Jak położyć tynk dekoracyjny?

Czego dowiesz się z artykułu?

• Jakie tynki są bazą pod powłoki dekoracyjne?
• Jak przygotować podłoże pod powłoki dekoracyjne?
• Jakie są rodzaje ściennych pokryć dekoracyjnych?
• Czym są tynki strukturalne?
• Czym są stiuki?
• Czym są tynki japońskie?
• Czym są sztukaterie?

Tynki jako podłoża bazowe pod powłoki dekoracyjne

Podłożem pod powłoki dekoracyjne mogą być tynki nałożone na surowe mury lub odpowiednio przygotowane, już użytkowane, powierzchnie. W przypadku nowych pokryć możemy:

• nałożyć tynk cementowo-wapienny,
• nałożyć tynk gipsowy,
• obłożyć ścianę płytami gipsowo-kartonowymi (suchy tynk).

Tynk cementowo-wapienny

Ten rodzaj klasycznego tynku charakteryzuje się odpornością na podwyższoną wilgotność powietrza i podłoża, a także wysoką wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne. Dzięki zmianie udziału podstawowych składników - wapna i cementu - można w szerokich granicach modyfikować jego parametry użytkowe (twardość, paroprzepuszczalność, czas wiązania). Podstawową jego wadą jest trudne uzyskanie wysokiej gładkości powierzchni. Problem ten rozwiązuje, np. nałożenie gładzi polimerowej.

Tynk gipsowy

W praktyce może być stosowany jako tynk wewnętrzny, oprócz pomieszczeń, gdzie wilgotność utrzymuje się stale na wysokim poziomie. Przy pomocy tynków gipsowych bez trudu można uzyskiwać równe, dokładnie wykończone i estetyczne powierzchnie. Szybkie wysychanie jest ważną zaletą tego materiału. Następuje od 10-14 dni i jest zależne od grubości warstwy tynku, temperatury i wilgotności w pomieszczeniu.

Dzięki zwiększonej odporności na korozję biologiczną (rozwój grzybów i pleśni) i łatwiejsze uzyskiwanie gładkiej, otynkowanej powierzchni - popularność zyskują tynki gipsowo-wapienne.

Suche tynki

Decyzja o zastąpieniu tradycyjnych tynków pokryciem z płyt g-k jest podyktowana najczęściej względami technicznymi, uciążliwością robót mokrych i porównaniem kosztów. Znacznie wyższych wydatków można spodziewać w przypadku konieczności usunięcia starego tynku i wykończenia ściany na nowo.

Dodatkową zaletą suchych pokryć jest możliwość niemal natychmiastowego pomalowania czy tapetowania ścian bez konieczności oczekiwania na wyschnięcie. Technologia ta ogranicza do minimum ingerencję w stare pokrycie, nie powoduje zawilgocenia pomieszczeń, a zapewnia gładkość i równość powierzchni.

Sprawdzenie i przygotowanie podłoża do tynku dekoracyjnego

W zależności od rodzaju ostatecznego wykończenia, podłoże musi być odpowiednio równe i gładkie. Najwyższe wymagania stawiane są w przypadku nakładania stiuków cienkowarstwowych - nierówności nie mogą być większe niż 1 mm i w liczbie do 2 szt. ( po przyłożeniu łaty o długości 2 m). Pod stiuki nadają się powierzchnie pokryte tynkiem i gładzią lub starannie ułożone płyty gipsowo-kartonowe.

Wyrównanie powierzchni przy użyciu gładzi przeprowadza się, gdy odchylenia od płaszczyzny nie przekraczają 5 mm. Przy większych nierównościach należy wstępnie wyrównać tynk, np. masą szpachlową, a następnie na całą powierzchnię naciągnąć gładź wykańczającą.

W przypadku, gdy gładź chcemy nałożyć na malowaną ścianę, musimy sprawdzić, czy farba mocno trzyma się podłoża. Spękania i złuszczenia dyskwalifikują taką ścianę do nałożenia gładzi i konieczne będzie dokładne usunięcie starej farby.

Przy niewidocznych uszkodzeniach, w celu określenia przydatności podłoża pod powłokę wygładzającą, przeprowadzamy w kilku miejscach test polegający na nałożeniu gładzi (po uprzednim zagruntowaniu) na małej powierzchni. Po jej stwardnieniu spróbujemy usunąć ją szpachelką. Jeśli mocno trzyma się podłoża, możemy pozostawić starą powłokę, którą trzeba przetrzeć gruboziarnistym papierem ściernym, dokładnie odkurzyć i zagruntować. W przypadku ścian malowanych farbami emulsyjnymi lepiej nakładać gotową gładź polimerową.

Bardziej tolerancyjne wymagania co do jakości podłoża stawiamy powierzchniom przeznaczonym do nałożenia tynków strukturalnych oraz tynków japońskich. Ich fakturowana powłoka zamaskuje niedoskonałości powierzchni, a nawet dość znaczne odchylenia od równej płaszczyzny nie będą dostrzegalne.

Z kolei sztukaterie, jako miejscowe lub liniowe elementy dekoracyjne, nie stawiają specjalnych wymagań co do podłoża. Musi ono jednak zapewniać dostateczną przyczepność zarówno na styku ściana-tynk, jak i tynk-sztukateria - gwarantującą bezpieczne zamocowanie niekiedy dość ciężkich ozdób.

Może cię zainteresować

Jak uzyskać idealnie gładką ścianę lub sufit? Jak wzmocnić naroża ścian i uniknąć ich uszkodzenia w trakcie użytkowania mieszkania? Jaki jest możliwy rozstaw profili w suficie podwieszanym? Sucha zabudowa w łazience - jak nie popełnić błędów budowlanych? Tynk hybrydowy maszynowy - gipsowy czy cementowy? Czy wybór jest konieczny? Tynkowanie latem i zimą tynkiem gipsowym Alfa Dolina Nidy Jak szpachlować płyty gipsowo-kartonowe ze spłaszczoną krawędzią? Jak tynkować ścianę, a jak sufit? Krok po kroku Jak odnowić stare ściany mieszkania w kamienicy? Sekrety mistrzowskiej renowacji Samodzielne wygładzanie ścian w domu krok po kroku Lampa MONO - łatwy montaż nawet w cienkich płytach g-k Jak wykończyć ściany w niebanalnych wnętrzach?

Zobacz więcej Zwiń

Rodzaje ściennych pokryć dekoracyjnych

Dekoracyjne wykończenie powierzchni ścian wewnętrznych umożliwiają produkty malarskie łączące w pewnym stopniu cechy farb i tynku. Nakładane mogą być jako samodzielne powłoki na surowym podłożu lub służą do uatrakcyjnienia wyglądu wcześniej nałożonych warstw zdobniczych. Produkty te występują pod różnymi nazwami, ale pod względem technologii nakładania oraz własności użytkowych dostępne są w trzech zasadniczych grupach wyrobów, klasyfikowanych jako:

• tynki strukturalne,
• stiuki,
• tynki japońskie.

Tynk dekoracyjny sprawdzi się w zarówno w salonie, jak i w sypialni dziecka, fot. Magnat Style.

Tynki strukturalne

Tynki strukturalne pozwalają na niemal nieograniczone kształtowanie faktury, barwy i tworzenie fantazyjnych wzorów na powierzchni ściany. Ich zaletą są również niewielkie wymagania co do jakości podłoża - jego niedoskonałości (pęknięcia, chropowatość czy nieznaczne nierówności) przykryje fakturowana powłoka.

Dodatkowy efekt zdobniczy można uzyskać, nakładając na utworzoną strukturę barwną lazurę (tzw. werniks), która zabezpiecza przed uszkodzeniem i ułatwia czyszczenie. Technika nakładania powłoki jest podobna i polega na nałożeniu pacą masy akrylowej, tworząc fantazyjną strukturę powierzchni w formie ciągnionej z odciskami pędzla, wałka lub stempla. Po wyschnięciu powierzchnia jest malowana lakierem ochronnym z pigmentem i zacierana mokrą gąbką, tworząc cieniowanie kolorów.

fot. Magnat Style.

Stiuki

Są popularnym sposobem wykańczania ścian w postaci gładkiej, ozdobnej, cienkowarstwowej powłoki z gęstej masy na bazie akrylu. Nanoszone są na równe podłoże pacą stalową w trzech warstwach, tworząc idealnie gładką, błyszczącą powierzchnię o jednobarwnej bądź cieniowanej kolorystyce.

Decydujący wpływ na końcowy efekt ma jakość podłoża, gdyż wszelkie nierówności mogą uniemożliwić wygładzenie powierzchni, czy nawet przyczyniać się do uszkodzeń przez ostre krawędzie pacy. Podłoże wymaga zagruntowania preparatem rekomendowanym przez producenta stiuku.

Przed nałożeniem stiuku, należy zagruntować podłoże preparatem rekomendowanym przez producenta, fot. Magnat Style.

Sam proces wielowarstwowego nakładania pozwala na uzyskanie różnorodnych efektów zdobniczych, np. poprzez cieniowanie, melanż kolorystyczny czy ozdobne aplikacje. Wykonanie szczególnie dekoracyjnych stiuków wymaga dużego doświadczenia i zdolności artystycznych, choć również samodzielnie można wykonać ciekawe zdobienia.

Surowe stiuki są mało odporne na zabrudzenia, dlatego pokrywane są dodatkowo warstwą polerowanego wosku, który jednocześnie nadaje lustrzany połysk i chroni przed trwałym zanieczyszczeniem.

Tynki japońskie

Tynki japońskie, nazywane też płynną tapetą, tworzą barwną powłokę o strukturze utworzonej przez włókna jedwabiu, bawełny lub celulozy. Nakładane są na zgruntowane podłoże za pomocą plastikowej pacy. Dostępne są w postaci suchego wełnistego materiału, który trzeba namoczyć w ciepłej wodzie.

Konsystencja nakładanej masy przypomina mokrą gąbkę i wstępnie można ją nałożyć ręką w formie „placka”, a następnie równo rozprowadzić pacą. Spoiwem w tych powłokach jest metyloceluloza, występująca również jako składnik kleju do tapet, która nie jest odporna na długotrwałe zawilgocenie, ale pozwala na łatwe usunięcie tynku japońskiego - wystarczy namoczyć go i ściągnąć szpachelką.

Sztukaterie

To rzeźbiarskie formy zdobienia ścian lub sufitu w postaci plafonów, rozet, obramowań, pilastrów i gzymsów sufitowych, które mogą być wykonane z lekkich materiałów (styropianu lub poliuretanu) albo z gipsu. Ma to istotny wpływ na sposób montowania, zwłaszcza dużych dekoracji na suficie.

Lekkie dekoracje wystarczy przykleić do podłoża klejem szybkowiążącym z ewentualnym czasowym dociskiem, np. regulowaną podporą. W przypadku sztukaterii gipsowych mocowanie odbywa się za pomocą kleju/gipsu i mechanicznie przez przykręcenie.

Technika mocowania sztukaterii zależy od wielkości i ciężaru ozdoby, fot. dit26978 / stock.adobe.com.

Technikę zamocowania trzeba zawsze dobrać do wielkości i ciężaru ozdoby (ilość i średnicę kołków mocujących i ich rozmieszczenie), a otwory po wkrętach wymagają zaszpachlowania.

Autor: Redakcja BudujemyDom

Opracowanie: Martyna Nowak-Ciupa

fot. otwierająca: Magnat Style