Urządzenia działają na tej samej zasadzie, co domowa chłodziarka i choć wymagają do pracy zasilania elektrycznego, służy ono jedynie do pompowania darmowego ciepła z tzw. źródła dolnego (z gruntu, powietrza, wody gruntowej lub powierzchniowej), do tzw. źródła górnego, czyli domowej instalacji grzewczej w postaci grzejników, ogrzewania podłogowego. Pompa ciepła w taki sposób pompuje i przekształca ciepło, czerpane ze źródła o niższej temperaturze (np. na grunt), aby móc ogrzać budynek, bądź wodę użytkową.
WYSOKA SPRAWNOŚĆ POMP CIEPŁA
Działanie urządzeń głównie polega na osiąganiu możliwie najwyższej sprawności pompowania ciepła, określanej współczynnikiem COP = Q/Qe (przy czym Q to ciepło oddawane do instalacji grzewczej, zaś Qe to pobierana energia elektryczna). Sprawność pompowania ciepła jest tym większa, im mniejsza jest różnica temperatury między źródłem górnym, stanowiącym w układzie grzewczym odbiornik ciepła, a źródłem dolnym, czyli dostawcą ciepła. W domowych instalacjach współczynnik COP pompy ciepła ma zazwyczaj wartość 3–6, czyli urządzenie, zużywając 1 kWh energii elektrycznej, oddaje do instalacji ogrzewania 3–6 kWh energii cieplnej.
Model o mocy 7–10 kW wystarcza dla dobrze zaizolowanych termicznie domów o pow. 150–200 m2 (zapotrzebowanie na ciepło na ogół wynosi w nich 50 W/m2). Wymaganą moc pompy oblicza się następująco: np. 180 m2 x 50 W/m2 = 9 kW.
Lilianna Jampolska
fot. Nibe Biawar
