Taras drewniany i betonowy na gruncie - zalety i wykonanie

Na etapie powstawania projektu warto poświęcić temu elementowi budynku trochę czasu, aby przede wszystkim był funkcjonalny. Należy przemyśleć to, z której strony domu ulokować taras, jaką powinien mieć wielkość i czy ma być zadaszony. Wielu inwestorów decyduje się na dwa osobne, większy np. od południowej strony, na którym np. postawimy basen dla dzieci i leżaki, oraz mniejszy od wschodu, na którym będziemy mogli skryć się od intensywnego słońca w ciągu dnia.

Nowoczesne nawierzchnie wokół domu

Wokół tego domu z płyt wielkoformatowych Bruk-Bet® wykonany jest podjazd (płyty NOVATOR® SOLO), chodniki i taras (ARCHITECT®). Palisady a także stopnie schodów także są z serii produktów Bruk-Bet. Całość? Niezwykle elegancka, nowoczesna i funkcjonalna.

Ponieważ taras to spory element architektoniczny, dobrze gdy harmonizuje z budynkiem i jego otoczeniem.

Równie ważne, jak funkcjonalne i estetyczne zaprojektowanie tarasu, jest prawidłowe jego wykonanie. Z powodu narażenia na działanie czynników atmosferycznych, powinien być trwały, odporny na wysoką i niską temperaturę, słońce oraz wiatr i deszcz. Musi też mieć dobrze przygotowane odprowadzenie wody i być bezpieczny w użytkowaniu - mieć antypoślizgową powierzchnię.

Najpopularniejszą formą tarasu jest wariant osadzony bezpośrednio na gruncie. Można go zbudować na wiele sposobów. Najczęściej wykonuje się go z drewna lub naśladującego drewno kompozytu oraz z kostki lub płyt betonowych.

Taras drewniany - zalety i wykonanie

Taka wersja jest bardzo łatwa do wykonania. W zależności od jego kształtu i różnicy poziomów pomiędzy posadzką na parterze a planowaną nawierzchnią tarasu, można go wykonać na wiele sposobów. Jeżeli różnica ta jest duża, taras projektuje się na słupach, które wynoszą ponad poziom terenu nośny rusz z belek. Jeśli jest ona mała - ruszt układa się na bloczkach lub słupkach betonowych.

Taras z desek drewnianych można też ułożyć w sposób tradycyjny - na legarach drewnianych, które stanowią ruszt nośny. Powinny być one usytuowane w odległości zapewniającej takie zamocowanie desek, by się nie uginały. Optymalna odległość to 50-60 cm. Przekroje poprzeczne legarów należy dobrać uwzględniając ich nośność i dopuszczalne ugięcie, przy oparciu ich na konstrukcji, która przenosi obciążenia z tarasu na grunt. Legary układa się na słupkach żelbetowych lub bloczkach betonowych.

Jeżeli przekroje poprzeczne są niewielkie - wymagają gęstego podparcia, najlepiej na bloczkach betonowych, które można ułożyć na podbudowie na gruncie rodzimym. Jeśli legary mają duże przekroje, np. gdy taras będzie wyniesiony ponad poziom gruntu - podpiera się je na słupkach żelbetowych lub drewnianych, posadowionych w gruncie w większych odległościach od siebie.

Przeczytaj

Może cię zainteresować

Antresola - jak zwiększyć przestrzeń i funkcjonalność... Czym najlepiej ogrzać się na tarasie? Jak zamocować słup drewniany do betonu?

Dowiedz się więcej

• Jak montować palisadę betonową?
• Jak pozbyć się mchu z trawnika, podjazdu i schodów domowym sposobem?
• Jak stworzyć zacienione miejsce wypoczynku na tarasie i w ogrodzie?
• Markiza sterowana ręcznie czy automatycznie?
• Jaka powinna być nowoczesna pergola?
• Lekkie i wytrzymałe zadaszenia - nad tarasem, altaną i drzwiami wejściowymi
• Dlaczego warto wybrać zadaszenia z firmy Alukov?
• Zaplanuj aranżację otoczenia domu!
• Jak zabezpieczyć drewno w ogrodzie przed próchnicą?
• Jak produkowany jest Kompozyt Drewna WPC - idealny materiał na tarasy, podesty, elewacje i ogrodzenia?
• Jak prawidłowo układać płyty chodnikowe?
• Drewno we wnętrzach, na elewacjach i tarasach - dlaczego warto?
• Jakie drewno na taras?
• Deski kompozytowe - 10 najczęściej zadawanych pytań
• Montaż daszka nad drzwiami wejściowymi

Zobacz więcej Zobacz mniej

Konstrukcja tarasu na wysokich słupach drewnianych. (fot. T. Rybarczyk)

Drewniany taras najczęściej buduje się z rodzimego modrzewia lub drewna egzotycznego, np. bangkirai, ipe, merbau. Wykorzystuje się deski ryflowane, które dzięki rowkom nie pękają i dobrze odprowadzają wodę. Do mocowania desek do konstrukcji należy używać nierdzewnych wkrętów, które nie są tanie, ale unika się wtedy nieestetycznych rdzawych zacieków na nawierzchni tarasu, które pojawiają się wokół innych wkrętów. Deski przykręca się do każdego legara zachowując między nimi 3 mm przerwę. Trzeba pamiętać o 1,5% spadku, by woda opadowa swobodnie spływała z tarasu, wzdłuż ryflowania desek.

Na taras na ogół stosuje się deski ryflowane, które - przed ułożeniem lub po - zabezpiecza się olejem. (fot. T. Rybarczyk)

Deski i konstrukcję zabezpiecza się przed niszczącym działaniem czynników atmosferycznych. Najlepiej sprawdza się olej do tarasów. Nanosi się go na powierzchnię desek co najmniej dwukrotnie. Niestety, przed każdym letnim sezonem taki taras drewniany wymaga odnowienia - umycia (najlepiej myjką ciśnieniową) i ponownego zaolejowania. Dzięki tym zabiegom zachowa piękno drewna na długie lata.

Drewno na tarasie wymaga regularnego odnawiania - mycia i olejowania. (fot. Kärcher)

Coraz częściej deski drewniane zastępowane są kompozytem je imitującym. Są to tzw. deski kompozytowe, które nie wymagają pielęgnacji i odnawiania. Wytwarza się je z włókien drzewnych i PVC. Za sprawą takiego połączenia, z wyglądu przypominają drewno, ale jednocześnie są od niego znacznie bardziej odporne na warunki atmosferyczne - deszcz, śnieg i nasłonecznienie. Na etapie produkcji są szczotkowane, dzięki czemu ich wierzchnia warstwa jest antypoślizgowa. Oferowane jako gładkie lub ryflowane. Kupuje się je w kompletnym zestawie do samodzielnego montażu albo można zlecić to firmie, która je sprzedaje.

Deski z kompozytu są bardziej niż drewno odporne na czynniki atmosferyczne i nie wymagają odnawiania. (fot. KOPP)

Taras z kostki - zalety i wykonanie

Innym rodzajem nawierzchni tarasu jest bruk. Można zaplanować dowolny wyrób betonowy lub granitowy, zarówno w formie kostki jak i dużych płyt. Wybór asortymentu jest bardzo bogaty. Produkty różnią się nie tylko wielkością i kształtem, ale także kolorem oraz rodzajem wykończenia powierzchni - szlifowana, z posypką. Najlepiej wygląda taras wyłożony tym samym materiałem, co ścieżki i podjazd. Można jednak podkreślić jego odrębność np. większymi elementami w tej samej kolorystyce, co reszta nawierzchni lub w zupełnie innej barwie.

Elementy na betonowe nawierzchnie tarasu mogą mieć różną wielkość, kolor i kształt. (fot. a, b, c Kamal), (fot. d, e Bruk-Bet).

Pod taras z kostki wykonuje się taką samą podbudowę jak pod ścieżkę. Ze względu na znacznie mniejsze obciążenia tarasu, nie wymagają one aż tak mocnej podbudowy - jak podjazdy czy inne nawierzchnie jezdne - jednak wszystkie warstwy powinny być starannie uformowane.

Podbudowę pod taras stanowi zagęszczona warstwa piasku o grubości 10-20 cm (pod którą czasem układa się geowłókninę). Ponieważ ma być stabilna, zaleca się, by każdą warstwę o grubości 10 cm ubić zagęszczarką mechaniczną. Na tak przygotowanej podbudowie wysypuje się warstwę piasku, na które układa się kostkę. Obrzeża tarasu trzeba ustabilizować krawężnikami. Powinny być mocno osadzone, dlatego układa się je w warstwie mieszanki betonowej.

Na solidnie ułożonej betonowej nawierzchni woda będzie wnikać w przestrzenie pomiędzy kostką lub płytami w bardzo niewielkim stopniu, dlatego taras wykonuje się ze spadkiem w kierunku od budynku. Za obrzeżem warto wykonać też opaskę, np. z ozdobnego żwiru, drobnych kamieni, przez którą do ziemi będzie wsiąkać nadmiar wody spływającej z niego.

Mchy, porosty oraz inne zabrudzenia z tarasu i schodów na niego prowadzących usuniemy za pomocą myjki ciśnieniowej. (fot. Kärcher)

Uwaga! Podbudowy nie należy wykonywać na warstwie humusu, czyli ziemi urodzajnej. Trzeba ją usunąć aż do gruntu rodzimego i dopiero na nim przygotować podbudowę. Jeśli grunt rodzimy nie przepuszcza wody, to zaleca się głębsze wykorytowanie i ułożenie warstwy rozsączającej z piasku.

Zobacz jak ułożyć taras z kostki

Tomasz Rybarczyk
fot. otwierająca: Polbruk