Stara i nowa kanalizacja
(fot.Genova) |
- odporność na działanie ścieków,
- lekkość,
- trwałość.
- większa rozszerzalność pod wpływem zmian temperatur,
- gorsza izolacyjność akustyczna.
Mocowanie musi pozwalać na swobodne wydłużanie się i kurczenie rur. Stosuje się specjalne uchwyty, np. z podkładkami gumowymi. Ponadto elastyczna podkładka tłumi drgania i nie przenoszą się one na inne elementy budynku.
Przejścia przez ściany i stropy nie mogą być „sztywne”. Rurę należy umieścić w plastikowej tulei o większej średnicy, pozostawiając przynajmniej 1 cm luzu pomiędzy ścianką rury i tulei. Wolną przestrzeń wypełnia się trwale elastycznym materiałem, np. wełną mineralną. O wypełnieniu nie wolno zapominać, bo przez szczeliny będą przenikać dźwięki.
Jeśli piony są ukryte za ścianką instalacyjną lub umieszczone we wnęce ściennej, to dobre efekty da wygłuszenie za pomocą płyt wełny mineralnej (mocowanych po wewnętrznej stronie ścianki).
Dobre ułożenie
Generalnie przerobienie instalacji kanalizacyjnej jest trudniejsze niż wodociągowej, bo:– trzeba zachować odpowiedni spadek podejść w kierunku pionu;
– rury mają znaczną średnicę;
– przynajmniej część pionów oraz długie podejścia muszą być wentylowane.
Jarosław Antkiewicz
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 11-12/2011