|
| Wygodnym rozwiązaniem jest szyba unoszona do góry, chowająca się w obudowie (fot. Brunner) |
Jedne i drugie produkuje się z żeliwa lub ze stali, czyli materiałów odpornych na wysoką temperaturę. W przypadku wkładów atrakcyjnie wykończona jest w nich jedynie widoczna powierzchnia, czyli – zazwyczaj – przeszklona ścianka frontowa, która może być prosta, panoramiczna lub pryzmatyczna, resztę dekoracji dodaje obudowa.
Wolno stojące kozy, ze względu na różnorodne kształty i dekoracyjną stylistykę, są nie tylko efektywnym źródłem ciepła, ale też atrakcyjnym meblem. Zajmują mniej miejsca od kominka, są lżejsze, nie wymagają specjalnego przystosowywania stropu. Mogą ogrzać nawet bardzo duże pomieszczenie. Kozę najlepiej ustawić w centralnym punkcie domu, na dolnej kondygnacji.
Jeżeli kominek lub koza ma być efektywnym źródłem ciepła, jego moc powinna wynosić ok. 100 W/m2 ogrzewanej powierzchni.
DOPROWADZENIE POWIETRZA
W pomieszczeniu z kominkiem konieczne jest doprowadzenie powietrza, oddzielnym przewodem nawiewnym z zewnątrz: pod rusztem lub przez boczne ścianki paleniska. W nowo budowanym domu, najwłaściwszym rozwiązaniem jest wykonanie specjalnego kanału nawiewnego z blachy lub z PVC, o powierzchni przekroju 200 cm2. Najważniejszymi elementami kanału są: przepustnica, czyli szyber, który reguluje dopływ powietrza oraz kratka wentylacyjna zabezpieczająca przed gryzoniami. Kominki dobrze jest sytuować przy ścianie zewnętrznej – gdyż wtedy wystarczy przekuć się przez nią i wmontować wpust oraz kratkę wentylacyjną.
Joanna Dąbrowska
Ciąg dalszy artykułu w wydaniu papierowym miesięcznika Budujemy Dom 3/2012
