Remont dla samego remontu (czytaj: dla wydania pieniędzy) nie ma sensu. Jeszcze gorzej jest, kiedy po jego wykonaniu okazuje się, że instalacja działa gorzej niż przed nim. Wbrew pozorom, takie sytuacje wcale nie są tak rzadkie, jak mogłoby się wydawać. Fachowcy dość często są wzywani do wprowadzenia zmian w instalacjach przerabianych zaledwie rok czy dwa wcześniej.
Jest tak dlatego, że w przypadku remontów, wszystkie błędy nieuchronnie i bardzo szybko wychodzą na jaw. Ktoś mieszkający w domu wybudowanym od podstaw nie ma porównania, więc zazwyczaj nie potrafi ocenić, czy instalację grzewczą wykonano właściwie, a do ewentualnych smutnych wniosków dochodzi latami, najczęściej porównując wydatki na ogrzewanie z sąsiadami, mieszkającymi w podobnych warunkach. Natomiast właściciel domu, w którym instalację remontowano, zwykle oczekuje poprawy komfortu i redukcji wydatków już w najbliższym sezonie grzewczym, a rachunki z poprzednich pamięta najczęściej bardzo dobrze. I jeśli widzi, że po przebudowie zużycie np. gazu jest nawet większe, niż w poprzednich sezonach, rozczarowanie jest nieuniknione. Aby uniknąć takich sytuacji, trzeba więc zawsze wyraźnie określić, co zamierzamy osiągnąć.
Najpierw wyznaczmy cele
Do prac remontowych przy instalacji grzewczej przystępuje się z różnych powodów. Na ogół ich celem jest:
- wymiana elementów całkowicie wyeksploatowanych bądź rażąco odbiegających od współczesnych wymagań czy też standardów technicznych (np. usunięcie skorodowanych rur, wymiana uszkodzonego lub przestarzałego kotła);
- poprawa komfortu cieplnego w budynku, w tym usunięcie istotnych niedomagań instalacji (np. niedogrzewanie określonych pomieszczeń, notoryczne zapowietrzanie się niektórych grzejników);
- podniesienie sprawności energetycznej działania instalacji, czyli ograniczenie wydatków na opał;
Adam Jamiołkowski
fot. L. Jampolska
