Niska jakość betonu
Jedną z najczęstszych przyczyn pylenia posadzki jest niewłaściwe dobranie proporcji składników betonu bądź błędy w ich przechowywaniu, co finalnie wpływa na niską jakość materiału.
Beton jest mieszanką piasku, żwiru, pokruszonej skały lub innych kruszyw, połączonych stwardniałą pastą z cementu i wody. Zaprawę betonową tworzy się na podstawie określonych receptur, korzystając z norm i tablic, które ustalają optymalne proporcje składników betonu na 1 m3. Dobór składników betonu jest kluczowy dla jego wytrzymałości i właściwości.
Zwiększenie ilości cementu zazwyczaj poprawia wytrzymałość, ale nadmiar może sprawić, że zaprawa stanie się krucha, gdyż cząsteczki cementu nie przenoszą siły kontaktu tak efektywnie jak piasek i żwir. Istotna jest także zawartość wody - do pylenia dochodzi najczęściej w przypadku zastosowania zbyt dużej ilości wody zarobowej i zbyt wysokiego wskaźnika wodno-cementowego betonu. Problemy mogą także wynikać ze złych proporcji piasku. Jeśli jest go za dużo, mieszkanka stanie się krucha.
Na jakość betonu duży wpływ ma także odpowiednia ilość i kształt kruszywa - większa krzywizna cząsteczek zazwyczaj zwiększa wytrzymałość poprzez większą powierzchnię styku.
Beton może być także osłabiony za sprawą zbyt dużej ilości powietrza - z tego powodu przed ułożeniem stosuje się wibracje. Ważnym dla jakości elementem mieszanki mogą być super-plastyfikatory, które poprawiają urabialność i wytrzymałość mieszanki.
Dobór składników betonu jest delikatnym balansem między wytrzymałością a właściwościami urabialnymi. Istotny jest także sposób przechowywania. Pomimo tego, że cement w workach zabezpieczony jest od wewnątrz opakowań folią, najlepiej umieścić go w suchym, zadaszonym pomieszczeniu na terenie budowy. Jeśli konieczne jest przechowywanie cementu na placu budowy przez krótki okres, warto zadbać, aby worki zawsze były osłonięte dodatkową folią i oddzielone od gruntu paletą. Nadmierna wilgoć może skutkować wiązaniem cementu.
Żwir i piasek należy chronić przed zanieczyszczeniem środkami chemicznymi, roślinami i humusem. Warto także przykrywać kruszywo folią lub brezentem, co pozwala osłonić je przed większym deszczem. Mokry piasek trudniej jest dozować, a ponadto znajdującą się w mokrym kruszywie wodę należy odliczyć od tej, które przewidziana jest w recepturze. W warunkach budowy trudno jest jednak ustalić, ile tak naprawdę jest wody w zawilgoconym żwirze i piasku.
Woda użyta do produkcji betonu musi być czysta, bez szkodliwych związków chemicznych i substancji organicznych.
Nieutwardzony beton
Kolejnym powodem pylenia posadzki betonowej może być jego niewłaściwe utwardzenie. Panaceum na ten problem jest wykończenie posadzki specjalnymi posypkami. Posypki utwardzające wykonane są z suchej mieszanki kruszyw mineralnych i metalicznych, a ich zadaniem jest wzmocnienie pierwotnych właściwości technicznych posadzek. Zalety ich stosowania to - oprócz utwardzenia powierzchni - podwyższenie ścieralności betonowych podłóg, co stanowi bardzo ważny parametr eksploatacji tego typu posadzek.
Warto przy tym zwrócić uwagę na fakt, że jeśli posypka jest słabej jakości, a zatem nie ma wystarczającej ilość cementu i twardych, trudnościeralnych kruszyw, to posypana nią powierzchnia posadzki nadal nie będzie miała oczekiwanej odporności na ścieranie. Istotna jest także ilość posypki wtartej w posadzkę. Zalecane zużycie posypki utwardzającej to 4-5 kg na 1 m2.
Dużym błędem jest polewanie zbyt szybko zastygającego betonu wodą i na nią sypanie utwardzacza. W ten sposób dochodzi do zmiany stosunku wody do cementu w masie betonu i tym samym osłabienia jego parametrów, w tym odporność na ścieranie.
Przeczytaj
Może cię zainteresować
Dowiedz się więcej
Zobacz więcej
Zobacz mniej
Karbonatyzacja betonu
Przyczyn pylenia posadzki betonowej doszukiwać się także można w niewłaściwej wentylacji. Jest to szczególnie istotne podczas zacierania powierzchni betonowej zacieraczkami mechanicznymi spalinowymi. Brak odpowiedniej wentylacji pomieszczenia, w którym wykonywana jest posadzka, może doprowadzić do wejścia dwutlenku węgla ze spalin w reakcję chemiczną z powierzchnią betonu, co z kolei prowadzi do osłabienia jego struktury. Proces ten nazywa się karbonatyzacją betonu, a jego skutkiem jestem posadzka krucha, pyląca i nie utrzymująca parametrów wytrzymałościowych na ścieranie.
Zbyt szybkie użytkowanie posadzki
Zgodnie ze sztuką budowlaną, posadzka betonowa - jeśli dojrzewała we właściwych warunkach - dopiero po upływie 28 dni od zatarcia nadaje się do pełnego użytkowania. Nie odczekanie tego czasu i zbyt szybkie włączenie posadzki do eksploatacji powoduje m.in. wytarcie się preparatu utwardzającego, o którym pisaliśmy wcześniej. Przed upływem określonego czasu posypka utwardzająca nie zdąży w pełni związać się z podłożem, a jej wytarcie odsłoni kruchą, pylącą powierzchnię betonu.
Jak pokazują badania, aż ¼ uszkodzeń posadzek betonowych wynika ze zbyt szybkiego dopuszczenia podłogi do użytkowania.
Nieprawidłowa eksploatacja i konserwacja posadzki
Posadzka betonowa znosi takie obciążenia, do jakich została zaprojektowana. Beton o niższej klasie i posypka przeznaczona do zastosowań lekkich, nie zniosą eksploatacji w cięższych warunkach, w tym cięższego ruchu kołowego czy obecności elementów powodujących dodatkowe ścieranie, jakich jak drobinki kwarcu czy metalowe opiłki.
Pylenie podłóg betonowych może być spowodowane także przez uszkodzenia mechaniczne powierzchni powstałe w wyniku uderzenia oraz przez działanie czynników chemicznych, w tym środków do mycia i konserwacji podłóg, które mogą wejść w reakcję alkaliczną z kruszywem. Nie zaleca się m.in. mycia posadzek betonowych preparatami zawierającymi czynniki agresywne, takie jak siarczany czy sole.
Damian Żabicki
fot. otwierająca: wygenerowana przez AI
Skomentuj
