| Tak może wyglądać sufit w sypialni, gdy zamontujemy sufit podwieszany. Oprócz nietuzinkowego wyglądu ma on walory praktyczne. Pozwala ukryć instalacje i daje szerokie możliwości aranżacji wnętrz. Sufity podwieszane to konstrukcje dość lekkie – 1 m2 waży, zależnie od grubości płyt, 10-20 kg. Jedynie więc w niewielkim stopniu obciążają elementy nośne budynku. Poza tym jest to technologia suchej zabudowy, co oznacza, że prace można prowadzić nawet zimą. Dla wielu inwestorów istotne jest to, że wszystkie prace mogą wykonać samodzielnie, ponieważ montaż takiego sufitu jest bardzo łatwy. Wymaga tylko dużej dokładności i precyzji wykonania. Sufity podwieszane są dodatkową barierą akustyczną zarówno w stropach drewnianych, jak i monolitycznych, zwłaszcza gdy zastosuje się dodatkową warstwę izolacji z wełny mineralnej. Nie bez znaczenia jest także fakt, że w przestrzeni nad sufitem bardzo łatwo można rozprowadzić wszelkie instalacje. Jedną z niewielu wad sufitów podwieszanych jest to, że powodują obniżenie wysokości użytkowej pomieszczeń minimum o 5 cm, co nie stwarza jeszcze problemu, ale znacznie częściej o 10-30 cm. Ich obecność musi więc być uwzględniona w projekcie architektonicznym, gdyż przy wysokości pomieszczeń, wynoszącej ok. 260 cm, po zamontowaniu sufitu będzie zbyt nisko. Ruszt idealnie wypoziomowany Sufit podwieszany składa się z rusztu nośnego oraz okładziny. Ruszt konstrukcyjny może być wykonany z ocynkowanych profili blaszanych, ale też z listew drewnianych. W obu przypadkach jego podstawowym zadaniem jest oddzielenie sufitu od konstrukcji nośnej stropu lub dachu. Dzięki temu, odkształcenia budynku spowodowane zmiennymi obciążeniami zewnętrznymi (śniegiem, wiatrem, obciążeniem użytkowym) nie będą przekazywane na okładziny i nie spowodują ich pękania lub zarysowania. W tym celu, pomiędzy stropem a rusztem zostawia się ok. 1-cm szczelinę dylatacyjną, w której umieszcza się taśmę np. z pianki polietylenowej. Gdy pomieszczenie jest wysokie, można pozwolić sobie na podwieszenie rusztu konstrukcyjnego na specjalnych wieszakach, często o regulowanej długości. Wtedy o wiele łatwiej można uzyskać dokładnie wypoziomowaną płaszczyznę sufitu. Ruszt może być wykonywany jako pojedynczy lub podwójny – bardziej sztywny – korzystniejszy w dużych pomieszczeniach o kształcie zbliżonym do kwadratu. Profile stalowe opracowywane są odrębnie dla każdego systemu – różne są więc dla sufitów wykończonych płytami gipsowo-kartonowymi, panelami stalowymi czy aluminiowymi. W najbardziej popularnych rozwiązaniach – z płytami g-k – używa się dwóch podstawowych profili: konstrukcyjnego CD oraz przyściennego UD. Pierwsze litery odzwierciedlają kształt profilu, natomiast D – przeznaczenie (niem. Decke – strop). Profile główne mocuje się do stropu za pośrednictwem wieszaków. W użyciu są przede wszystkim dwa ich rodzaje. Wieszaki o regulowanej długości umożliwiają umieszczenie sufitu na pożądanej wysokości, jak też precyzyjne wypoziomowanie rusztu. Drugie wieszaki, nazywające się noniuszowymi, z powodu swojej konstrukcji nie pozwalają aż tak dokładnie wypoziomować rusztu, są jednak wygodniejsze w użyciu. Listwy drewniane powinny być wykonane z drewna suchego, bez sęków i czterostronnie struganego. Takie listwy nie wypaczą się pod wpływem zmian wilgotności powietrza w pomieszczeniu. Najczęściej używa się profili o przekroju 50x30 do 60x40 mm. Wymiar zależy m.in. od ciężaru okładziny i grubości izolacji akustycznej oraz przestrzeni potrzebnej do poprowadzenia przewodów instalacyjnych. Okładamy sufit Obecnie sufit w konstrukcji podwieszanej jest najczęściej wykończony płytami gipsowo-kartonowymi, gipsowo-włóknowymi lub panelami boazeryjnymi (często z tworzywa sztucznego). Płyty gipsowo-kartonowe muszą być dostosowane do rodzaju pomieszczenia oraz kształtu sufitu. W pokojach mogą to być płyty zwykłe (GKB lub GKBI – ogniochronne), ale w łazienkach czy kuchniach potrzeba płyt o zwiększonej odporności na wilgoć (GKF lub GKFI). Standardowo układa się jedną warstwę płyt grubości 12,5 mm, ale ze względów bezpieczeństwa pożarowego warto stosować płyty grubsze (15 lub 18 mm) lub układać je podwójnie. Dobór płyt gipsowo-włóknowych jest łatwiejszy, ponieważ wszystkie mają zwiększoną odporność na ogień i zawilgocenie. Poza tym są sztywniejsze i bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne. Dzięki temu nie ma obawy, że się nadmiernie ugną i sufit będzie wyglądał nieestetycznie. Ciąg dalszy artykułu w Budujemy Dom 05/2006 Tadeusz Lipski |
Pobierz wersję pdf: Jak rozgwieżdżone niebo...
