Jak kłaść panele winylowe na stare płytki?

Ocena stanu starych płytek i podłoża

Przed przystąpieniem do układania paneli winylowych należy dokładnie ocenić, czy dotychczasowe płytki nadają się do wykorzystania jako stabilne podłoże. Warto sprawdzić, czy na powierzchni nie ma pęknięć, miejsc z odspojoną glazurą lub wyraźnych wybrzuszeń.

Jeśli płytki są luźne, powinno się je usunąć lub solidnie przytwierdzić za pomocą zaprawy naprawczej. Należy także przyjrzeć się fugom – ubytki i spękania świadczą niekiedy o problemach z wilgocią lub warstwą kleju pod płytkami. Wszystkie zauważone nieprawidłowości trzeba usunąć bądź naprawić, ponieważ ewentualne nierówności czy pęknięcia mogą przenieść się na nowo układaną podłogę winylową.

Oczywiście istotne znaczenie ma także to, czy powierzchnia jest równa. Producenci paneli winylowych wskazują zazwyczaj, że różnice w poziomie nie powinny przekraczać 2–3 milimetrów na długości dwóch metrów. Jeśli są większe, konieczne może się okazać wyrównanie posadzki przy użyciu odpowiedniej masy samopoziomującej lub wypełnienie niewielkich ubytków i zagłębień masą naprawczą.

Przygotowanie powierzchni

Kiedy upewnimy się, że płytki dobrze trzymają się podłoża, a fugi oraz glazura nie są uszkodzone, przystępujemy do właściwego przygotowania całej powierzchni. Pierwszym krokiem jest dokładne oczyszczenie podłogi z kurzu, resztek zaprawy czy innych zabrudzeń. 

Fugi można doczyścić specjalnymi preparatami, co nie tylko poprawi ich wygląd, ale też zwiększy przyczepność w miejscach późniejszego wyrównywania. Jeśli na płytkach znajduje się tłuszcz lub inne substancje zmniejszające przyczepność, należy odtłuścić powierzchnię, na przykład środkami czyszczącymi na bazie alkoholu.

Gdy stwierdzimy istnienie wgłębień, możemy zdecydować się na zastosowanie cienkiej warstwy masy wyrównującej. Panele winylowe najlepiej prezentują się i zachowują swoje właściwości użytkowe, kiedy są położone na gładkim, jednolitym podłożu. Dzięki wypełnieniu wszelkich ubytków ograniczamy ryzyko „przenoszenia się” nierówności na powierzchnię nowej podłogi.

Wybór metody montażu paneli winylowych

Na starych płytkach ceramicznych najczęściej stosowany jest tzw. montaż pływający, w którym panele łączy się ze sobą w systemie „klik”. Taka metoda eliminuje konieczność używania kleju i pozwala na ewentualny demontaż lub wymianę fragmentu podłogi w przyszłości. Aby zapewnić najlepszy efekt, należy wybrać podkład dedykowany do podłóg winylowych – przeważnie są to elastyczne maty zaprojektowane tak, aby dobrze współpracowały ze stosunkowo cienkimi panelami.

Alternatywą pozostaje klejenie paneli do podłoża za pomocą specjalnego kleju. Tzw. metoda dryback daje bardzo stabilne połączenie i pozwala uniknąć zjawiska „pływania” podłogi, co może być istotne w pomieszczeniach o dużej intensywności użytkowania. Trzeba jednak pamiętać, że klejenie wymaga perfekcyjnie gładkiej i równej powierzchni, a sam proces montażu jest bardziej czasochłonny, a do jego przeprowadzenia niezbędne jest doświadczenie.

Dobór podkładu i aklimatyzacja paneli

W przypadku montażu pływającego istotne znaczenie ma rodzaj podkładu. Powinien on pomagać w wyciszeniu odgłosów kroków i wyrównywaniu drobnych nierówności, a także chronić panele przed uszkodzeniami, które mogą się pojawić przy codziennym użytkowaniu. Dobrym wyborem są podkłady 3 w 1, które posiadają zintegrowaną folię paroizolacyjną, oraz taśmę łączącą. To znacznie ułatwia montaż.

Przed rozłożeniem paneli należy też pamiętać o ich aklimatyzacji w pomieszczeniu, w którym będą układane. Zaleca się, by panele spędziły tam minimum 24-48 godzin, co pozwoli im osiągnąć odpowiednią temperaturę i wilgotność.

Montaż i wykończenie nowej podłogi

Niezależnie od rodzaju paneli, układanie najlepiej rozpocząć przy ścianie z drzwiami, kierując się przy tym zasadą montażu zgodnego z naturalnym padaniem światła w pomieszczeniu. Oznacza to, że panele najczęściej kładzie się tak, by deski przebiegały prostopadle do okien. 

Bardzo ważne jest zachowanie 5-milimetrowego odstępu od ścian, czyli szczeliny dylatacyjnej. Jeżeli powierzchnia, na której układamy panele, przekracza 200 m², należy go zwiększyć do 10 mm. Do utrzymania równej przerwy można wykorzystać klocki dystansowe, które wsuwa się między ścianę a skrajny panel.

W przypadku paneli winylowych „na click” montaż odbywa się w systemie pływającym, co oznacza, że nie ma potrzeby używania kleju czy gwoździ. Deski łączy się rzędami: najpierw spina się krótsze boki poszczególnych elementów, a następnie wsuwa cały rząd w długi bok wcześniej ułożonych paneli. 

Aby właściwie dopiąć nową deskę, należy ustawić ją pod właściwym kątem, tak by jej pióro trafiło w wpust sąsiedniego elementu. Delikatnie dociskając i opuszczając panel, usłyszymy charakterystyczne „klik”, które potwierdza poprawne zatrzaśnięcie.

W dalszej kolejności układa się kolejne rzędy, pamiętając o przycięciu ostatniego panelu w rzędzie, jeśli tego wymaga długość ściany. Równie ważne jest utrzymanie szczeliny dylatacyjnej, czyli przynajmniej 5 mm wolnej przestrzeni między panelami a krawędziami pomieszczenia. 

Nowy rząd można rozpocząć od fragmentu, który został odcięty z końca poprzedniego rzędu, zachowując przesunięcie minimum 30 cm. Taki zabieg zapewnia lepszą stabilność i unika tworzenia się pionowych linii łączeń na tej samej wysokości.

Dobór wzoru i sposobu układania zależy od rozmiarów wnętrza, naszego pomysłu na aranżację oraz chęci zminimalizowania ilości odpadów. Bardzo popularne jest przesunięcie o połowę długości deski (tzw. wzór 1/2), dzięki czemu każda kolejna warstwa rozpoczyna się w połowie poprzedniej. Równie często stosuje się wariant 1/3 – wówczas po ułożeniu trzech rzędów panele w jednej linii stykają się fugami.

Przed zamontowaniem ostatniego rzędu należy dokładnie zmierzyć szerokość pozostałej do wypełnienia przestrzeni i przyciąć deski w taki sposób, aby wpasowały się precyzyjnie przy ścianie. Po ułożeniu wszystkich paneli przechodzi się do etapu wykańczania – przytwierdza się listwy przypodłogowe, które zakrywają szczelinę dylatacyjną i nadają wnętrzu spójny, estetyczny wygląd.

Błędy, których należy unikać

Jednym z najczęściej popełnianych błędów jest brak wyrównania zbyt głębokich fug bądź pominięcie popękanych płytek. Takie zaniedbanie potrafi skutkować odkształceniami paneli i utratą ich walorów estetycznych. Niewłaściwy dobór podkładu, zwłaszcza jeśli jest zbyt miękki lub nieprzeznaczony do paneli winylowych, może powodować niestabilne ułożenie nowej podłogi. 

Należy też dbać o zachowanie szczelin dylatacyjnych przy ścianach i w przejściach pomieszczeń, ponieważ zaniedbanie tego aspektu prowadzi do niekontrolowanego „wypychania” paneli.

Jeśli montujemy panele w systemie klejonym, ważne jest, by użyć wyłącznie rekomendowanych przez producenta preparatów i zadbać o prawidłową technikę ich nanoszenia. Nieodpowiedni klej lub brak zgodności ze specyfikacją mogą spowodować miejscowe odspajanie się paneli, co w efekcie będzie wymagało kosztownych napraw lub nawet przeprowadzenia montażu od nowa.

autor: Damian Żabicki

źródło i zdjęcie: Decora

opracowanie: Anna Chrystyna