Bujna roślinność i całoroczny salon – taki może
być tylko ogród ogrzewany (fot. Reynaers)
Z drewna klejonego warstwowo można robić wygięte łukowo profile (fot. Librowski)Czy ogród zimowy jest luksusem? Na pewno
wielu uważa, że to dość kosztowna i niezbyt
potrzebna inwestycja. Jednak coraz więcej osób dostrzega nie tylko urok takiego zakątka, ale też jego...
Bujna roślinność i całoroczny salon – taki może
być tylko ogród ogrzewany (fot. Reynaers)
Z drewna klejonego warstwowo można robić wygięte łukowo profile (fot. Librowski)
Czy ogród zimowy jest luksusem? Na pewno
wielu uważa, że to dość kosztowna i niezbyt
potrzebna inwestycja. Jednak coraz więcej osób dostrzega nie tylko urok takiego zakątka, ale też jego wymiar praktyczny. Wbrew pozorom, przylegająca do domu szklana oranżeria nie przyczynia się do strat ciepła, a wręcz przeciwnie
pozwala oszczędzać na kosztach ogrzewania.
Ogród zimowy można dobudować do domu niemal w dowolnym miejscu. Często wykorzystuje się istniejący taras lub wnękę w narożniku ścian. Jeśli na piętrze mamy balkon, konstrukcję można wyprowadzić wyżej i z sypialni „wchodzić” prosto do ogrodu. Możliwości jest wiele. Również kształt ogrodu może być dowolny (chociaż istnieją pewne ograniczenia technologiczne) – na planie kwadratu, prostokąta czy wielokąta.
Pierwszym krokiem w realizacji takiego przedsięwzięcia, powinno być sprecyzowanie potrzeb i określenie, jakie funkcje ma ten ogród pełnić.
Może bowiem być tylko przechowalnią roślin, dodatkowym salonem, służącym wyłącznie wypoczynkowi albo pomieścić jadalnię. Warto przy tym, przynajmniej częściowo, otworzyć ogród na dom. Jeśli nawet nie jest możliwe (lub pożądane) całkowite wyburzenie ściany pomiędzy domem a oranżerią, warto umieścić w niej możliwie duże przeszklenia. Doda to uroku wnętrzu i przy okazji znakomicie je doświetli.
Ciepły czy zimny?
Ze względu na przeznaczenie, ogrody zimowe dzieli się na ogrzewane, czyli ciepłe i nieogrzewane – zimne. Te pierwsze użytkuje się przez cały rok. Najczęściej są wówczas dodatkowym, niezwykle atrakcyjnym, salonem lub jadalnią. Buduje się je z tzw. ciepłych profili konstrukcyjnych i szyb o współczynniku U przynajmniej 1,1 W/(m2•K). W zimie utrzymuje się w nich temperatura pokojowa (18-21°C). Z ogrodów nieogrzewanych w pełni można korzystać tylko latem. Natomiast zimą znakomicie czują się w nich te rośliny, które wymagają przerwy w wegetacji. Chociaż temperatura utrzymuje się tu w granicach 5-15°C (raczej nie spada poniżej zera) i tak tworzą śluzę klimatyczną, zapobiegając w chłodnych porach roku ucieczce ciepła z budynku, a w ciepłych – zbytniemu nagrzewaniu się wnętrz.
Tyle teoria. W praktyce inwestorzy najczęściej wybierają ogrody ogrzewane. Wprawdzie ich zimowa eksploatacja kosztuje, ale zyskujemy możliwość wspaniałego relaksu wśród zieleni przez cały rok.
Profil
z przeszkleniem
Konstrukcję ogrodu zimowego wznosi się z „ciepłych” profili i przeszkleń, które z jednej strony powinny zabezpieczać wnętrze przed zbytnim wychłodzeniem w zimie, z drugiej zaś ograniczać jego nagrzewanie od słońca. Wszystkie profile mają odpowiednią wytrzymałość oraz sztywność, co pozwala utrzymać spory ciężar szyb, zalegającego zimą na dachu śniegu i oprzeć się naporowi wiatru. Ale szkielet ogrodu musi „pasować” do regionu, w którym się znajdzie. Wiatr bowiem z inną siłą napiera na konstrukcję nad morzem, a z inną na nizinie w centrum kraju. Tak samo jest z obciążeniem śniegiem – normy przewidują, że na Mazowszu dach musi unieść ciężar 90 kg/m2, a w Tatrach nawet prawie dwukrotnie więcej.
Ogród musi być posadowiony na odpowiednim fundamencie – w postaci ław lub płyty. Fundament musi mieć izolację przeciwwilgociową i termiczną. Jeśli więc chcielibyśmy wykorzystać np. istniejący taras na gruncie, trzeba zadbać o jego ocieplenie. Trzeba pamiętać również o zachowaniu ciągłości izolacji przeciwwilgociowej na styku fundamentu z konstrukcją ogrodu. Do najbardziej newralgicznych miejsc zalicza się połączenie konstrukcji oranżerii z budynkiem (patrz rysunki) i fundamentem. Przy niewłaściwym wykonaniu mogą bowiem pojawiać się tam mostki termiczne lub będzie wnikała wilgoć.
Dostępne są systemy profili konstrukcyjnych bazujące na kilku materiałach. Decydują one o możliwościach konstrukcyjnych, np. dopuszczalnej rozpiętości ogrodu czy jego trwałości.
Drewno. Ogrody konstruuje się przede wszystkim z drewna klejonego warstwowo. Ta technologia pozwala na wykonywanie elementów prostych i wygiętych łukowo. Materiał musi być impregnowany środkami grzybo- i owadobójczymi (metodą ciśnieniową). Jest też bejcowany lub malowany na dowolne kolory. Profile nie są podatne na odkształcenia i charakteryzują się dobrą izolacyjnością cieplną. Są jednak stosunkowo szerokie i wymagają odnawiania.