Ściana trójwarstwowa. Poznaj zalety i wady tej technologii budowy przegród

Ściany trójwarstwowe są wybierane przez tych inwestorów, którym podoba się cegła klinkierowa na elewacji. Rdzeń nośny, warstwa izolacji i osłonowa ściana elewacyjna połączone kotwami ze stali stanowią układ bardzo trwały i odporny na warunki atmosferyczne. Decydując się na budowę ściany trójwarstwowej zyskuje się doskonałą ochronę mechaniczną elewacji i świetne odprowadzanie wilgoci przez szczelinę wentylacyjną, ale płaci za to wyższą ceną, większą grubością przegrody oraz większym nakładem pracy. I właśnie z tych powodów ta technologia nie cieszy się jednak tak dużą popularnością wśród budujących domy, bo wymaga większych nakładów inwestycyjnych (np. podczas budowy domu o pow. 120 m2 ściany trójwarstwowe będą droższe od dwuwarstwowych o ok. 30-40 tys. zł). Ponadto budowa trwa dłużej niż w przypadku pozostałych metod, czyli ścian jedno- i dwuwarstwowych.

Czym jest ściana trójwarstwowa?

Ściany trójwarstwowe wznosi z następujących elementów:

• ściany nośnej - do jej budowy można zastosować pustaki ceramiczne poryzowane, keramzytobetonowe, bloczki z betonu komórkowego, silikaty - o grubości 18-25 cm;
• ocieplenia - do ocieplenia ściany trójwarstwowej nadaje się wełna mineralna bądź styropian, w warstwie grubości 15-20 cm;
• ściany elewacyjnej - z cegieł ceramicznych, klinkierowych, silikatowych, bloczków betonowych o grubości 8-12 cm.

W technologii ścian trójwarstwowych, na warstwę osłonową najczęściej wybiera się cegły klinkierowe w rozmaitym odcieniu i wielkości, fot. Wienerberger

Materiały murowe na ściany

Do murowania większości ścian i stropów, stosowane są znane od lat takie materiały drobnowymiarowe, jak cegły, pustaki, bloczki. Najpopularniejsze są te z ceramiki (najczęściej poryzowanej), betonu komórkowego, silikatów oraz keramzytobetonu.

Ceramika poryzowana - jest ciepła i lekka, dobrze współpracuje z zaprawą cienkowarstwową, a zastosowanie elementów systemowych (nadproża, kształtki wieńcowe) przyspiesza budowę. Jej wadą jest kruchość – zbyt energiczne dobijanie gumowym młotkiem oraz nieprecyzyjne wykonywanie bruzd na instalacje może powodować kruszenie się materiału. W praktyce oznacza to, że instalacje lepiej planować w warstwach tynku, a mechaniczne formowanie bruzd ograniczać.

Silikaty - zapewniają dużą nośność i pożądaną akustyką przegród. Ściana z silikatów ma dużą pojemność cieplną i dobrze tłumi dźwięki, ale niezbędne jest jej solidne ocieplenie i przemyślany transport na budowie, bo elementy są ciężkie.

Beton komórkowy - z kolei oznacza szybkość i precyzję, duże elementy, równe powierzchnie, cienka spoina. Bardzo łatwo w nim wykonać gniazda instalacyjne i ciąć bloczki, co redukuje odpady. Nie ma tu spoin pionowych. Trzeba tylko precyzyjnie wykonać wieńce i nadproża, bo żelbetowe elementy są znacznie chłodniejsze od betonu komórkowego i stanowią mostki.

Keramzytobeton - charakteryzują mniejsza gęstość niż betonu, dobra izolacyjność i wysoka ognioodporność, przy zachowaniu nośności. Gwarantuje stabilny mikroklimat dzięki pojemności cieplnej i paroprzepuszczalności.

Ocieplenie ściany trójwarstwowej

Funkcję termoizolacyjną pełni odrębna od konstrukcyjnej warstwa, nie jest ona jednak osłonięta tynkiem cienkowarstwowym, lecz ścianką opartą na fundamencie i dodatkowo związaną ze ścianą nośną za pomocą stalowych kotew.

Ściana osłonowa musi być odporna na działanie czynników atmosferycznych - w tym wielokrotne zamarzanie i rozmarzanie. Często wybiera się materiały niewymagające tynkowania, np. cegłę silikatową lub klinkierową, ale warstwa osłonowa bywa też murowana np. z pustaków ceramicznych i pokrywana tynkiem. W zależności od rodzaju materiału może ona wymagać dodatkowego otynkowania, choć najczęściej to właśnie cegła elewacyjna stanowi końcowe, estetyczne wykończenie fasady. Takie rozwiązanie zapewnia nie tylko trwałość, ale też atrakcyjny wygląd, który przetrwa wiele lat bez potrzeby renowacji.

W ścianach trójwarstwowych jako ocieplenie na ogół stosuje się wełnę mineralną. Konieczna jest tu szczelina wentylacyjna - drożna na całej wysokości przegrody, fot. Wienerberger

W ścianie trójwarstwowej ocieplonej wełną mineralną, pomiędzy nią i ścianą elewacyjną tworzy się szczelinę wentylacyjną (drożną od dołu do góry), dzięki temu wilgoć z wnętrza domu może swobodnie odparowywać. Przy ocieplaniu ścian trójwarstwowych styropianem - nie jest to konieczne, bo materiał ten sam jest barierą na drodze pary wodnej, gdyż w odróżnieniu od wełny styropian ma niewielką nasiąkliwość.

Jakie zalety mają ściany trójwarstwowe?

Ściany trójwarstwowe charakteryzuje bardzo dobra zdolność do tłumienia dźwięków, co w niektórych sytuacjach jest cenne. Trzeba jednak pamiętać, że największy wpływ na wnikanie dźwięków do wnętrza domu mają często drzwi i okna, a nie ściany.

Natomiast pod względem właściwości cieplnych są podobne do ścian dwuwarstwowych. Spośród wszystkich rodzajów ścian - trójwarstwowe dają zaś największe możliwości wykonania niezwykle trwałej, a przy tym efektownej elewacji (zależnie od wybranego materiału na ściankę osłonową).

Wykonanie ścian trójwarstwowych jest najbardziej pracochłonne, szczególnie jeśli warstwa zewnętrzna i tak wymaga otynkowania (można stosować tradycyjne tynki). Trzeba bardzo uważnie przyglądać się pracy wykonawców, bo w przypadku tego rodzaju ściany naprawa jakichkolwiek wad, szczególnie w sposobie ułożenia ocieplenia, jest niezwykle trudna. Zdarza się też, że do murowania ściany elewacyjnej murarze używają nieodpowiedniej zaprawy, co powoduje powstanie brzydkich smug i wykwitów (najczęściej zdarza się to w przypadku elewacji z cegły klinkierowej).

Ile kosztuje budowa ściany trójwarstwowej?

Mankamentem tej technologii jest wyższa cena wykonania. Wynika to z tego, że konieczne jest przygotowanie szerszego fundamentu. Ponadto zazwyczaj więcej zapłacimy za materiał elewacyjny. Budowa ścian trójwarstwowych wymaga też właściwego nadzoru nad robotami. Jeżeli bowiem podczas wykonywania ocieplenia popełnione zostaną błędy, bardzo trudno będzie je wyeliminować po wzniesieniu ścianki osłonowej. Najmniej wydamy, gdy warstwa nośna i osłonowa zostaną wymurowane z tego samego materiału, np. betonu komórkowego, a wykończeniem będzie po prostu tynk cienkowarstwowy. Lecz nawet w tym wariancie cena 1 m2 ściany trójwarstwowej wyniesie ponad 350 zł. Przy ściance osłonowej z eleganckiego klinkieru trzeba wydać minimum 450 zł/m2.