Ogrzewanie podłogowe

(fot. Kisan)

Ogrzewanie podłogowe, zwane potocznie podłogówką, najlepiej zaplanować przed rozpoczęciem budowy domu. Unikniemy wtedy ryzyka nadmiernego obciążenia stropu czy konieczności wyrównywania poziomów posadzek w pomieszczeniach z ogrzewaniem podłogowym i bez niego. Przed ułożeniem przewodów grzejnych w podłodze warto zaplanować urządzenie wnętrza, aby przewody nie znalazły się pod meblami, bo wtedy nie będą efektywnie ogrzewać pomieszczenia. W miejscach, gdzie rozmieszczenie mebli może się zmieniać, np. w salonie, najlepiej zdecydować się na ogrzewanie całej podłogi. Warto też wyodrębnić miejsca, gdzie na pewno nie będzie potrzebne, jak np. pod pralką czy szafą garderobianą, lub wręcz nawet niewskazane, jak np. w spiżarni.

 

Montowanie najpopularniejszego wodnego ogrzewania podłogowego w gotowym, użytkowanym już domu wymaga demontażu wykończenia podłóg i kosztownej przeróbki instalacji, m.in. przenoszenia w inne miejsca rur centralnego ogrzewania. Jeśli zatem w ogóle planować takie przeróbki, to przy okazji generalnego remontu.

Rodzaje ogrzewania podłogowego

W pomieszczeniu, w którym ma być ogrzewana podłoga, montuje się w niej jedną z następujących instalacji:

• wodną, czyli cienkie rurki, którymi potem popłynie ciepła woda;
• elektryczną, czyli kable, maty lub folie.

Ogrzewanie wodne
Typowe wodne ogrzewanie podłogowe to rury zatopione w wylewce podłogowej, czyli w warstwie jastrychu: w sezonie grzewczym przez rury te przepływa gorąca woda.

 

Ogrzewanie wodne wykonuje się z następujących rodzajów rur:

• miedziane w warstwie osłonowej z tworzywa sztucznego (bo bezpośredni kontakt jastrychu przykrywającego rury z miedzią spowodowałby jej szybką korozję),
• wielowarstwowe (najczęściej polietylen–aluminium–polietylen),
• z tworzywa sztucznego (polietylen, polibutylen) z warstwą antydyfuzyjną hamującą przenikanie tlenu.

Pod rurami układa się warstwę izolacji cieplnej. To szczególnie ważne w podłogach na gruncie, bo bez skutecznej izolacji część ciepła uciekałaby w stronę podłoża, zamiast ogrzewać pomieszczenie. Typowa izolacja termiczna to obecnie 15 cm twardego styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego (budujący domy energooszczędne stosują jeszcze grubsze warstwy ocieplenia). Pod ogrzewaniem podłogowym na stropach między ogrzewanymi kondygnacjami wystarcza znacznie cieńsza – kilkucentymetrowa warstwa izolacji.

 

Wylewka podłogowa przykrywająca rury grzejne ma zwykle 7–10 cm grubości i stanowi znaczne obciążenie stropu (10 m2 takiej wylewki to ok. 2 ton). Wymaga zatem odpowiednio zwiększonej nośności stropu.

 

Alternatywą jest instalacja układana w systemowych płytach z wyprofilowanymi zagłębieniami na rury. Płyty te mogą być wykonane z gipsu lub styropianu (pełniącego wówczas także funkcję niezbyt grubej izolacji termicznej). Po ułożeniu rur płyty systemowe przykrywa się folią i tzw. suchym jastrychem – zwykle z płyt gipsowo-włóknowych.

 

Sposób ułożenia rur, liczba pętli i odległości pomiędzy rurami powinny być określone w projekcie. Ułożenie instalacji bez fachowego projektu może skutkować niewłaściwym rozkładem temperatury albo niedogrzewaniem lub przegrzewaniem pomieszczenia.

 

Małgorzata Kolmus

Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 5/2011