Grzejnik ma przede wszystkim grzać. Ale w łazience służy także, a czasami przede wszystkim, do suszenia ręczników. Stąd zupełnie osobna kategoria grzejników łazienkowych. Które grzeją, suszą, w dodatku coraz częściej "wyglądają"!
Typowy grzejnik łazienkowy z wyglądu przypomina drabinę - dlatego powszechnie nazywa się je drabinkowymi. Tworzą go dwa kolektory (przewody) pionowe, połączone szeregiem rurek poziomych. Kolektory mogą mieć dowolny przekrój, zwykle są okrągłe lub kwadratowe. Kształt grzejnika wynika z jego funkcji - na takiej drabince łatwo dosuszyć ręczniki, czy rozwiesić mokrą bieliznę.
Kaloryfery do łazienek produkuje się ze stali, czasami miedzi bądź aluminium. Ze względu na wilgoć panującą w łazience powinny być solidnie zabezpieczone antykorozyjnie. Wykańcza się je inaczej niż standardowe, przeznaczone do pomieszczeń suchych.
Grzejniki w łazienkach instaluje się nawet wtedy, gdy w domu jest ogrzewanie podłogowe. Wycieranie się lekko zatęchłym ręcznikiem to nic przyjemnego, a trudno je suszyć, rozkładając na ogrzewanej podłodze.
Ze względu na sposób zasilania w ciepło, grzejniki łazienkowe można podzielić na trzy grupy: wodne, wodno-elektryczne, elektryczne.
Najpopularniejsze są wodne, przyłączane do instalacji centralnego ogrzewania i zasilane z niej ciepłą wodą, tak jak pozostałe grzejniki. Podłącza się je przy użyciu zaworów - regulacyjnego na zasilaniu i odcinającego na powrocie. Wyposaża w głowice termostatyczne, służące do regulacji temperatury, i w odpowietrzniki, umożliwiające usunięcie z systemu niepotrzebnego powietrza.
Kaloryfery będące częścią instalacji c.o. działają jednak tylko w sezonie grzewczym, co znaczy, że latem niczego na nich szybko nie wysuszymy. Dlatego większość producentów daje możliwość doposażenia grzejnika wodnego w grzałkę elektryczną. I w ten sposób powstaje model wodno-elektryczny. Grzałkę umieszcza się w jednym z kolektorów (zwykle po stronie powrotu). Po podłączeniu do prądu, ręczniki da się suszyć także latem, a grzejnik wykorzystywać efektywnie przez cały rok.
Wersje drabinkowe elektryczne mają niewielką moc i samodzielnie raczej nie ogrzeją łazienki, należy je zatem potraktować jako uzupełnienie np. ogrzewania podłogowego. Ale do suszenia ręczników czy podgrzania powietrza w chłodniejszy dzień wystarczą. Podłącza się je tylko do prądu, w przeciwieństwie do pozostałych nie mają żadnego związku z instalacją centralnego ogrzewania. Są nazywane suszarkami i wykorzystywane najrzadziej ze wszystkich typów.
Inwestorzy przywiązują większą wagę do kształtu i koloru grzejnika, niż do jego mocy. Tymczasem w łazience powinno być ciepło - zgodnie z przepisami, temperatura w tym pomieszczeniu ma wynosić 24°C. W nowych domach, moc i rodzaj grzejników określa projekt budowlany. W przypadku remontu, kaloryfery pomoże dobrać instalator, poza mocą ważny jest ich rozmiar i układ przyłączy.
Gdy idzie o moc, to przyjmuje się, że na każdy 1 m2 powierzchni łazienki potrzeba 100-130 W. To jednak zgrubny szacunek, nie uwzględniający nietypowej wysokości pomieszczenia, jego lokalizacji (np. przy dwóch ścianach zewnętrznych), wielkości okna itp. Jeśli będziemy używać grzejnika do suszenia ręczników (czyli na ogół), do tak wyliczonej wartości należy doliczyć 20%. Wszystko przy założeniu, że to kaloryfer będzie głównym źródłem ciepła w łazience.
Grzejniki dostępne na rynku mają wydajność od 250 do 2000 W. Producenci podają ich moc przy konkretnej temperaturze zasilania i powrotu wody w instalacji c.o. oraz wymaganej temperatury w pomieszczeniu.
Jeśli grzejnik wodny chcemy doposażyć w elektryczną grzałkę, jej moc powinna być mniejsza od tej kaloryfera. Zasady doboru są różne - niektóre firmy zalecają, aby grzałka miała o 150 W mniej niż grzejnik. Inne proponują, żeby było to 70-80% jego mocy. Grzałki mogą być wyposażone w programatory z funkcją czasu i temperatury - co pozwala utrzymać komfort cieplny i nie przepłacać za zużywaną bez potrzeby energię.
Każdy grzejnik wodny jest podłączany do instalacji centralnego ogrzewania dwoma rurami: zasilającą, która doprowadza do niego gorącą wodę z kotła/innego źródła ciepła, i powrotną - odprowadzającą wodę schłodzoną. Stosowane są podłączenia dolne i boczne, w zależności od tego, jak poprowadzone są rury. Te układa się w bruzdach ściennych lub w warstwach podłogi.
Przy podłączeniu dolnym, obydwie rury doprowadza się do króćców u dołu drabinki, z prawej lub lewej strony. Spotyka się również podłączenie dolne środkowe.
W wariancie bocznym, rury podłącza się do króćców znajdujących się z prawej lub lewej strony grzejnika. To rozwiązanie stosowane podczas remontów, przy wymianie starego kaloryfera na nowy, bez przerabiania instalacji grzewczej.
Grzejniki łazienkowe zaleca się lokować w najchłodniejszej części pomieszczenia, czyli przy oknie albo (gdy go nie ma) w sąsiedztwie drzwi. Z dala od kratki wentylacyjnej, żeby podgrzane powietrze nie uciekało od razu na zewnątrz. Trzeba zachować minimalne odległości od podłogi i parapetu (jeśli jest nad kaloryferem) - znajdziemy je w instrukcji montażu, zwykle jest to przynajmniej 10 cm.
Standardowo drabinki instaluje się równolegle do ściany. Możliwy jest również montaż prostopadły, wtedy grzejnik staje się przepierzeniem oddzielającym np. strefę kąpielową od sanitarnej. Mocowania umożliwiające takie jego ustawienie mają w ofercie tylko niektórzy producenci.
Klasyczna drabinka to już standard - producenci wręcz prześcigają się w wariacjach na jej temat. Grzejnik może być także kilkakrotnie wygiętą rurą lub przypominać liść. I nie musi być z metalu - ich elementy wykonuje się również z kamienia i szkła.
Łazienkowy kaloryfer może pełnić dodatkowe funkcje, staje się wieszakiem, ławeczką, ścianką działową. Niektóre wyposaża się w ekrany, które dekorują i jednocześnie maskują podłączenia do instalacji i zwiększają powierzchnię emitującą ciepło.
Zaawansowana technologia produkcji w zasadzie nie stawia granic wyobraźni projektantów, więc coraz częściej grzejniki to wręcz dzieła sztuki, przypominające rzeźby czy obrazy. Na rynku są też modele narożne, które można wyginać - przeznaczone do mniejszych, trudnych do zagospodarowania łazienek.
W marketach budowlanych dominują kaloryfery białe i czarne, ale za dopłatą większość producentów maluje je na dowolny kolor z palety RAL. Oczywiście, dostępne są również wersje chromowane.
Niektóre firmy oferują rozmaite akcesoria - uchwyty, półki, relingi, zwykle przeznaczone do konkretnych modeli grzejników i dopasowane do nich kolorem.
W łazienkach w stylu retro pojawiają się niekiedy grzejniki członowe (żeberkowe). Składają się z powtarzalnych elementów (żeberek), łączonych w zestawy dowolnej długości. Wytwarzane z żeliwa są najtrwalsze i długo utrzymują ciepło.
Najtańsze, białe grzejniki drabinkowe kosztują w markecie budowlanym dwieście kilkadziesiąt zł. Jeśli chcemy wydać na kaloryfer do 1 tys zł., będziemy przebierać we wzorach i kolorach. W cenie do 2 tys. zł znajdziemy mnóstwo wymyślnych modeli uznanych marek, choć są też grzejniki łazienkowe za 4 czy 5 tys. zł/szt.
Za zawory przyłączeniowe i głowicę termostatyczną płaci się od 100 do 400 zł. Podobnie kosztuje elektryczna grzałka. Za założenie grzejnika hydraulicy liczą od 50-60 zł, wykonanie podejścia to kolejne 150 zł.
Janusz Werner
fot. otwierająca: Purmo
Skomentuj
