| Ściany muszą być wytrzymałe i trwałe. Nieco inne wymagania są stawiane ścianom zagłębionym w gruncie – fundamentowym i piwnicznym – inne zaś ścianom zewnętrznym. Dlatego dobór odpowiedniego dla nich materiału jest bardzo istotny. Ściany murowane z pełnych bloczków betonowych lub pełnej cegły ceramicznej to obecnie rozwiązanie najbardziej popularne. Ale przecież te rzadziej stosowane materiały wcale nie są gorsze. Nie tylko cegły Ceramika tradycyjna to wyroby pełne i drążone. Te materiały nadają się bardzo dobrze do budowy ścian, ponieważ są wytrzymałe, mrozoodporne i mają niewielką nasiąkliwość. Wyroby drążone różnią się od pełnych tym, że mają pionowe lub poziome otwory, zwiększające ich izolacyjność cieplną. Elementy z otworami pionowymi mają większą wytrzymałość i lepszą izolacyjność, mogą więc być stosowane do budowy ścian zewnętrznych nośnych. Te z otworami poziomymi, o nieco gorszych parametrach, stosuje się przede wszystkim do wznoszenia ścian osłonowych i działowych. Cegły ceramiczne pełne mają znormalizowane wymiary 25x12x6,5 cm. Są produkowane w klasach 5; 7,5; 10; 15; 20. Nadają się do budowy ścian zewnętrznych i wewnętrznych (nośnych i nienośnych). Do murowania ścian zagłębionych w gruncie używa się cegieł klasy co najmniej 10 (lepiej 15 lub 20). Na ścianki działowe cegły pełne nie powinny być stosowane, gdyż są zbyt ciężkie. Cegły kratówki – długość i szerokość są takie same jak cegieł pełnych, ale wysokość jest zróżnicowana. Wytwarza się cztery typy kratówki: K1 (wysokość 6,5 cm), K2 (14 cm), K2,5 (18,8 cm), K3 (22 cm) w klasach 7,5; 10; 15; 20. Kratówka ma pionowe otwory o przekroju rombu, a jej powierzchnie boczne są rowkowane. Dzięki żłobieniom zwiększa się przyczepność zaprawy. Cegła ta nadaje się na ściany konstrukcyjne i osłonowe. Cegły dziurawki mają wymiary analogiczne do cegieł pełnych. Elementy mają otwory poziome (okrągłe, prostokątne lub owalne) – równoległe do dłuższego (cegła W – wozówkowa) lub krótszego (cegła G – główkowa) boku podstawy. Wytrzymałość dziurawki na ściskanie jest niska. Z tego względu nadaje się ona tylko do budowy ścian działowych lub zewnętrznych warstw osłonowych w ścianach warstwowych. Nie nadaje się natomiast na ściany nośne. Pustaki ceramiczne drążone są większe od cegieł i mają pionowe otwory. Produkowane są w klasach: 5; 7,5; 10; 15; 20. Z tych elementów buduje się ściany wewnętrzne nośne oraz wewnętrzne warstwy nośne ścian zewnętrznych dwu- i trójwarstwowych. Elementy modularne zostały zaprojektowane jako element uzupełniający dla ścian z pustaków drążonych. Umożliwiają prawidłowe wiązanie muru w narożnikach i filarach oraz w sąsiedztwie otworów. Są dostępne w klasach: 5; 7,5; 10; 15; 20. Cegły te mają szerokość 28,8 cm i grubość – 8,8 lub 12 cm. Ich wysokość jest równa wysokości pustaków (22 cm) lub połowie tej wysokości, pomniejszonej o grubość spoiny (10,4 cm). Cegła modularna ma okrągłe pionowe otwory, rozmieszczone w taki sposób, aby ułatwić jej dzielenie na mniejsze elementy. Jest produkowana w wersji zwykłej i licowej. Nadaje się na ściany nośne i działowe. Cegły klinkierowe są wypalane z glin ogniotrwałych. Mają znormalizowane wymiary 25x12x6,5 cm lub 24x11,5x5,2/7,1 cm. Charakteryzują się bardzo dużą wytrzymałością na ściskanie, całkowitą mrozoodpornością oraz małą nasiąkliwością. Są odporne na działanie kwasów i zasad, dzięki czemu można je stosować na terenach o dużej agresywności chemicznej. Klinkier nadaje się na ściany nośne i osłonowe. Klinkier jest produkowany w różnych kolorach, ma fakturę gładką lub ryflowaną, powierzchnię szkliwioną lub nieszkliwioną. Ze względu na walory estetyczne używany jest tam, gdzie chce się uzyskać ładny wygląd muru: do budowy warstw elewacyjnych ścian zewnętrznych warstwowych, do zaakcentowania wybranych fragmentów elewacji, na podmurówki i filary. Oprócz elementów pełnych, są produkowane także cegły drążone. Mają takie same wymiary. Wyróżniają je pionowe kanały, rozmieszczone w dwóch lub trzech rzędach. Ciepłe pory Wyroby z ceramiki zwykłej mają zbyt wysoki współczynnik przenikania ciepła, aby można było budować z nich ściany jednowarstwowe. Żeby ominąć te ograniczenia, zaczęto wytwarzać elementy ceramiczne porowate (tzw. ceramika poryzowana). Porowatość uzyskuje się przez dodanie do masy ceramicznej łatwopalnych dodatków (trociny, granulat styropianowy, mączka drzewna), które utleniają się podczas wypalania wyrobów, pozostawiając mikropory. To właśnie one sprawiają, że uzyskane wyroby mają niski współczynnik przenikania ciepła (przy jednocześnie małym ciężarze), dzięki czemu nadają się do budowy ścian jednowarstwowych. Używane są również do wznoszenia ścian dwu- i trójwarstwowych oraz ścianek działowych. Pustaki produkowane są w klasach wytrzymałości 10 i 15 MPa. Mają postać dużych bloków (przykładowe wymiary: 44x25x24 cm, 38x25x24 cm, 30x25x24 cm, 49,8x17,5x23,8 cm) lub elementów drobnowymiarowych (24x11,5x7,1 cm, 24x11,5x11,3 cm, 24x17,5x11,3 cm). Produkuje się je w wersji o równych bokach oraz wyposażone w pióro i wpust, co pozwala na zmniejszenie zużycia zaprawy i przyspieszenie budowy. opracowanie: Hanna Czerska Ciąg dalszy artykułu w formacie pdf: |
Pobierz wersję pdf: Jaka ściana, taki dom
