Krystyna i Mietek włożyli w nowo budowany dom dużo serca i własnej weny twórczej. Miał to być nareszcie ich dom marzeń, więc wiele jego elementów zaprojektowali samodzielnie. Kiedy już był gotowy, stanęli przed zadaniem stworzenia przy nim ogrodu.
Doskonale rozumieli, że właśnie elegancki klasycystyczny wygląd domu oraz szlachetne materiały, którymi go wykończyli, niejako z góry zobowiązują ich do równie pięknego i stylowego zagospodarowania przestrzeni na całej posesji. Lecz to zadanie było dla nich samych zbyt trudne, między innymi z powodu położenia działki w sosnowym lesie, jej dużych rozmiarów (na ogród przeznaczyli aż 1700 m2) oraz piaszczystego gruntu. Zamysł skomponowania z domu i ogrodu spójnej całości wprowadzili w czyn uznani architekci krajobrazu.
Geometryczne rabaty z roślinnymi węzłowymi ornamentami
Projektantka, zajmująca się kompozycję roślinną, tylko w ogrodzie frontalnym umieściła dwie symetryczne rabaty, obwiedzione niskimi dwurzędowymi żywopłotami ze strzyżonego bukszpanu. Monochromatyczne rabaty nie mają skomplikowanego kształtu, a mimo to na utwardzonej granitową kostką nawierzchni tworzą ozdobne żywe dywany z roślin. Między nimi, na niedużym dziedzińcu, znajduje się jeszcze fontanna w formie źródełka tryskającego z okrągłego kamienia. Cicho szemrząca woda uzupełnia odgłosy ptaków, mieszkających w sosnowym lesie, i już na wejściu do ogrodu kształtuje jego relaksujący nastrój. Ogród przed domem ma charakter reprezentacyjny i formalny.
Mniej formalną stylistykę autorka projektu przyjęła w głównym ogrodzie za domem. Geometrycznych rabat, zaplanowanych w obrębie dwóch wielkich liter L, nie rozlokowała w układzie symetrycznym. Nie mają również symetrycznego kształtu. Na wielu z nich wykonała natomiast, wzorem barokowej sztuki ogrodowej, przeplatające się nawzajem zimozielone węzłowe ornamenty z gęsto posadzonych i nisko strzyżonych bukszpanów oraz pstrolistnych trzmielin. Dla dodania roślinnej kompozycji lekkości i koloru, przestrzenie między „węzłami” w kilku miejscach wypełniła wiotkimi ozdobnymi trawami. Wszystko to sprawia, że rabaty za domem mają bardziej ciekawe wzory, niż dywany na froncie (z bukszpanów, runianki japońskiej i cisów).
Nie stało się to bez przyczyny – projektantce chodziło o zapewnienie właścicielom interesującego widoku na geometryczny ogród z wnętrz ulokowanych na obu kondygnacjach domu oraz z tarasu położonego wzdłuż tylnej elewacji. Z balkonu i sypialni na piętrze rysunek ogrodu i poszczególnych rabat widoczny jest najlepiej, więc Krysia i Mietek często podziwiają go właśnie z ich wysokości. Wieki temu podobnie postępowali właściciele pałaców i dworów, które otoczono ogrodami geometrycznymi.
Lilianna Jampolska
