| W kominku możemy rozpalić dla przyjemności i delektować się ciepłem bijącym bezpośrednio od płomienia. Niestety, większość ciepła, bo aż 80-90% ucieka przez komin! To podstawowa wada kominków tradycyjnych, czyli z otwartą komorą spalania. Kominek jest tanim źródłem ciepła, ponieważ można palić w nim – wciąż najtańszym – drewnem. Jednak tradycyjny kominek, za który uważa się kominek z otwartym paleniskiem, nie ogrzeje całego domu i nie przyczyni się do zmniejszenia wydatków na ogrzewanie. Taki kominek stwarza, istotnie, niepowtarzalną atmosferę i możliwość patrzenia w „żywy” ogień, jednak procesowi spalania towarzyszą ogromne straty ciepła. Natomiast wybudowanie kominka z zamkniętą komorą spalania pozwoli na „wyłapanie” ciepła i skierowanie go odpowiednimi kanałami do ogrzania domu. Mediami grzewczymi mogą być w tym przypadku powietrze lub woda. Kominek z powietrzem System, który pozwala na ogrzanie domu powietrzem nazywany jest DGP – Dystrybucja Gorącego Powietrza. Między korpusem wkładu kominkowego a jego obudową jest przestrzeń, przez którą przepływa powietrze. Jeżeli kominek „pracuje”, to zimne powietrze nagrzewa się, unosi ku górze i wpada do kanałów grzewczych. Kanały znajdują się w ścianach lub w stropie. Mogą być nimi np. rury z aluminium lub zaizolowane termicznie wełną mineralną rury z ocynkowanej blachy stalowej. Trzeba pamiętać, że kanały DGP muszą być odporne na wysoką temperaturę. W blaszanych przewodach łatwo przenoszą się dźwięki (te, które powstały w instalacji, jak i te przedostające się z innych pomieszczeń). W prostych systemach DGP powietrze może być rozprowadzane w sposób grawitacyjny przez konwekcję, ale na odległość – w poziomie – nie większą niż 3 m od osi kominka i najwyżej do 2-3 pomieszczeń. Systemy ze swobodnym (grawitacyjnym) obiegiem powietrza są bezawaryjne, aczkolwiek mało wydajne. Sprawdzają się w domach wąskich i wysokich – w parterowych konieczne jest zastosowanie turbiny. W rozbudowanym systemie DGP ciepłe powietrze nie będzie w stanie samoczynnie dotrzeć do wszystkich pomieszczeń, dlatego potrzebne są do tego elektryczne turbiny. W układach DGP stosuje się specjalne wygłuszone turbiny o niskim poziomie hałasu. Zależnie od rodzaju turbiny systemy DGP są podciśnieniowe lub ciśnieniowe. Przepływ ciepłego powietrza może być regulowany. Służą do tego specjalne czujniki, które zamykają lub otwierają wloty powietrza w poszczególnych pomieszczeniach – w zależności od temperatury.i Zawsze też można wyregulować – otwierając szerzej lub przymykając szyber – intensywność procesu spalania w kominku. Obieg powietrza w DGP jest „zamknięty”. Powietrze ogrzewa się w kominku, przepływa potem do pomieszczeń i po oddaniu ciepła powraca do kominka. Oznacza to również „wyciąganie” zapachów z pomieszczeń i przekazywanie ich dalej. Zatem nie powinno się doprowadzać przewodów grzewczych do kuchni czy toalet. Kominek z wodą Na kominek wprzęgnięty w system DGP trzeba zdecydować się już na etapie projektowania domu, gdyż naprawdę trudno będzie w budynku już zamieszkałym kuć ściany i formować kanały grzewcze. Natomiast łatwiej można przestawić się na ogrzewanie domu kominkiem, o ile wybierzemy wkład kominkowy z płaszczem wodnym. Wówczas nośnikiem ciepła będzie woda, którą można wpuścić do istniejącej instalacji c.o. Wkład kominkowy z płaszczem wodnym zewnętrznie nie różni się od innych modeli. Cała tajemnica jego działania tkwi w budowie korpusu – ma on dwie ścianki, a w przestrzeni pomiędzy nimi przepływa woda. Taki płaszcz wodny otula cały korpus i odbiera dużo ciepła. Ogrzana woda kierowana jest do instalacji, a potem do grzejników. A jeżeli w górnej części korpusu zostanie dodatkowo zamontowana specjalna wężownica (lub jakieś inne elementy, którymi będzie przepływać woda), kominek ogrzeje jeszcze wodę do mycia, czyli uzyskamy ciepłą wodę użytkową. Krążenie wody w instalacji wspomagają, czy może raczej wymuszają, pompy obiegowe. Monika Czechowska Ciąg dalszy artykułu w formacie pdf: |
Pobierz wersję pdf: Dwa w jednym
