| Pod tym określeniem kryje się naprawdę dużo – zarówno najróżniejsze gatunki drewna, jak i rozmaite rodzaje posadzek drewnianych – od kilkumetrowych litych desek do lamelek niewiele większych od ołówka. Drewno to wyjątkowy materiał – trwały, ciepły w dotyku, o niepowtarzalnym kolorze i rysunku – od lat używany do budowy i wykończenia domu. Szczególnie często wykorzystywane jest do układania na podłodze. Jeszcze do niedawna na polskich podłogach królowały dąb, jesion, buk czy sosna. Od kilku lat ogólnie dostępne są także gatunki egzotyczne (głównie merbau, jatoba, kempas, doussie, teak), które bez obaw można kłaść w kuchni, łazience, a nawet na tarasie. Początkowo uważane były za fanaberię dla najzamożniejszych inwestorów, teraz kosztują tyle samo co te z drewna krajowego. Oferta producentów jest coraz większa, więcej jest też fachowców, którzy potrafią je układać, a w miarę, jak przybywa zadowolonych użytkowników, znika – powszechna jeszcze przed kilkoma laty – opinia, że drewno egzotyczne nie nadaje się na polskie podłogi, że jest niestabilne, trudne w obróbce i rozsycha się zaraz po ułożeniu. I dobrze, gdyż w rzeczywistości większość oferowanych u nas gatunków egzotycznych jest nawet mniej podatna na kurczenie i pęcznienie pod wpływem zmian wilgotności niż buk, jesion, a nawet solidny dąb – i nie ma żadnych przeciwwskazań, by robić z nich podłogi. Przybite deskiTradycyjnej podłogi z desek nie układa się na podkładzie podłogowym (jak posadzki ceramiczne i kamienne omówione w poprzednim artykule). Elementy te przybija się gwoździami do legarów drewnianych, zazwyczaj z drewna sosnowego, przynajmniej dwustronnie ostruganych i zaimpregnowanych. Przekrój legarów zależy od rozstawu podparcia, musi mieć jednak co najmniej 40×40 mm. Legary, które są podparte co metr powinny mieć przekrój 60×80 mm.Deski (długości 5-6 m) robi się głównie z drewna iglastego: sosny, świerku, modrzewia oraz jodły. Łączy się je na pióro i wpust, więc po ułożeniu tworzą jednolitą płytę podłogową, dzięki czemu pojedyncze długie deski nie uginają się pod większym obciążeniem. Deski podłogowe z drewna egzotycznego są co prawda dużo droższe, ale odporniejsze na ścieranie i ewentualne zawilgocenie. Z drewna egzotycznego (a także z europejskiego drewna liściastego – dębu, jesionu) robi się na ogół krótsze deski, nie przekraczające 2 m długości – nazywane deskami parkietowymi. Mają one pióra i wpusty, czyli przystosowane są do łączenia poprzecznego i podłużnego. Uwaga! Jeśli pomieszczenie jest bardzo duże i deski trzeba łączyć na długości, trzeba to zrobić tak, by złącze poprzeczne wypadło nad legarem – wtedy oba końce stykających się desek będą należycie podparte. Po ułożeniu podłogi należy przeszlifować i ewentualnie zaszpachlować deski, po czym zabezpieczyć przez olejowanie, ługowanie albo lakierowanie: olejowanie – zapobiegnie wnikaniu w drewno brudu i wilgoci oraz podkreśli naturalną urodę drewna; ługowanie, czyli zmywanie nowej podłogi specjalną emulsją mydlaną, by ta wyglądała jak wyszorowana do białości – również zapobiegnie wnikaniu brudu oraz wilgoci w szpary między deskami, a także nada podłodze przyjemny zapach i wybieloną barwę; lakierowanie – choć najbardziej znane, nie jest szczególnie polecane do desek na legarach. Ponieważ pod wpływem zmian wilgotności powietrza duże deski (zwłaszcza z drewna iglastego) będą intensywnie pracować, powłoka lakiernicza pomiędzy nimi szybko zostanie przerwana. Pływające warstwyWyróżnikiem paneli, niezależnie od szczegółów materiałowych, jest ich warstwowa budowa. Panele układa się najczęściej jako podłogę pływającą – elementy łączy między sobą, ale nie mocuje trwale do podłoża. Panele drewniane zbudowane są z trzech sklejonych ze sobą warstw naturalnego drewna: dolne – z drewna niższej klasy, zwykle sosny, natomiast górna (licowa) to 3-4 mm drewna szlachetnego. Od jego gatunku i rodzaju zależy wygląd paneli.O wyglądzie podłogi z paneli laminowanych decyduje nie drewno, ale papier dekoracyjny z odpowiednim nadrukiem (w niektórych zamiast papieru jest cienki fornir). Warstwa dekoracyjna osłonięta jest przezroczystą powłoką ochronną. Zabezpiecza ona przed ścieraniem, uszkodzeniami mechanicznymi i zabrudzeniem. Od wytrzymałości tej warstwy zależy, do jakiej grupy użytkowej zaliczana jest podłoga i gdzie można ją układać. Panele dobrej jakości bywają niemal nie do odróżnienia od prawdziwego drewna – zwłaszcza te, które imitują je również odpowiednią fakturą. Oprócz paneli laminowanych „drewnopodobnych” (to zdecydowanie najpopularniejszy wzór) pojawiły się ostatnio także bardzo realistyczne „kamienne” albo „ceramiczne”, także z typową dla danego materiału fakturą. Urszula Kalinowska Ciąg dalszy artykułu w formacie pdf: |
Pobierz wersję pdf: Deski, parkiet i panele
