W średniej wielkości domu jednorodzinnym standardem, są dziś dwie, a nawet trzy łazienki. Oczywiście zwykle różnią się one zarówno powierzchnią, jak i przeznaczeniem. Duże łazienki to takie, których powierzchnia przekracza 7 m2. Powyżej 10 m2 możemy mówić już o salonach kąpielowych, znajdujących się zwykle w sąsiedztwie sypialni. W ich przypadku mamy zwykle największe możliwości aranżacji wnętrza, dzięki czemu możemy stworzyć wymarzoną strefę kąpielową. W tego typu pomieszczeniach nie trzeba zwykle dokonywać wyboru między prysznicem a wanną, bo znajdzie się w nich miejsce na obydwa rozwiązania.
Urządzając wygodne strefy kąpielowe w mniejszych łazienkach trzeba często nie tylko wykazywać się wyobraźnią, ale też dokonywać pewnych wyborów. Każda strefa kąpielowa powinna zapewniać komfort, zarówno funkcjonalny, jak i estetyczny. Dlatego ważne jest, aby układ łazienki był uporządkowany.
Co do materiałów wykończeniowych, to powinny one być przede wszystkim dobrze skonfigurowane. Nowoczesność to szkło, chrom, drewno, kamień. Każde zestawienie tych materiałów powinno dać dobry efekt. Ciężkie płytki na ścianach mogą być przytłaczające szczególnie w niewielkich łazienkach. Dlatego można zastąpić je farbą lateksową czy akrylowo-lateksową o właściwościach hydrofobowych, co nada pomieszczeniu lekkości i powiększy je optycznie. Farby takie występują w różnych kolorach i odcieniach, więc z powodzeniem można dobrać je do własnych preferencji i wystroju łazienki. Podłogę najczęściej robi się dziś z polerowanego gresu, rzadziej naturalnego kamienia, który jest o wiele droższym materiałem.
Odwieczny dylemat: prysznic czy wanna?
Żadna strefa kąpielowa nie obejdzie się bez prysznica lub wanny. Idealnie, jeśli w łazience znajdzie się miejsce na obydwa rozwiązania. Prysznic to na pewno szybkość, wygoda oraz oszczędność - zarówno wody, jak i miejsca. Ma on tę przewagę nad wanną, że zmieści się nawet w łazience o powierzchni 2,5 m2. Z kolei wanna zapewnia luksus i komfort kąpieli. Może też stanowić ozdobę łazienki i jest uniwersalna. Pewną opcją może być połączenie funkcji wanny i natrysku. Producenci oferują dziś nie tylko niecki z dopasowanymi do nich parawanami, umożliwiającymi wzięcie szybkiego prysznica, ale też kabiny z głębokimi brodzikami, w których można namoczyć pranie, wykąpać dziecko czy psa.
Generalnie panuje zasada, że w mniejszych łazienkach, do 4 m2, montuje się prysznice, zaś w większych można już rozważyć montaż wanny. W łazienkach, których powierzchnia jest większa niż 6 m2, zmieści się już i niewielka wanna i prysznic. Panuje przekonanie, że kąpiel w wannie jest bardziej komfortowa niż wzięcie prysznica. Tym bardziej, że można wzbogacić ją o dodatkowe elementy, jak aromatoterapia. Do wody możemy dodać też specjalne olejki, a w trakcie kąpieli relaksować się słuchając muzyki czy czytając książkę. Jednak prysznic też ma wiele zalet. Kupując dużą cylindryczną kabinę i wyposażając ją w panel z deszczownicą oraz hydromasażem jesteśmy w stanie stworzyć ciekawą alternatywę nie tylko dla zwykłej wanny, ale też wanny z bąbelkami. W sprzedaży są też kabiny z funkcją sauny bądź łaźni parowej.
Powtarzany często mit głosi, że pod prysznicem zużycie wody jest mniejsze niż w wannie. Jednak tak naprawdę zależy to od indywidualnych preferencji. Jeżeli prysznic będzie trwał dwie minuty, to rzeczywiście kąpiel będzie ekonomiczna. Jeśli jednak przedłuży się do 20 minut, wówczas zużyjemy na nią więcej wody, niż wypełniając po brzegi średniej wielkości wannę.
Prysznic tradycyjny i nowoczesny
Dawniej w łazienkach stosowało się kabiny prysznicowe z dopasowanymi do nich brodzikami, które zbierały wodę i odprowadzały ją do systemu kanalizacji. Oczywiście opcja ta dostępna jest również dzisiaj i wiele osób z niej korzysta, jednak wachlarz możliwych rozwiązań związanych z aranżacją strefy prysznica znacznie się poszerzył.
Zacznijmy jednak od tradycyjnych kabin. Najmniejsze mają boki o długości 70 cm, jednak standardem są 80. i 90. Kabiny dostępne są w wersji kwadratowej, prostokątnej bądź półokrągłej. Te ostatnie umieszcza się w rogu łazienki, co pozwala oszczędzić sporo miejsca. Najbardziej eleganckie są modele cylindryczne, mogące stać pośrodku pomieszczenia lub przylegać do jednej ze ścian. Taka kabina będzie prawdziwą ozdobą strefy kąpielowej (efekt dają tu przede wszystkim duże powierzchnie wykonane z giętego, hartowanego szkła), dlatego warto ją odpowiednio wyeksponować. W najtańszych kabinach szklane ścianki zastępuje się polistyrenem. Drzwi mogą być składane, otwierać się na zewnątrz lub przesuwać na bok.
Nieodłącznym elementem tradycyjnej kabiny jest brodzik, który może być zrobiony z najbardziej popularnego akrylu, ale też stali, naturalnego kamienia, drewna, szkła. Możliwości jest naprawdę sporo. Najwygodniejsze w użytkowaniu są brodziki niskie lub całkowicie płaskie (tzw. tace). Nie przytłaczają one strefy kąpielowej i nadają prysznicowi lekkości. Poza tym są wygodne, bo nie trzeba podnosić wysoko nogi, aby wejść do środka kabiny. Ma to znaczenie zwłaszcza w przypadku osób niepełnosprawnych i seniorów.
Alternatywą dla tradycyjnego prysznica są tzw. prysznice typu walk-in. W rozwiązaniu tym nie ma już miejsca na kabinę, a strefa natrysku oddzielona jest zwykle od reszty łazienki szklanym przepierzeniem. Jest to opcja bardzo nowoczesna, która nadaje pomieszczeniu lekkości i elegancji. Modele typu walk-in często montowane są we wnękach czy takich miejscach, w których nie zmieściłaby się tradycyjna kabina z drzwiami i brodzikiem.
Zamiast tego ostatniego stosuje się, praktycznie niewidoczny, znajdujący się w posadzce odpływ liniowy (można zamontować go też w tradycyjnej kabinie). Jest to umieszczona w podłodze rynienka (o długości do 150 cm) z syfonem, przykryta zlicowaną z podłogą lub znajdująca się do 2 mm poniżej poziomu płytek maskownicą. Syfon może mieć różną przepustowość, w warunkach domowych powinno to być 30-50 l/min. Głębokość całego modułu wynosi zwykle do 12 cm. Odpływ pełni tę samą funkcję co brodzik - zbiera wodę i odprowadza ją do kanalizacji. Maskownicę, zwaną inaczej rusztem, można łatwo podnieść. Dzięki temu mamy łatwy dostęp do rynienki i syfona, które dobrze jest okresowo czyścić. Odpływy występują zwykle w wersji prostej, przypominającej długą listwę. Ale mogą mieć także kształt litery L. Zwykle montuje się je przy ścianie, z której wychodzi bateria prysznicowa, rzadziej na obrzeżach strefy kąpielowej. Jedynym widocznym elementem systemu jest maskownica, którą można dobrać do wystroju łazienki. Może być ona wykonana z polerowanej, szczotkowanej lub matowej stali nierdzewnej, ale też aluminium, mosiądzu, hartowanego szkła, drewna, kamienia. Do wyboru są wersje pełne albo perforowane.
W sprzedaży są też ruszty do zabudowy płytkami, które po założeniu są praktycznie niewidoczne, bo wyglądają jak... podłoga. Hitem są maskownice z ledowym podświetleniem, które tworzą w strefie kąpielowej niepowtarzalny nastrój. Światło może włączać się wraz z głównym oświetleniem łazienki, po puszczeniu wody lub po wykryciu ruchu.
Warto pamiętać, że odpływu liniowego nie da się zamontować wszędzie. Największym ograniczeniem jest grubość stropu, która powinna wynosić przynajmniej 15 cm. Jeśli strop jest cieńszy lub w łazience znajduje się ogrzewanie podłogowe, można pomyśleć o ściennej wersji odpływu liniowego, w której szczelina zbierająca wodę znajduje się tuż przy posadzce. To rozwiązanie pozwala zachować też w strefie prysznica jednolitą podłogę, którą łatwiej utrzymać w czystości. Montując odpływ liniowy ważne są tak naprawdę dwie rzeczy: wykonanie 2-3% spadku w kierunku odpływu oraz odpowiednie uszczelnienie miejsca, w którym rynienka sąsiaduje z hydroizolacją posadzki.
Różne typy wanien
Alternatywą dla prysznica jest tradycyjna wanna, umożliwiająca długą, relaksującą kąpiel po ciężkim dniu. Może być ona dodatkowo wyposażona w funkcję hydromasażu. Najmniej miejsca zajmują modele narożne, nieco więcej prostokątne, przylegające dłuższym bokiem do ściany łazienki, a najwięcej - wolno stojące, owalne lub koliste, które będą ozdobą każdego salonu łazienkowego. Wanna narożna może być symetryczna lub asymetryczna. Te ostatnie, dostępne w wersji lewej albo prawej, idealnie sprawdzą się w niewielkich pomieszczeniach.
Tańsze modele wanien produkowane są z sanitarnego akrylu, który łatwo formować. Ponadto jest on lekki i ciepły w dotyku. Ozdobne wolno stojące mogą być zrobione z drewna, żeliwa, porcelany, miedzi, kamienia, konglomeratu. Cena zależy od materiału i jakości wykonania i może wynosić od kilku do kilkudziesięciu tysięcy złotych. Wanny przylegające jednym lub dwoma bokami do ściany zwykle sprzedawane są od razu z mocowaną na zatrzaski lub magnesy obudową. Zwykle jest ona wykonana z akrylu, rzadziej ze stali. Oczywiście wannę można obudować też płytkami ceramicznymi. Każdy model ma nieco inny kształt i pojemność. W tych najmniejszych zmieści się około 150 litrów wody, w największych może to być nawet 3-4 razy więcej.
Wanna i prysznic w jednym
Jeśli nie chcemy wybierać między prysznicem, a wanną wówczas można sięgnąć po takie rozwiązania jak wanna z częściowo osłaniającym ją parawanem, za którym można wziąć szybki prysznic lub natrysk z wysokim brodzikiem. Można też zdecydować się na tzw. wanno-kabinę. Urządzenia takie mogą być proste (ich ceny zaczynają się od około 2000 zł). Wówczas wyglądają jak prostokątna kabina prysznicowa, która zamiast brodzika ma głęboką nieckę, ale mogą też być bardzo zaawansowane i pełnić funkcję domowego spa z hydromasażem i łaźnią parową.
Dobieramy armaturę
Dopełnieniem nowoczesnej strefy kąpielowej powinna być właściwie dobrana armatura, a więc modne i funkcjonalne baterie. Powinny one nie tylko dobrze się prezentować, ale być też solidnie wykonane, bezpieczne i oszczędne. W obrębie jednej strefy kąpielowej najlepiej będzie wyglądała armatura z jednej kolekcji. Wówczas wygląd łazienki będzie spójny. Baterie mogą mieć bardzo różny kształt. Można podzielić je na kanciaste, obłe i zaokrąglone. Występują w wielu kolorach (najbardziej popularne są chromowane, ale też coraz częściej można spotkać czarne czy złote) i mogą być wykonane z różnych materiałów (najczęściej są to mosiądz lub stal).
Jeżeli chodzi o wygodę użytkowania, to bezkonkurencyjne są obecnie modele jednouchwytowe, wyposażone w mieszacz ciepłej i zimnej wody oraz perlator, ograniczający jej zużycie nawet o 40%. Stosowane kiedyś baterie dwuuchwytowe, w których temperaturę wody ustawia się za pomocą dwóch pokręteł stosuje się w strefach kąpielowych utrzymanych w stylu retro. Zwolenników mają też baterie termostatyczne, w których temperaturę wody ustawia się osobnym pokrętłem. W przypadku umywalek popularność zdobywają zaś modele zbliżeniowe i dotykowe.
W tej chwili na topie są modele sztorcowe, a więc takie, które montuje się nie na ścianie, tylko w blacie lub otworze znajdującym się w umywalce. Baterie takie różnią się nie tylko wyglądem, ale też wysokością. Ich montaż czy wymiana nie nastręczają problemów. Do umywalek zwykle dopasowuje się modele ze stałymi wylewkami, obracane sprawdzą się natomiast w przypadku bidetów. Z bateriami montowanymi przy wannie jest podobnie. Tu również dominują obecnie modele sztorcowe, wychodzące z obudowy.
Oczywiście w ofercie producentów znajduje się też wiele modeli ściennych zarówno pod- jak i natynkowych. W przypadku wanien wolno stojących eleganckim rozwiązaniem są modele podłogowe, które stanowią niewątpliwą ozdobę całej strefy kąpielowej. Baterie wannowe wyposażone są przeważnie w wąż i rączkę prysznicową. W niektórych modelach wąż jest automatycznie zwijany, przez co nie widać go na zewnątrz. Zwiększa to estetykę strefy kąpieli. W wąż i słuchawkę wyposażone są także baterie prysznicowe. Tu dodatkowym elementem może być deszczownica, która generuje jednak większe zużycie wody.
Wybierając baterie dedykowane do strefy prysznica warto zastanowić się nad opcją z termostatem, który umożliwia precyzyjne ustawienie pożądanej temperatury wody. Często urządzenia takie mają mechaniczny ogranicznik pozwalający ustawić maksymalną temperaturę, co chroni przed poparzeniem gorącą wodą. Zmiana temperatury na wyższą jest możliwa dopiero po naciśnięciu specjalnego przycisku. W sprzedaży są również baterie z panelem do hydromasażu czy ledowym podświetleniem.
Redaktor: Tomasz Wojciuk
fot. otwierająca: Ferro
Zdaniem naszych Czytelników
Gość bell
27 Nov 2008, 00:00
mało drewna. egzotyczne drewno na wannach, brodzikach... bambus, wenge, merbau, teak, makore...