Dobór technologii i materiałów do budowy ścian i stropów wpływa nie tylko na trwałość, ciepłochronność i komfort mieszkania w domu, ale również w znacznym stopniu na czas realizacji i koszty całej inwestycji. Poza względami użytkowymi istotny jest gust inwestorów oraz dopasowanie elewacji (co za tym idzie – całej technologii wznoszenia ścian) do architektury budynku.
Parametry λ i U – co oznaczają?
λ – współczynnik przewodności cieplnej – określa termoizolacyjność materiałów budowlanych w W/(m·K). Im mniejszą wartość tego współczynnika ma materiał, tym lepszą izolacyjność cieplną może mieć wykonana z niego przegroda zewnętrzna. O ciepłochronności ściany w dużej mierze decydują materiały termoizolacyjne i mają one wartość tego współczynnika w granicach 0,03–0,05 W/(m·K).
U – współczynnik przenikania ciepła – określa izolacyjność termiczną czyli ciepłochronność przegrody o określonej konstrukcji i grubości: ściany, dachu, stropu albo podłogi na gruncie. Jego jednostką jest W/(m2·K). W uproszczeniu, wartość U jest sumą oporu cieplnego poszczególnych warstw. Opór każdej warstwy zaś to jej grubość dzielona przez współczynnik przewodności cieplnej λ materiału.
Odwrotność zsumowanych oporów określa przewodność cieplną ściany.
Na jakie rodzaje można podzielić ściany zewnętrzne w domach jednorodzinnych?
Ściany domów można budować niemal z każdego dostępnego materiału, czyli drewna, gliny, słomy, kamienia, cegły, betonu itd. Wybór technologii również jest duży – ściany szkieletowe, prefabrykowane, masywne, murowane itp. Jednak w naszym kraju około 90% domów jednorodzinnych ma murowane ściany zewnętrzne jedno-, dwu- lub trójwarstwowe.
Za ścianami murowanymi przemawia również to, że jest to technologia powszechnie znana, stosunkowo łatwa do wykonania i co ważne nadzorowania. Poza tym dość tania oraz odporna na błędy, o które nietrudno przy niskim poziomie wykonawstwa.
Ściany jednowarstwowe
To przegrody, z których można budować domy mieszkalne zgodne z obowiązującymi przepisami. Pomimo tego są popularne z uwagi na szybkość wykonania. Jednak te nowoczesne technologie wymagają od wykonawców sporej wiedzy. Z tego względu ważne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń producentów, aby nie doprowadzić do powstania mostków termicznych, pękania ścian lub tynków.
Ściany jednowarstwowe grubości 36–50 cm najczęściej muruje się z bloczków betonu komórkowego (odmiany 400) lub pustaków ceramicznych (poryzowanych). Elementy łączy się na pióro i wpust, dlatego nie wymagają stosowania spoin pionowych. Do murowania używa się zapraw klejowych lub ciepłochronnych. Ściany jednowarstwowe wykonywane są również z bloczków keramzytobetonowych grubości zaledwie 31–36 cm wypełnionych odpowiednio wyprofilowaną wkładką styropianową. Dzięki temu mają współczynnik przenikania ciepła U=0,19 (W/m2·K). Murowane są tylko na spoiny poziome, a pionowe wypełnia się sznurem poliuretanowym lub pianką montażową zapewniając szczelność i ciągłość termoizolacji. Łączna grubość styropianu wynosi około 15 cm. Pogrubiona wewnętrzna ścianka umożliwia wieszanie urządzeń instalacyjnych, półek, czy szafek w dowolnym miejscu.
Na dodatek odznaczają się dobrą akumulacyjnością cieplną oraz izolacyjnością akustyczną. Są trwałe i odporne na żywioły, przy tym łatwe do wykonania (przy stosowaniu elementów systemowych – narożnych, okiennych, nadprożowych, wieńcowych).
