Porada dotyczy budowy półokrągłego barku między kuchnią a jadalnią, szczególnie wykonania jego konstrukcji nośnej i obudowy. Skupia się na: wyborze odpowiednich materiałów (profile stalowe, drewno, płyty g-k lub flex), technikach gięcia płyt, zasadach konstrukcyjnych zapewniających stabilność barku. Jest praktycznym przewodnikiem dla osób planujących samodzielną realizację tego typu projektu.
Samo wygięcie płyt nie będzie stanowić problemu. Jeżeli łuk ma być bardzo łagodny da się użyć zwykłych płyt g-k. Przed gięciem należy lekko zwilżyć ich powierzchnię, co zmniejszy ryzyko pęknięcia. Gdy zaś potrzebujemy bardziej ciasnego łuku należy użyć specjalnych, elastycznych płyt typu flex. W ich przypadku minimalny promień krzywizny wynosi 100 cm dla powierzchni wypukłych i 60 cm dla powierzchni wklęsłych.
Płyty tego rodzaju są o połowę cieńsze od standardowych (zaledwie 6 mm), mają rdzeń wzmocniony włóknem szklanym i są obustronnie pokryte matą z włókna szklanego. Zapewnia to dużą elastyczność, a płytę można giąć na sucho, bezpośrednio na konstrukcji nośnej, przykręcając ją stopniowo do profili.
Konstrukcja nośna barku będzie nieco trudniejsza do wykonania niż szkielet ścianki działowej, bo w jego przypadku nie mamy stabilizującego całość mocowania zarówno do podłogi jak i do sufitu. Dlatego barek musi być zdecydowanie grubszy, minimalnie ok. 25 cm. Przede wszystkim trzeba precyzyjnie wyznaczyć na podłodze jego zarys - łuk wewnętrzny i zewnętrzny. Konstrukcje nośną będą tworzyć rozstawione bardzo gęsto, co 30-40 cm, przęsła w kształcie odwróconej litery "U".
Można je wykonać z typowych stalowych profili sufitowych CD do ścianek szkieletowych lub z łat drewnianych (np. 4 × 5 cm). Mocowanie do podłogi można zrobić na kilka sposobów - z wykorzystaniem naciętego i wygiętego profilu UD, pojedynczych kątowników, bądź dodatkowo wygiętych na kształt nóżek końcówek profilu CD. Wbrew pozorom, w przypadku konstrukcji drewnianej łatwiej będzie uzyskać wymaganą sztywność.
Przeczytaj
Może cię zainteresować
Dowiedz się więcej
Zobacz więcej
Zobacz mniej
Redakcja BD
Na zdjęciu: Płyty typu flex są bardzo elastyczne. Zwykłe płyty g-k można wygiąć tylko w lekki łuk. (fot. Rigips)