| Kto nie chce, żeby jego dom był ciepły? Przecież wtedy zapłacimy mniej za ogrzewanie. Ponadto, obowiązujące przepisy budowlane wymagają, aby ściany, dach i podłoga na gruncie charakteryzowały się bardzo dobrą izolacyjnością termiczną. Pod względem strat ciepła dom powinien przypominać termos. Jeśli chcemy, żeby straty były jak najmniejsze, często sięgamy po materiały ociepleniowe. Ich wybór jest bardzo duży. Jednak od razu trzeba zaznaczyć, że nie wszystkie materiały są łatwo dostępne, a niektóre nadają się tylko do określonych zastosowań. Najbardziej znane Spośród wielu materiałów termoizolacyjnych najbardziej znane są wełna mineralna, styropian i jego twarda odmiana – polistyren ekstrudowany. Wełna mineralna To materiał dający jednocześnie bardzo dobrą izolacyjność akustyczną i przeciwogniową. Wełna mineralna to potoczna nazwa dwóch bardzo podobnych produktów – wełny skalnej wytwarzanej z bazaltu oraz wełny szklanej na bazie piasku kwarcowego lub szkła z recyklingu. Obie odmiany powstają w wyniku stopienia surowców wyjściowych, a następnie ich rozwłóknienia, mają niemal identyczne parametry techniczne i właściwości. Istotną różnicą jest jedynie większa odporność wełny skalnej na ogień. Wełna mineralna jest bardzo dobrym materiałem izolacyjnym, ponieważ pomiędzy włóknami bazaltu lub szkła jest „uwięzione” powietrze. W niektórych wyrobach zajmuje ono do 95% objętości. Zaś jej włóknista struktura sprawia, że przechodzące przez nią fale dźwiękowe są rozpraszane i tłumione. Włóknistość ma także wpływ na bardzo dobrą paroprzepuszczalność wełny mineralnej. Podstawową wadą wełny mineralnej jest nasiąkliwość, a zawilgocona nie ma właściwości termoizolacyjnych. Aby tego uniknąć, ocieplenie ochrania się – najczęściej folią paroszczelną. Trzeba też warstwę wełny zabezpieczyć przed wiatrem, który wywiewa „uwięzione” w niej powietrze, czyli powoduje utratę właściwości ciepłochronnych. Służy do tego folia wiatrochronna. Zarówno wełna skalna, jak i szklana są sprzedawane w postaci płyt, mat oraz granulatów. Wełna najlepiej sprawdza się przy izolowaniu ścian (powyżej poziomu terenu), stropów oraz połaci dachowych. Pracując z tym materiałem pamiętajmy, że podczas cięcia kruszy się i pyli. Konieczne jest więc używanie akcesoriów ochronnych (masek, rękawic, okularów itp.). Styropian Czyli polistyren ekspandowany powstaje w wyniku spienienia granulek polistyrenu, których objętość może wzrosnąć nawet 40-krotnie. Powietrze zawarte w porach to prawie 98% objętości gotowego wyrobu. Pomimo tak dużej zawartości powietrza styropian jest mało nasiąkliwy. Dobrze się więc sprawdza jako izolacja termiczna części budynku narażonych na kontakt z wodą, czyli fundamentów, ścian piwnic i podłogi na gruncie. W wilgotnym środowisku nie gnije i zachowuje swoje właściwości fizyczne, kształt oraz wymiary. Styropian jest bardzo lekki – płyta o wymiarach 50x100 cm i grubości np. 15 cm waży do 3 kg – i nie przepuszcza pary wodnej. Produkowane są płyty z prostymi krawędziami, ale też z profilowanymi na zakład lub pióro i wpust oraz płyty o powierzchni ryflowanej i tłoczonej. Zastosowanie płyt z profilowanymi krawędziami ochroni przed mostkami termicznymi. Styropian nie jest odporny na działanie wielu związków chemicznych. Zanika w przypadku bezpośredniego kontaktu m.in. ze smołą, niektórymi lepikami asfaltowymi, benzyną, olejem silnikowym, parafinowym oraz rozpuszczalnikami organicznymi. Niszczą go nawet ich opary. W budownictwie stosowany jest styropian samogasnący (gaśnie po zaniknięciu ognia), który jednak w trakcie pożaru topi się i zamienia w płonące krople, utrudniające ewakuację oraz akcję ratunkową. Warto pamiętać, że izolacja ze styropianu jest narażona na niszczenie przez owady oraz gryzonie, które chętnie zakładają w niej gniazda. Zwróćmy również uwagę, by nie narażać go na oddziaływanie promieni UV oraz temperatury powyżej 80°C. Wystawiony długo na działanie promieni słonecznych, żółknie i kruszy się. Oprócz czystego styropianu produkowany jest też styropian z kilkuprocentowym dodatkiem grafitu, który zwiększa ciepłochronność wyrobów. Wykonane z niego płyty mogą być więc o 1/3 cieńsze od zwykłych – przy tej samej izolacyjności. Polistyren ekstradowany Powstaje w procesie spienienia polistyrenu. Roztopiona masa jest wyciskana (ekstrudowana), a następnie walcowana na wymaganą grubość. Powstały w ten sposób materiał ma budowę porowatą oraz cienką warstwę zewnętrzną (tzw. naskórek). Dzięki temu nie podciąga kapilarnie wilgoci i może być układany bezpośrednio na podłożu, poniżej warstw izolacji przeciwwodnej. Jest to tworzywo klasyfikowane jako samogasnące. Płyty są bardzo twarde, prawie nienasiąkliwe i mają znakomite właściwości termoizolacyjne (współczynnik przewodzenia ciepła λ=0,027-0,038 W/(mK). Podobnie jak styropianowe, mogą mieć krawędzie gładkie lub frezowane, powierzchnię szorstką, wytłaczaną, ryflowaną (często z warstwą geowłókniny) lub gładką. Polistyren ekstrudowany stosuje się do izolacji ścian piwnic, podłóg, dachów płaskich, tarasów i innych silnie obciążonych powierzchni. Hanna Czerska Ciąg dalszy artykułu w formacie pdf: |
Pobierz wersję pdf: Zaizolują każde miejsce
