Remont komina nad dachem

Czego dowiesz się z artykułu?

• Jak naprawić zniszczone wykończenie komina?
• Jak wymurować nowe zakończenie komina?
• Czym przykryć komin?
• Jak wykonać obróbkę blacharską komina?

Zewnętrzny odcinek komina często zbudowany jest z cegły pełnej, ceramicznej lub silikatowej, a na zewnątrz nałożona jest warstwa tynku. Materiały te z czasem tracą wytrzymałość i kruszą się, wskutek czego może dojść nawet do zawalenia się komina.

Ocena stanu jego części wystającej ponad dach jest dość łatwa, jeśli dostęp do niej jest wygodny i bezpieczny. Przy wstępnej ocenie można posłużyć się lornetką i obejrzeć komin z ziemi, przez wyłaz dachowy.

Naprawianie zniszczonego wykończenia komina

W części komina wystającej ponad dach bardzo często dochodzi do odparzenia tynku i jego odpadania. Duże zmiany temperatury wylotu komina, deszcz i mróz z reguły w krótkim czasie powodują odspojenie się tynku. Odpadający tynk nie tylko źle wygląda, ale może też niszczyć pokrycie dachu. Ponadto wilgoć zawarta w spalinach i w powietrzu usuwanym przez komin wnika w jego ścianki, co przyspiesza proces niszczenia przez mróz. Zalegająca w pęknięciach woda przyczynia się do szybkiego niszczenia cegły.

Otynkowanie komina to łatwy i tani sposób jego wykończenia (fot. Atlas)

Skucie tynku na zakończeniu komina i nałożenie nowego nie daje gwarancji, że po kilku latach nie zacznie on ponownie odpadać (zwłaszcza na kominach bez wkładu oraz z licznymi kanałami wentylacyjnymi).

Aby poprawić trwałość tynku na kominie, można:

• zastosować preparaty poprawiające przyczepność tynku do podłoża (utworzenie tzw. warstwy sczepnej),
• dodać do zaprawy substancji zwiększającej jej szczelność i mrozoodporność.

Zamiast tynkować komin można go wykończyć mrozoodpornymi płytkami ceramicznymi, które zastąpią tynk. Trwałość takiej okładziny zależy przede wszystkim od staranności przygotowania podłoża i materiałów użytych do klejenia i spoinowania.

Oto etapy prac:

• przed ułożeniem płytek ścianki komina należy zagruntować głęboko penetrującym preparatem,
• nałożyć izolację przeciwwilgociową z tzw. płynnej folii, przystosowaną do wykorzystania na zewnątrz,
• przykleić płytki elastyczną zaprawą klejową nakładaną w taki sposób, aby pod płytkami nie pozostawały żadne wolne przestrzenie (wymaga to nałożenia zaprawy na podłoże i płytkę i dociśnięcia; zaprawa powinna równomiernie wypłynąć na zewnątrz, a jej nadmiar usuwa się szpachelką),
• wyspoinować okładzinę elastyczną zaprawą do spoinowania, wypełniając nią całą głębokość szczelin; pozostawienie zagłębień w spoinach sprzyja utrzymywaniu się w nich wody i może powodować odpadanie płytek po zamarznięciu.

Uszkodzenia komina mogą dotyczyć różnych jego odcinków, zależnie od tego, jakie czynniki je powodują:

- niekorzystne warunki atmosferyczne (długotrwałe deszcze, mróz, wiatr),
- szkodliwe produkty spalania zawarte w dymie,
- kondensacja pary wodnej (fot. Wienerberger)

Murowanie nowego zakończenia

Jeśli spoiny między cegłami uległy wymyciu, a cegła kruszy się i odpada, zapewne okaże się konieczne rozebranie zniszczonej części komina i wymurowanie jej na nowo. Tylko wtedy, gdy uszkodzone są pojedyncze cegły, można spróbować naprawić zakończenie: wtedy po odkuciu luźno przylegających fragmentów ubytki uzupełnia się specjalną zaprawą montażową, a następnie postępuje tak, jak przy naprawie komina z odpadającym tynkiem.

Do wymurowania nowego zakończenia komina należy użyć cegieł klinkierowych wysokiej jakości. Łączy się je na specjalną zaprawę, zapewniającą wysoką przyczepność i niepowodującą powstawania wykwitów. Najlepiej murowanie połączyć w jedną operację ze spoinowaniem, używając w tym celu odpowiednio barwionej zaprawy.

Dość częstym błędem jest murowanie na puste spoiny: w takich niewypełnionych spoinach łatwo gromadzi się woda, co przyspiesza niszczenie się cegieł. Nie dotyczy to podobnie wyglądających spoin uformowanych w kształt trójkąta lub półokrągłego zagłębienia: trzeba tylko dopilnować, by zewnętrzne krawędzie spoin licowały z płaszczyzną klinkieru.

Podczas murowania nowego zakończenia komina należy ukształtować pełne spoiny, aby nie zatrzymywała się na nich woda (fot. Atlas)

Czapy, nasadki i daszki

Wykończony komin można przykryć czapą, ewentualnie zamontować na nim nasadę kominową lub daszek chroniący przed wnikaniem wody opadowej do komina. Ochrony przez wnikaniem wody opadowej wymagają zwłaszcza kanały o dużym przekroju, odprowadzające spaliny z kominka.

Nasada na kominie stalowym - służy do poprawienia ciągu kominowego, wykorzystując siłę wiatru. Wylot nasady ustawia się po zawietrznej stronie wiejącego wiatru, nasadę można montować na kominach wentylacyjnych, dymowych i spalinowych (fot. Braas)

Czapę przykrywającą komin wykonuje się z mocnego, zbrojonego betonu najczęściej w deskowaniu ustawionym na wierzchu komina. Beton do wykonania czapy powinien zawierać dodatek uszczelniający, który poprawia mrozoodporność.

Powierzchnię betonu maluje się 2-3-krotnie farbą do betonu, nie tylko ze względów estetycznych, ale również w celu zmniejszenia jego nasiąkliwości. 

Obróbki blacharskie komina

Wokół zniszczonego komina trzeba też naprawić obróbki blacharskie, czyli uszczelnienia miejsc, gdzie przechodzi on przez połać dachową.

Obróbka blacharska komina może być rozwiązana na trzy sposoby:

• murując nowe zakończenie, cofnąć dolną jego część, aby utworzyć wgłębienie (tzw. wydrę) do umocowania;
• naciąć w ściance komina kanalik i wprowadzić weń zagięty brzeg blachy, a następnie uszczelnić połączenie silikonem;
• obróbkę blacharską zamocować bezpośrednio do ścianek komina, a jej krawędź osłonić specjalną listwą.

Wzdłuż szerszej krawędzi kominów ustawionych długością równolegle do okapu od strony kalenicy warto w obróbce blacharskiej ukształtować tzw. kozubek - uwypuklenie w oblachowaniu, zapobiegające zastoinom wody i zatrzymywaniu zanieczyszczeń u podstawy komina.

Redaktor: Cezary Jankowski
fot. otwierająca: Schiedel