Renowacja nawierzchni tarasu - renowacja metodą płytki na płytki
Jeżeli stare płytki nie odspajają się w żadnym miejscu, a ewentualne pęknięcia dotyczą tylko pojedynczych i nie są związane z odkształceniami konstrukcji tarasowej, na stare płytki można przykleić nowe. Przed przystąpieniem do ich układania, stara nawierzchnia powinna być sucha, drobne ubytki wypełnione zaprawą montażową, a cała powierzchnia dwukrotnie zaizolowana płynną folią.
Renowacja nawierzchni tarasu - zerwanie płytek i przygotowanie podłoża
Gdy stan nawierzchni wymaga jej wymiany, to po zerwaniu płytek należy również skuć i zeszlifować skruszałe fragmenty podkładu na całej powierzchni. Jeśli mimo to powierzchnia tarasu nie będzie równa, trzeba nałożyć warstwę wyrównującą mocno związaną ze starym podłożem. Nie można do tego celu wybrać zwykłych zapraw cementowych, gdyż nie gwarantują one dostatecznej przyczepności, co może skutkować ich pękaniem i odspajaniem. Zależnie od wymaganej grubości warstwy wyrównującej, używa się różnych, gotowych wylewek podłogowych.
W przypadku tarasów (na których wymagane jest nachylenie posadzki), nie można stosować podkładów samorozlewnych, gdyż podczas nakładania będą dążyć do wypoziomowania podłoża. Dlatego wykorzystuje się gotowe zaprawy, wyrównywane ręcznie lub mechanicznie, o zakresie grubości zależnie od potrzeb: 5-30 mm lub 10-80 mm. Przed ich nałożeniem, należy utworzyć warstwę kontaktową ze specjalnej emulsji zmieszanej z drobnym kruszywem. Niewielkie nierówności (do 5 mm) można niwelować zaprawą klejową.
Na wyrównanym podłożu nakładamy warstwę izolacji podpłytkowej z zaprawy wodoszczelnej lub płynnej folii. Jest ona konieczna ze względu na ochronę przed wnikaniem wody w betonowe podłoże. Pokrycie z płytek nie jest bowiem całkowicie wodoszczelne, bo woda wnika przez spoiny i mikropęknięcia. W razie jej zamarznięcia może dochodzić do niszczenia struktury betonu i odspajania się płytek.
Z kolei na nasłonecznionym tarasie wilgoć intensywnie paruje, wywierając znaczne ciśnienie od spodu płytek, co też prowadzi do ich oderwania. Izolację podpłytkową nakłada się na podłoże pędzlem lub wałkiem, dwukrotnie w odstępie 6 godzin. Płytki można przyklejać po 24 godzinach od nałożenia ostatniej warstwy.
Renowacja nawierzchni tarasu - wykonanie szczelin dylatacyjnych
Szczeliny te muszą przebiegać przez wszystkie warstwy podkładowe i nawierzchnię. W przypadku tworzenia nowego podkładu podłogowego, nacięcia dylatacyjne wykonuje się (szpachelką lub kielnią) w nie stwardniałym jeszcze betonie. Jeśli trzeba utworzyć dylatacje w istniejącym już podkładzie, wykorzystujemy do tego celu szlifierkę z tarczą diamentową. Nacięcie powinno mieć 6-8 mm szerokości. Wypełnia się je sznurem lub taśmą dylatacyjną. Nad dylatacją należy przykleić paski uszczelniające, wtopione w izolację podpłytkową z płynnej folii.
Renowacja nawierzchni tarasu - przyklejenie nowych płytek
Płytki tarasowe można układać wyłącznie na elastyczną zaprawę klejową. Powinna być ona nakładana w taki sposób, aby pod płytkami nie powstawały puste przestrzenie, w których mogłaby zatrzymywać się woda. Klej nakłada się pacą zębatą na podłoże i na płytkę. Układ pasków kleju ma być wzajemnie prostopadły, by zapewnić równomierne rozłożenie się go pod płytką.
Do okładzin o dużych rozmiarach można użyć grubowarstwowej zaprawy upłynnionej, która po dociśnięciu równomiernie rozpływa się pod płytką. Po dociśnięciu elementu do podłoża, nadmiar zaprawy powinien wydostawać się spod całego jego obwodu. Usuwa się go szpachelką. Szerokość spoin zależy od wielkości płytek i powinna stanowić 3% ich szerokości. Do fugowania należy też użyć elastycznej zaprawy, a w miejscach dylatacji, spoiny trzeba wypełnić specjalnym silikonem.
Redaktor: Redakcja BudujemyDom
Dodaj komentarz