|
Cieszyć się urodą skarpy
To właścicielka, pani Irena, wymarzyła sobie kupno dużej działki poza miastem i stworzenie na niej ogrodu. Kiedy zobaczyła to miejsce, oddzielone od wiślanej skarpy tylko szerokim pasem pola, od razu zarzuciła kotwicę. – Widok był niespotykany, a okolica tchnęła nostalgicznym spokojem, więc mimo że zastaliśmy zaperzone pole po truskawkach, tylko tutaj chciałam zamieszkać – opowiada. – Początkowo nabyliśmy z mężem 2500 m2 ziemi, nieco później – kolejne 1250 m2.Pan Mirosław zajął się budową domu i nie miał już, niestety, czasu na ogród. Pani Irena poprosiła wtedy o pomoc doświadczonego architekta krajobrazu, Tomasza Chylińskiego. Chodziło jej przede wszystkim o to, by przestrzeń na działce powstawała w zgodzie z największym skarbem tej okolicy – unikatową nadwiślańską skarpą porośniętą liściastym starodrzewem. Zależało jej również na cieszeniu się atrakcyjnymi widokami przez wiele następnych lat, a to wiązało się z umiejętnym posadzeniem roślin w obrębie posesji. Architekt był podobnego zdania, więc współpraca ułożyła się im znakomicie. Wspólnie zdecydowali o wykorzystaniu niewielkiej ilości roślin iglastych, aby nie zakłócić proporcji w stosunku do naturalnej szaty roślinnej. Większa część roślinności w ogrodzie to niskie i średniej wysokości drzewa i krzewy liściaste, które jak dotąd nie zasłoniły jeszcze widoków na okolicę. Jednak obecnie monolityczny zarys skarpy najlepiej oglądać już nie z poziomu trawnika, tylko z podniesionego tarasu.
Lilianna Jampolska
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 4/2012
