Wyposażenie łazienki - jaka wysokość umywalki? Instalacja sanitariatów.
Wyposażenie łazienki - jaka wysokość umywalki? Instalacja sanitariatów.
Przystosowanie łazienki do potrzeb przyszłych użytkowników musi uwzględniać nie tylko jej walory funkcjonalne i estetyczne, ale również wymagania techniczne niezbędne do zainstalowania wybranych urządzeń. O aranżacji łazienki warto pomyśleć już na etapie wstępnych prac wykończeniowych, gdyż wtedy łatwo zamontować konieczne orurowanie, położyć izolacje czy odpowiednio rozmieścić podłączenia do instalacji wodno-kanalizacyjnej.
Data publikacji: 2022-02-22
Data aktualizacji: 2022-02-23
W zależności od wielkości domu, liczby użytkowników i indywidualnych preferencji można przystosować łazienkę jedynie do pełnienia funkcji sanitarno-higienicznej lub stworzyć pokój kąpielowy jako miejsce relaksu i odnowy biologicznej.
Przygotowanie realizacji będzie przebiegać w kilku etapach obejmujących:
wstępne ustalenie wymaganego wyposażenia,
dobranie odpowiednich rodzajów i modeli urządzeń,
zaplanowanie ich rozmieszczenia,
skompletowanie dokumentacji montażowej lub zakup przyborów,
Oprócz działań w obrębie samej łazienki, musimy też dostosować możliwości instalacji domowej do wymagań dla planowanych urządzeń sanitarnych, zwłaszcza, gdy wymagają one zasilania o ponadnormatywnych parametrach.
Proces wyposażenia łazienki obejmuje kilka etapów, zaczynając od ustalenia rodzaju urządzeń, rozplanowania ich rozmieszczenia, a kończąc na montażu, fot. Kludi.
Podstawowe wymagania techniczne
Minimum wyposażenia domowej łazienki to wanna lub natrysk, umywalka i miska ustępowa, o ile nie będzie ona zainstalowana w innym pomieszczeniu. Rozmieszczenie przyborów sanitarnych powinno zapewniać wygodne z nich korzystanie. W przypadku użytkowania przez osoby starsze czy niesprawne ruchowo warto wyposażyć je w odpowiednio dostosowane uchwyty.
Ze względu na możliwość rozlewania się wody i wysoką wilgotność powietrza, pokrycia ścian i podłóg muszą być odporne na zawilgocenie. W strefach narażonych na rozchlapywanie (podłoga, ściany wokół wanny i brodzika) powinny mieć nałożoną dodatkową izolację przeciwwilgociową.
Ze względu na grawitacyjne odprowadzenie ścieków z urządzeń sanitarnych, rury odpływowe muszą być układane ze spadkiem przynajmniej 2% w kierunku pionu, a w przypadku odpływu z miski ustępowej - odprowadzenia nie mogą być dłuższe niż 2 m.
W łazience należy zapewnić skuteczną wentylację, której intensywność w czasie korzystania powinna wynosić przynajmniej 50 m3/h. Wtedy należy podwyższyć temperaturę w pomieszczeniu do 24°C. Łazienka może być z oknem lub bez oraz wyposażona w dostateczne oświetlenie sztuczne.
Instalacja elektryczna musi mieć zabezpieczenie przeciwporażeniowe w postaci wyłącznika różnicowo-prądowego o czułości 30mA, a w strefie ochronnej - wokół wanny czy brodzika (w pasie szerokości 60 cm od ich krawędzi ) - nie można montować żadnych gniazd przyłączeniowych ani wyłączników.
Parametry zasilania w wodę ciepłą i zimną (wydajność, ciśnienie, temperatura) muszą zapewniać prawidłowe funkcjonowanie podłączonych do nich urządzeń.
Jako minimalne wartości dla podstawowego wyposażenia można przyjąć:
ciśnienie powyżej 0,2 MPa,
przepływ zimnej wody >6 litrów /min,
temperatura ciepłej wody nie wyższa niż 55°C.
Jeśli planowane jest zamontowanie wielofunkcyjnego panelu prysznicowego, to instalacja wodociągowa powinna doprowadzać wodę pod ciśnieniem 0,3-0,5 MPa (3-5 barów), a pożądany strumień przepływu przekraczać 15 litrów/min.
Odpowiedniego dostosowania może wymagać też źródło ciepłej wody, które powinno - oprócz dostatecznej wydajności - zapewniać utrzymanie stabilnej temperatury czerpanej wody.
Rozmieszczenie przyborów sanitarnych
Lokalizacja wyposażenia łazienki musi zapewniać wygodne użytkowanie, a także uwzględniać wymagania montażowe, zwłaszcza ze względu na możliwości doprowadzenia kanalizacji. Bardzo przydatne będzie wstępne rozmieszczenie ich na planie łazienki, np. w formie wyciętych z kartonu szablonów poszczególnych przyborów, co pozwoli na łatwe przeanalizowanie różnych wariantów ich ustawienia.
W przeciętnej łazience ustawiajmy je raczej wzdłuż jednej ściany, co pozwoli na bezproblemowe odprowadzenie ścieków, zwłaszcza, gdy odpływy będą umieszczone nisko, np. z brodzika, wanny. Trzeba też uwzględnić potencjalną strefę rozchlapywania wody, np. z wanny z prysznicem i nie umieszczać tam wyposażenia wrażliwego na zamoknięcie.
Z kolei wygodne korzystanie z toalety wymaga zachowania szerokości ok. 1 m wolnej przestrzeni, również przy umywalce. Oczywiście sprawdzianem funkcjonalności rozmieszczenia przyborów będzie wstępne ich ustawienie „na sucho” i sprawdzenie, czy rzeczywiście zapewni to wygodne użytkowanie.
Dysponując kompletem dokumentacji instalowanych przyborów, uzupełnionymi instrukcjami montażowymi armatury czerpalnej oraz syfonów, można przystąpić do rozprowadzenia rur instalacyjnych i zamontowaniu zakończenia podłączeń. Planując rozprowadzenie instalacji, w pierwszej kolejności ustala się trasę odprowadzenia ścieków, montując rury i kształtki w odpowiednim zestawieniu - zapewniającym uzyskanie nachylenia odpływu ze spadkiem przynajmniej 2%.
Wlot do orurowania powinien być stabilnie zamocowany, umożliwiając podłączenie odpowiedniego syfonu. Z kolei doprowadzenie ciepłej i zimnej wody do baterii odbywa się poprzez przyłącze ścienne lub nawierzchniowe, zależnie od typu montowanej armatury (naściennej lub stojącej). Ze względu na wiele sposobów wykonywania podłączeń przyborów, w zależności od ich rodzaju i modelu szczegółowe instrukcje montażowe powinna zawierać dokumentacja od producenta, a przy instalacji trzeba też uwzględniać ogólne wskazania dla poszczególnych przyborów.
Instalacja sedesu
Najczęściej instalowane są sedesy podwieszane, które umożliwiają łatwe sprzątanie podłogi, a brak widocznych elementów instalacyjnych zapewnia estetyczny wygląd wyposażenia. Pod względem technicznym montaż sedesu podwieszanego nie stawia specjalnych wymagań przy podłączaniu do instalacji, ale jego lokalizacja musi uwzględniać konieczność ustawienia stelaża i zamocowanie go do stabilnej ściany.
W praktyce powoduje to odsunięcie osadzenie miski ustępowej o ok. 20 cm od ściany, a także konieczność obudowania podłączenia. Najczęściej taką obudowę wykonuje się w formie, np. niskiej ścianki instalacyjnej tworzącej półkę, za którą prowadzone są wszelkie elementy przyłączeniowe.
Obecnie najczęściej instaluje się sedesy podwieszane, fot. Cersanit.
Większość produkowanych obecnie wanien to tzw. wanny akrylowe, które są łatwe w formowaniu i pozwalają na uzyskanie różnorodnych kształtów. Zależnie od planowanej aranżacji łazienki, można ustawić ją przy ścianie czy też pośrodku pomieszczenia, uwzględniając miejsce odpływu podłączanego do kanalizacji. Rura odpływowa do kanalizacji musi być ułożona ze spadkiem co najmniej 2%. Przy umieszczeniu syfonu tuż nad podłogą mamy ograniczoną dopuszczalną odległość od pionu kanalizacyjnego - najczęściej do 2-2,5 m.
Przy większej odległości konieczne będzie podwyższenie ustawienia wanny lub wkucie części rury odpływowej w podłogę łazienki. Najprostszy sposób na obudowanie przestrzeni podwannowej to zamontowanie gotowego panelu osłonowego, produkowanego do wielu modeli wanien.
Stałą obudowę wanny możemy utworzyć, obmurowywując ją, a jako pokrycie wykorzystuje się płytki ceramiczne, mozaikę czy okładziny z drewna egzotycznego, pozostawiając otwór rewizyjny. Bateria wannowa może być montowana na ścianie lub na brzegu w wersji standardowej lub wielootworowej.
Baterię naścienną umieszcza się w odległości ok. 1/3 długości wanny od strony otworu spustowego do kanalizacji i na wysokości 20-30 cm nad brzegiem wanny, umieszczając pod tynkiem rury instalacyjne zakończone standardową konsolą przyłączeniową.
Montaż stojącej baterii wannowej wymaga wykonania otworów w brzegu wanny, a podłączenie do instalacji wykonuje się za pomocą elastycznych wężyków. Lokalizacja połączenia baterii stojącej na wannie powinna uwzględniać możliwość dostępu poprzez otwór rewizyjny w obudowie, jeśli nie zakładamy demontowanej osłony. Dobrym rozwiązaniem - zwłaszcza przy montowaniu wannowej baterii wielootworowej - będzie umożliwienie dostępu do przestrzeni podwannowej z sąsiedniego pomieszczenia przez duży otwór w ścianie, do której przylega wanna.
Ceramiczne umywalki łazienkowe przystosowane są najczęściej do zamontowania na nich jednootworowej baterii stojącej dzięki fabrycznie wykonanemu otworowi lub poza obrysem misy - w blacie. Niekiedy zintegrowane są z mechanizmem sterowania korkiem zamykającym odpływ i dostarczane w komplecie z tzw. półsyfonem.
W wersji standardowej podłączenie wykonuje się od spodu umywalki z użyciem elastycznych wężyków i osłania postumentem lub półpostumentem. Standardowobrzeg umywalki umieszcza się na wysokości 85 cm od podłogi, co wynika też z wymiarów postumentu i przystosowanych do ich wstawienia szafek łazienkowych.
Standardowa wysokość umywalki to 85 cm od podłogi, fot. Invena.
Niekiedy umywalkę zawiesza się na innej wysokości, gdy mają z niej korzystać dzieci lub bardzo wysokie osoby. Wysokość wyprowadzenia kanalizacji to ok. 50 cm od podłogi i na podobnej wysokości mocuje się wyprowadzenia do wody ciepłej i zimnej.
Instalacja baterii natryskowej
Baterie natryskowe montowane są jako naścienne w brodziku lub w kabinie prysznicowej. Ukrycie rur w murze może dotyczyć tylko odcinka zasilającego (do korpusu baterii), jak też doprowadzenia rury do wypływu z deszczownicy, a zespół sterujący umieszcza się na wysokości ok. 110 cm od dna brodzika lub od podłogi. Różne też mogą być formy połączenia z instalacją.
Najprostsze to bezpośrednie podłączenie baterii do końcówek rur wychodzących ze ściany i dalsze doprowadzenie wody zewnętrzną rurą ozdobną do natrysku. W innej wersji rura ta ukryta jest w ścianie, a do podłączenia baterii należy zamontować specjalną puszkę w murze, którą osłania się dekoracyjną rozetką. W czterostronnych kabinach prysznicowych często instalowany jest wielofunkcyjny panel, który z instalacją łączy się długimi elastycznymi wężykami ukrytymi z tyłu obudowy.
Skomentuj
