| Po deszczu chcemy przez ogród przejść suchą nogą. Tak samo od furtki do drzwi. Jak więc zrobić ścieżkę, żeby była pożyteczna, a jednocześnie ładna? No i musi pasować do koncepcji ogrodu. Bo na co nam kolorowe geometryczne wzory wśród „dziko” rosnących krzewów... Ogrodowe ścieżki powinny być możliwie krótkie i lepiej, żeby nie było ich zbyt dużo – w ogrodzie przecież najważniejsze są rośliny. Jednak dobrze wyglądają, jeśli ich przebieg nie jest prostoliniowy. Z roślinami współgra każdy materiał, który jest naturalny lub go możliwie dobrze imituje. Dobrze więc wyglądają elementy drewniane i kamienne. O bardzo popularnej kostce brukowej i płytach betonowych pisaliśmy w majowym numerze BD. Ścieżki Przystępując do budowy ścieżek, zacznijmy od zaplanowania ich przebiegu. Są dwie możliwości. Z planem w ręku (oczywiście, w skali) wytyczamy dróżki tak, jak nam się podoba. Musimy od razu zaplanować rozmieszczenie rabat, oczka wodnego i większych roślin. Drugie rozwiązanie to sprawdzenie w trakcie użytkowania ogrodu, którędy najczęściej chodzimy. Ten pomysł sprawdza się, gdy w domu są małe dzieci, które przecież niechętnie dostosowałyby się do narzuconych rozwiązań. Można też zrobić ścieżkę gruntową wysypaną grubo kruszoną korą bądź żwirem – jest dostępny w różnej wielkości ziaren i w różnych kolorach – oraz tłuczniem kamiennym. Takie nawierzchnie muszą być jednak szczególnie starannie wyprofilowane, aby w okresie wiosennych i jesiennych opadów nie powstawały kałuże. Dąb w trawie Cenione za bardzo dużą trwałość i popularne są podkłady kolejowe. Za to bardzo efektownie prezentują się nawierzchnie wykonane z grubych plastrów powstałych po pocięciu pni dużych drzew lub z grubych kołków drewnianych. Taki materiał możemy kupić lub przygotować samodzielnie. Ważne, aby plastry miały odpowiednie wymiary: średnicę ok. 40 cm i grubość ok. 20 cm, wtedy bowiem będą wystarczająco trwałe. Powinniśmy je zaimpregnować. W handlu są kołki sosnowe i akacjowe, impregnowane ciśnieniowo środkiem grzybobójczym. Wymiary kołków to: wysokość ok. 15 cm i średnica 4-10 cm. Kołki ustawia się pionowo, ściśle jeden przy drugim i pobija gumowym młotkiem, aby lekko zagłębiły się w ziemi. W powstałe szczeliny wsypuje się bardzo drobny żwir lub piasek (piasek należy zamulić wodą). Kupić też możemy bruk drewniany. Szczególnie dębowy jest bardzo odporny na warunki atmosferyczne i niezwykle trwały. Dostępna jest kostka brukowa w formie sześcianów, o bokach długości najczęściej 6 cm. Dzięki regularnemu kształtowi elementów ułożona z nich nawierzchnia jest ścisła. Innym rodzajem bruku drewnianego są klocki o okrągłym przekroju i grubości ok. 10 cm. Również w tym przypadku konieczne jest wypełnienie przestrzeni między elementami. Te nawierzchnie wymagają zabezpieczenia bocznych krawędzi przed rozsuwaniem się elementów. Trzeba więc wykonywać obrzeża, które mogą być także z drewna. Jeśli nie chcemy rozwiązań pracochłonnych, możemy ułożyć ścieżkę z tzw. podestów – paneli wykonanych z drewnianych deseczek. Elementy mają różne wzory. Nawierzchnię układa się bardzo szybko, nie jest konieczne robienie obrzeży, gdyż panele nie rozsuną się. Prawidłowo wykonane, z odpowiednio zabezpieczonego materiału nawierzchnie z drewna mogą służyć ok. 10 lat (dębowe dłużej). Prosto z kamieniołomu? Nawierzchnie kamienne są bardzo efektowne i znacznie trwalsze od drewnianych. Możemy sięgnąć po kostkę granitową lub bazaltową. Ta pierwsza jest cały czas produkowana i kupienie jej nie nastręcza większych kłopotów. Druga jest trudno dostępna i droga. Produkcja jest niewielka. Jeśli bardzo chcemy wykonać ogrodową nawierzchnię z bazaltu, pamiętajmy, że po deszczu staje się bardzo śliski. Oprócz wymienionych, produkuje się też kostkę marmurową, kwarcytową i porfirową. Kostka ma kształt regularnych sześcianów, dzięki czemu ułożona nawierzchnia jest ścisła. Konieczne jest robienie obrzeży – szczególnie są one potrzebne na podjazdach dla samochodów. Kostki mogą mieć powierzchnię surowo-łupaną oraz gładką – uzyskaną w wyniku cięcia ich piłą do kamienia a następnie poddawaną procesowi płomieniowania, groszkowania lub piaskowania, uzyskując powierzchnię chropowatą. Dostępna jest również kostka tzw. rustykalna, o zaokrąglonych krawędziach. Z naturalnego kamienia robi się też płyty różnej wielkości. Większe przypominają chodnikowe, mają różne rozmiary i grubość od 3 do 5 cm. Mniejsze mogą mieć wielkość zbliżoną do cegieł. Bardzo efektownie wygląda nawierzchnia z różnych odmian łupka. Stosuje się głównie łupek chlorytowo-serycytowy (w kolorze srebrnorudym) oraz fyllitowy (o barwie grafitu). W ogrodzie można wykorzystać także płyty łamane. Nawet w centrach ogrodniczych kupuje się łamańce z piaskowca czy marmuru. Ładnie wygląda ścieżka z elementów ułożonych luźno. Przestrzenie pomiędzy nimi możemy wysypać mieloną korą – wtedy nie zarosną trawą czy chwastami. Anna Grocholska Ciąg dalszy artykułu w formacie pdf: |
Pobierz wersję pdf: Ściezki i schody w ogrodzie
