| Kuchnię można urządzić pięknie oraz oryginalnie i wcale nie musi być zimnym laboratorium lub pozbawionym wyrazu warsztatem pracy. Na jej styl głównie wpływa rodzaj wybranych mebli, ale to sposób wykończenia ścian i podłóg decyduje o końcowym efekcie. Praktyczna podłoga Podłoga w kuchni musi wiele wytrzymać - mokre i tłuste plamy, ślady butów, upadające naczynia. Materiał stosowany do jej wykończenia musi być więc odporny na wchłanianie plam, łatwy do zmywania i antypoślizgowy. Na jego wybór może też mieć wpływ tryb życia domowników. Osoby sporadycznie korzystające z kuchni mogą mieć nawet podłogę drewnianą. Jednak nie sprawdzi się ona w dużej rodzinie, w której kuchnia jest miejscem przygotowywania wielu posiłków i centralnym miejscem spotkań. Płytki ceramiczne to najpopularniejszy, najbardziej wszechstronny pomysł na posadzkę. I nic dziwnego - płytki są zdrowe, naturalne, pasują do każdego wnętrza. Są trwałe, odporne na zaplamienia i szorowanie. Ich minusem jest to, że są zimne (ten mankament niweluje ogrzewanie podłogowe). Najlepszy jest gres porcelanowy, który jest twardy, ma niską nasiąkliwość i wysoką odporność na plamienie, ścieranie oraz złamania. Wart polecenia jest również klinkier szkliwiony - materiał twardy i łatwy do czyszczenia. Dostępny jest w różnych odcieniach czerwieni, brązu i żółci. Natomiast coraz rzadziej wybierana jest terakota, głównie ze względu na mniejszą odporność na ścieranie i złamania. Nie poleca się też gresu polerowanego - jest śliski i mało odporny na zaplamienia. Znakomitym materiałem na posadzkę w kuchni jest kamień. Podłoga z kamienia jest trwała i wraz z upływem czasu nie traci swoich walorów estetycznych. Aby służyła przez wiele lat, należy odpowiednio dobrać rodzaj kamienia. Dobrze sprawdzi się nienasiąkliwy i twardy granit, natomiast należy unikać marmuru czy trawertynu. Na podłogę nie powinno się używać kamienia polerowanego, gdyż będzie zbyt śliski. Podłogę można również wyłożyć płytkami z konglomeratu kamiennego. Polecane są konglomeraty granitowo-kwarcowe. Wymagają one takiej samej pielęgnacji jak kamienie naturalne. Drewno wnosi do kuchni domowy nastrój i ciepło. Trzeba jednak pamiętać, że kuchnia nie jest najlepszym środowiskiem dla drewna. W kontakcie z wilgocią może ono pęcznieć i wypaczać się. Do takiego pomieszczenia nadaje się tylko drewno twarde, mniej narażone na zniszczenie, czyli dąb, jesion, buk, klon, jawor oraz modne ostatnio gatunki drewna egzotycznego. Podłoga drewniana jest droga, niezbyt w kuchni praktyczna, dlatego w ostatnich latach furorę robią panele. Najpopularniejsze, przede wszystkim z powodu ceny, są panele laminowane. Do kuchni nadają się te o zwiększonej odporności rdzenia na wilgoć i warstwy wierzchniej na ścieranie. Oprócz paneli laminowanych dostępne są panele drewniane, zbudowane z kilku warstw drewna i zabezpieczone kilkoma warstwami lakieru. Są droższe, ale pozbawione podstawowej wady paneli laminowanych, czyli głuchego odgłosu kroków. Poza tym, można je kilkakrotnie odnawiać poprzez cyklinowanie i lakierowanie. Materiałem zbliżonym do drewna, a jednocześnie świetnie sprawdzającym się w kuchni, są okładziny z korka. Jest to materiał ciepły, odporny na wilgoć i elastyczny. Bardzo dobrze tłumi dźwięki i znosi duże obciążenia, ma właściwości antystatyczne i antyalergiczne. W sprzedaży dostępne są korkowe parkiety i panele. Jednak w kuchni najlepiej sprawdzą się płytki z korka - wyjątkowo wytrzymałe dzięki zastosowaniu rdzenia korkowego o dużej gęstości. Propozycją wartą uwagi są wykładziny z PVC. Ciekawe wzornictwo, bogata kolorystyka i stosunkowo niska cena sprawiają, że są one powszechnym materiałem wykończeniowym. Ich niewątpliwymi zaletami są trwałość, dobra izolacyjność, a przede wszystkim odporność na wodę oraz tłuszcze i kwasy używane w gospodarstwie domowym. Wykładziny są dostępne w dużych kawałkach, dzięki czemu podłoga może mieć małą liczbę połączeń. Taka posadzka bez szczelin i fug jest łatwa do utrzymania w czystości. |
| Przyjazne ściany Ściany w kuchni są często narażone na poplamienie oraz osadzanie się oparów kuchennych, w tym tłuszczu. Muszą więc być wykonane z materiałów łatwo zmywalnych. Najpopularniejsze są płytki ceramiczne, jednak nie trzeba wykładać nimi ścian od góry do dołu. Bardzo atrakcyjnie wyglądają kuchnie, w których płytki ułożono tylko w newralgicznych miejscach - przy zlewozmywaku i kuchence, a w pozostałej części użyto innych materiałów wykończeniowych. Ważne, aby dobrać materiały tak, by nie "gryzły się", a współtworzyły zgraną całość. Świetnie nadają się do tego farby tradycyjne i strukturalne oraz tynki dekoracyjne. Nadadzą one pomieszczeniu niepowtarzalny wygląd i sprawią, że kuchnia będzie bardziej przyjazna niż tylko w otoczeniu "kafelków". Ilość kombinacji jest tutaj nieograniczona. Można łączyć wzorzyste płytki z jednolitymi farbami lub odwrotnie. Na przykład charakter bardzo modnych ostatnio płytek rustykalnych wspaniale podkreśla ściana w żywych kolorach pomalowana techniką przecierania. Podobny efekt, czyli ożywienia i rozbicia jednostajności wnętrza uzyskamy przy pomocy stempli i szablonów. Możemy je wykorzystać również do optycznego obniżenia (wzory ułożone w poziomy pas przy suficie) lub podwyższenia wnętrza (pionowe pasy). W kuchni znakomicie sprawdzi się też tapeta winylowa. Jest wodoodporna i nawet wielokrotne zmywanie nie uszkodzi jej wzorów. Dostępna jest w szerokiej palecie kolorów i wzorów, więc na pewno znajdzie się coś odpowiedniego do naszej kuchni. Przy okazji zamaskujemy tapetą drobne nierówności i pęknięcia ściany lub sufitu. Aby uatrakcyjnić wygląd pomieszczenia, można wraz z tapetą użyć, dopasowane do niej kolorystycznie, bordiury (ozdobny pasek tapety). Podobnie jak w przypadku stempli i szablonów, dzięki nim możemy zastosować drobne tricki, które zmienią proporcje naszej kuchni. Bordiury można też wykorzystać do obramowania okien i drzwi. Płyty z kamienia naturalnego - marmuru, granitu czy wapienia, to bardzo elegancki materiał, który dobrze sprawdzi się na kuchennych ścianach. Podobnie jak w przypadku płytek ceramicznych, kamieniem można wyłożyć tylko fragmenty ścian najbardziej narażone na pobrudzenie. Na ścianach warto użyć tego samego rodzaju kamienia, co na blatach. Modnym sposobem ochrony newralgicznych miejsc przed zabrudzeniem jest użycie szkła. Matowe tafle szklane dają niezwykle ciekawy efekt dekoracyjny. Pasują do prostych mebli i kuchni urządzonych według założeń minimalistycznych. Przezroczystym szkłem lub pleksi można również zakryć wykończony tynkiem dekoracyjnym czy surowymi cegłami fragment ściany wzdłuż blatu roboczego. Taka ściana bez zabezpieczenia nie będzie funkcjonalnym sąsiedztwem dla prac kuchennych. Ciekawym rozwiązaniem jest też szkło z nadrukiem sitodrukowym, które będzie pełnić funkcję obrazu. W kuchni można ułożyć również boazerię drewnianą lub z paneli drewnopochodnych, ale nie powinny mieć one bezpośredniego kontaktu z wodą. Nie należy też stosować okładziny sosnowej, gdyż jest ona wrażliwa na grzyb powodujący sinienie. Polecane jest natomiast drewno z cedru, jodły czy modrzewia. Boazeria powinna być starannie zabezpieczona impregnatami grzybobójczymi oraz lakierami lub farbami wodoodpornymi. Również panele z płyt pilśniowych dobrze sprawdzą się w kuchni, podobnie jak woskowane płytki z korka. Do okładzin ściennych należą też panele winylowe, nazywane również boazerią z PVC. Są niedrogie, dostępne w wielu kolorach, mogą mieć gładką lub fakturowaną powierzchnię. Producenci oferują również takie, które imitują drewno lub kamień naturalny. Panele winylowe są odporne na zawilgocenia i odkształcenia mechaniczne a, na dodatek, są łatwe w montażu. |
