| Niektórzy właściciele otwarcie mówią o tym, że w pewnym sensie stali się niewolnikami własnego, chociaż wymarzonego domu. Strach wyjść na dłużej, podczas wakacji trzeba szukać lokatorów zastępczych, w nocy ciarki przechodzą na podejrzane odgłosy z domu. Nie warto przechodzić takiej gehenny. Dom wyposażony w system alarmowy będzie czuwał za nas, a w razie potrzeby powiadomi... kogo trzeba. Dzisiaj są takie możliwości skonfigurowania systemu alarmowego, że będzie on ochroną w każdej sytuacji – zabezpieczy przed niepożądanymi „wizytami” i przed zjawiskami atmosferycznymi czy losowymi. Fachowo nazywa się to ochroną bierną i ochroną czynną. Pełne zabezpieczenie dają dopiero oba te rozwiązania. Ochroną bierną są wszelkiego rodzaju zabezpieczenia mechaniczne – kraty, drzwi i folie antywłamaniowe, żaluzje itd. Ochrona czynna ma za zadanie wczesne ostrzeganie o niebezpieczeństwie i wszczęcie alarmu wobec wystąpienia zagrożenia. Dobra instalacja alarmowa może skutecznie odstraszyć włamywacza, a jeżeli już dojdzie do włamania, a system podłączony jest do centrali monitorującej, natychmiast pojawia się patrol ochrony i często udaje się złapać złoczyńcę na gorącym uczynku. Gdy jednak zdoła umknąć, a w domu były kamery, to z pewnością zarejestrowały przebieg włamania. Zarejestrowany na kasecie lub cyfrowo obraz będzie dowodem i pomocą w ujęciu włamywacza. Ale po kolei... Ochrona zewnętrzna Łatwiej będzie omówić to zagadnienie, gdy przyjmiemy, iż system alarmowy domu jednorodzinnego może być podzielony na kilka stref ochrony. Dobór systemu jest ustalany indywidualnie, odpowiednio do potrzeb użytkownika oraz domniemanych zagrożeń. Pierwszą strefą ochrony jest ogrodzenie. Na system alarmowy składają się czujniki, które wykrywają i sygnalizują próbę sforsowania ogrodzenia. Stosowane są tu różne metody: system impedancyjny, światłowodowy, sejsmiczny oraz kabel sensorowy. System impedancyjny – w ogrodzeniu umieszcza się czujki mierzące impedancję (opór), Zmiana oporu pomiędzy dwiema czujkami wyzwala alarm. System światłowodowy – wzdłuż całego ogrodzenia montuje się światłowód. Przecięcie go lub zagięcie zmienia wiązkę światła przepływającą przez przewód, co uruchamia alarm. Światłowód może być wbudowany w ogrodzenie lub znajdować się w drucie umieszczonym nad nim. System sejsmiczny – tworzą czujki wibracyjne, które reagują na wstrząsy występujące podczas pokonywania ogrodzenia. System z kablem sensorowym – wykrywa próby przecięcia lub odchylenia ogrodzenia, a także przejścia przez nie 2. Sterownik, którego budowa oparta jest na mikroprocesorach, rozróżnia i alarmuje w razie zaistnienia określonej sytuacji. Integralną częścią systemu alarmowego ogrodzenia są furtka, domofon oraz brama wjazdowa. Są to punkty dostępu dla domowników i kontroli dla osób odwiedzających. Drugą strefą ochrony jest część posesji pomiędzy ogrodzeniem a budynkiem. To oczywiste, że jeżeli intruzowi udało się pokonać niepostrzeżenie zabezpieczenia pierwszej strefy, powinny go wykryć kolejne zabezpieczenia. Posłużą temu systemy montowane pod lub nad powierzchnią ziemi. W tej pierwszej grupie znajdują się systemy stosowane do ochrony strefy pierwszej, które również mogą być montowane w gruncie, chociaż występują tu pewne ograniczenia. System sejsmiczny nie lubi wilgotnego podłoża (wysoki poziom wód gruntowych lub odprowadzanie wody opadowej na teren posesji). Światłowody nie sprawdzą się, jeżeli miałyby zostać zamontowane pod nawierzchnią utwardzoną. Czujność kabla sensorowego może być zakłócana przejeżdżającym w pobliżu ciężkim sprzętem. Dla systemów impedancyjnych nie znaleziono na razie przeciwwskazań. Nad ziemią natomiast tworzy się bariery z podczerwieni lub mikrofal. Są to układy pracujące w systemie nadajnik – odbiornik. Nadajnik wysyła fale, a gdy wiązka promieniowania zostanie przerwana, powoduje to włączenie się sygnalizacji alarmowej. Niestety, urządzenia takie nie rozróżniają, czy wiązkę promieni przerwał intruz, czy np. wiewiórka, spadająca gałązka drzewa a nawet tylko liść. Jest to przyczyną fałszywych alarmów i niepotrzebnych interwencji patroli ochrony. Trzecia strefa ochrony ma zareagować, gdy intruz znajdzie się przy ścianie (również na dachu) domu lub podejmie próbę sforsowania zabezpieczeń mechanicznych (zamki, kraty, rygle, wzmocnienia profili) albo elektronicznych (czujki) zamontowanych w drzwiach i oknach. Do zabezpieczenia zewnętrznych przegród budynku można zastosować wcześniej wymienione systemy (impedancyjne, światłowodowe itd.). O czujkach zaś piszemy dalej. opracowanie: Monika Czechowska Ciąg dalszy artykułu w formacie pdf: |
Pobierz wersję pdf: Dom pod kontrolą
