z tak dużej głębokości, bowiem dość często jej poziom stabilizuje się na głębokości znacznie mniejszej niż ta, na której napotkano warstwę wodonośną.
Wybór rodzaju studni najlepiej poprzedzić rozeznaniem wśród właścicieli sąsiednich działek, a jej wykonanie powierzyć miejscowej firmie studniarskiej. Fachowcy przeważnie dobrze znają układ warstw wodonośnych na swoim terenie działania, a to pozwala zwykle ograniczyć koszty budowy ujęcia wody i pobierać wodę dobrą, a nie "pierwszą lepszą".
Uwaga: jeśli w okolicy pozbawionej sieci wodociągowej zdarzają się problemy z wybiciem studni, z lokalnym studniarzem najlepiej skontaktować się jeszcze przed podjęciem decyzji o zakupie działki. Brak możliwości wykonania ujęcia wody spowoduje, że stanie się ona praktycznie bezwartościowym skrawkiem terenu.
Adam Jamiołkowski
