Artykuł pochodzi z: Budujemy Dom 11-12/2008

Wymiana drzwi

Nie wystarczy kupić piękne nowe drzwi wejściowe, by były szczelne, mocne, ciepłe i zabezpieczały dom przed intruzami, muszą być też fachowo zamontowane. Drzwi wewnętrzne nie muszą spełniać wysokich wymogów wytrzymałościowych, ale oprócz prawidłowego montażu powinny być trwałe i stylistycznie pasować do wnętrza.

Wymiana drzwi
 (fot. Sokółka)

Podczas generalnego remontu domu zwykle wymienić trzeba również drzwi. Stosuje się tu podobne zasady jak przy wymianie okien.

 

Pozbywamy się starej ościeżnicy, przygotowujemy otwór z odpowiednim luzem na wypionowanie i wypełnienie pianką, montujemy najpierw nową ościeżnicę, a potem nowe skrzydła. Nieco inaczej mocuje się lekkie drzwi wewnętrzne (najczęściej tylko na piankę montażową) i ciężkie drzwi zewnętrzne (oprócz pianki niezbędne są kotwy).

Drzwi wewnętrzne

Kłopotliwa może się okazać wymiana drzwi z ościeżnicą metalową, która często jest uwięziona dołem w wylewce cementowej. Demontażu takich drzwi nie da się przeprowadzić bez uszkodzenia tynków i posadzki. Ale od hałaśliwego i rujnującego posadzki kucia może być czasem łatwiejsze odcięcie dołu ościeżnicy palnikiem.

 

Niezależnie od sposobu usunięcia starej ościeżnicy wymianę drzwi dobrze jest zaplanować łącznie z remontem ścian i podłóg. Wprawdzie można zamówić nowe skrzydła drzwiowe dopasowane do starych ościeżnic, ale takie skrzydła będą droższe, a stara ościeżnica może je szpecić.

Jakie wybrać?

Nowe drzwi wewnętrzne możemy wybierać spośród drewnianych, z płyt drewnopochodnych, a nawet szklanych.

 

Drewniane. Mogą być z drewna litego lub klejonego warstwowo – te są bardziej popularne, głównie ze względu na niższą cenę i bardzo dobre parametry techniczne: wysoką wytrzymałość i odporność na paczenie się. Najczęściej stosowane gatunki drewna to: sosna, dąb, buk, mahoń i jesion.

 

Z płyty drewnopochodnych. Mogą to być gładkie lub tłoczone płyty wiórowe albo pilśniowe – zwykłe, MDF i HDF. Najczęściej stosuje się płyty MDF (twarde) i inaczej wytwarzane HDF (bardzo twarde) o większej gęstości. Im jest ona większa, tym materiał trwalszy i drzwi mniej się paczą. Oba rodzaje płyt są bardziej odporne na pękanie oraz rozszczepianie niż lite drewno.

 

Szklane.Skrzydła mogą mieć wąskie ramy aluminiowe albo drewniane, ale mogą też być bezramowe: taką bezramową taflę szkła zawiesza się bezpośrednio na zawiasach, a zamiast klamki stosuje pochwyt. Aby drzwi były bezpieczne, wykonuje się je ze szkła hartowanego lub klejonego. Zbita szyba hartowana rozsypuje się na kawałki o nieostrych brzegach, a folia zabezpieczająca szkło klejone zapobiega jego rozsypaniu się na kawałki.

Jak montować?

Choć zamontowanie nowych drzwi nie jest specjalnie skomplikowane, to zdecydowanie lepiej zlecić to fachowcowi, zwłaszcza że producenci nie uznają żadnych reklamacji, jeśli drzwi zostaną zamontowane nieprawidłowo.

 

Drzwi wewnętrzne najlepiej zamontować już po ułożeniu parkietu, ale przed jego polakierowaniem (podczas montażu można bowiem zarysować lakier).

 

Przed montażem należy dokładnie wymierzyć otwór: jego wysokość i szerokość, grubość ścian i sprawdzić, czy przekątne mają taką samą długość. Najbezpieczniej wykonanie pomiaru powierzyć fachowcowi, który będzie montował drzwi, bo wtedy on odpowiada za to, by drzwi idealnie pasowały.

 

Ościeżnice. Przebieg pracy przy wymianie drzwi zależy od tego, jaką zastosujemy ościeżnicę. Stałą instaluje się bowiem bezpośrednio na stropie – przed naprawą lub remontem ścian, a regulowaną – po wszelkich wykończeniach, ale przed lakierowaniem posadzki.

 

Ościeżnice wstawia się w otwór w ścianie, stabilizuje klinami drewnianymi lub plastikowymi i mocuje do ściany pianką poliuretanową. Niektórzy producenci, by drzwi lepiej trzymały się ościeża, zalecają użycie również dybli (do ścian murowanych) i kołków (do ścian szkieletowych). Wymóg ten dotyczy jednak głównie mocowania ciężkich drzwi zewnętrznych.

 

Uwaga! Podczas wypełniania pianką montażową szczelin wokół ościeżnicy trzeba zawsze zastosować rozpórki, aby ekspandująca pianka nie spowodowała ich odkształcenia. Ościeżnice regulowane, które najczęściej są z płyty MDF, należy rozeprzeć przynajmniej czterema rozpórkami, a piankę wtryskiwać z umiarem.

 

Pianka powinna być przeznaczona do montażu stolarki (większość producentów oznacza ją zieloną zatyczką). Jednoskładnikowa wymaga zwilżenia wodą (np. spryskiwaczem do kwiatów) powierzchni, na które będzie nakładana. Dwuskładnikową można nanosić na suche powierzchnie.

 

Szczelinę miedzy zamontowaną ościeżnicą a ścianą osłania się listwami maskującymi, które przykleja się klejem montażowym do ściany lub do ościeżnicy. Łączenia listew wykańcza się silikonem w kolorze drzwi.

 

Zawiasy. Większość drzwi zawiesza się na dwóch zawiasach, w niektórych jest jeszcze trzeci pośrodku. Od zawiasów, które dźwigają ciężar skrzydła, zależy z jaką łatwością drzwi będą się otwierały i czy nie będą skrzypieć. Po zawieszeniu skrzydła zawiasy trzeba wyregulować. Nie powinno się do tego używać metalowych podkładek zakładanych na trzpień: świadczyłoby to o złym wymierzeniu otworu i niedokładnym wyregulowaniu zawiasów, słowem – o niefachowości montera.

 

Klamki, szyldy i rozetki.Zwykle dokupuje się je osobno. Mogą być wykonane z mosiądzu lub stali nierdzewnej, rzadziej z aluminium, są też modele łączone ze szkłem, drewnem lub kolorową żywicą. Dobiera się je indywidualnie do stylu wnętrza, przy czym warto pamiętać, że nadmiar ozdób zwykle źle nań wpływa.

 

Joanna Dąbrowska

Pełny artykuł w PDF: Wymiana drzwi

Pozostałe artykuły

Prezentacje firmowe

Poradnik
Cenisz nasze porady? Możesz otrzymywać najnowsze w każdy czwartek!