| Łazienka powinna być przede wszystkim funkcjonalna. Nie zaszkodzi, jeśli przy okazji będzie urządzona ładnie i nowocześnie. Na łazienkę trzeba mieć dobry pomysł, a inspiracji do aranżacji jest teraz bez liku. Najlepiej zacząć od urządzeń sanitarnych, potem trzeba dopasować do nich meble oraz wykończenie ścian i podłogi. Dobrze jest wyposażyć łazienkę w urządzenia reprezentujące jeden styl. Ten sam „fason”, spójna kolorystyka (co wcale nie musi oznaczać tego samego koloru!) to gwarancja elegancji. Niezbędne jest też rozsądne dopasowanie rozmiarów poszczególnych elementów. Zacznijmy zatem od najmniejszych, ale jakże ważnych sprzętów. UmywalkiZ porcelitu, szkła, a może z corianu?Chociaż pojawiły się nowe możliwości materiałowe, nadal najpopularniejsze są umywalki ceramiczne. Pod tą ogólną nazwą kryją się urządzenia wykonane z porcelitu, fajansu (najtańsze) i porcelany (najdroższe, ale najlżejsze i o najwyższej jakości). Ceramika jest odporna na zarysowanie, wysoką temperaturę oraz zabrudzenia. Umywalki są obecnie nie tylko białe, ale też kolorowe. Szkliwo, którymi są pokrywane wyroby, może różnić się jakością – w zależności od technologii producenta. Można kupić ceramikę pokrytą specjalnymi powłokami, które zapobiegają powstawaniu osadów, dzięki czemu łatwiej jest utrzymać ją w czystości. Najbardziej praktyczne są te w jasnych, pastelowych odcieniach – na ciemnych (zwłaszcza na czarnych, brązowych i granatowych) pozostają ślady po kroplach wody i trzeba je po użyciu wycierać do sucha. Umywalki ceramiczne mogą różnić się między sobą ciężarem (przy tej samej wielkości), co przy parametrach wytrzymałościowych ściany może niekiedy ograniczać lub narzucać sposób ich montażu. Ale oprócz ceramiki są jeszcze umywalki wykonywane z grubego, hartowanego, matowionego i – czasem – barwionego szkła. Modne jest wzornictwo „ekologiczne”, co oznacza umywalki z naturalnego kamienia (np. marmuru czy granitu) lub z drewna egzotycznego (np. iroko, teku lub badi). Nowoczesne materiały też znajdują zastosowanie w produkcji umywalek, o czym świadczą modele z akrylu lub corianu (połączenie żywicy akrylowej z minerałami), a do szczególnych aranżacji – ze stali nierdzewnej. Wiadomo, że im bardziej nietypowy jest materiał, z którego wykonano umywalkę, tym jej cena jest wyższa. Wszystkie umywalki, niezależnie od koloru i materiału, będą ładne, gdy da się je łatwo utrzymywać w czystości. Trzeba więc pamiętać, że powierzchnia umywalki powinna być bardzo gładka. Na wyrobach ze stali nierdzewnej i szkła łatwo tworzą się zacieki z wody. Można jednak kupić umywalki powleczone – podobnie jak ceramiczne – specjalną powłoką zabezpieczającą przed powstawaniem osadu. Akryl stosunkowo łatwo jest zarysować, trzeba też uważać z używaniem różnych substancji chemicznych (plamy mogą powstać nawet przy kapnięciu farby do włosów czy płynnych medykamentów) i chronić przed wysoką temperaturą (palacze nie powinni palić nad taką umywalką, bo do uszkodzenia powierzchni wystarczy popiół z papierosa). Owal czy prostokąt? W zasadzie trudno już określić, jakie kształty umywalek należy uważać za tak zwane standardowe, bo takich właśnie jest coraz mniej i to one są teraz niemal rarytasem. Producenci prześcigają się w oferowaniu modeli oryginalnych, a nawet wręcz fantazyjnych, które mogą być w stylu nowoczesnym, klasycznym lub retro. Większość umywalek ma szerokość 30-60 cm i głębokość 25-55 cm (wymiarowanie co 5 cm). Ale są też wyroby nietypowe, czyli długie pojedyncze lub podwójne, szerokie, o płytkiej lub głębokiej misie. Jak ktoś się uprze mieć umywalkę jedyną w swoim rodzaju, to bez problemu znajdzie producenta, który zrealizuje jego indywidualne – kosztowne – zamówienie. Zastanawiając się nad kształtem umywalki, trzeba pamiętać, że może on narzucać sposób jej montażu. Co starsi Czytelnicy pamiętają jeszcze dawne sposoby mocowania umywalek, które „zdobiły” od dołu wymyślne syfonowe złącza i kolanka. Dzisiaj mocowanie do ściany za pomocą śrub, wsporników lub stelaży montażowych wciąż jest nadal najpopularniejsze, ale jakże inna jest estetyka tej konstrukcji. Zatem spotkamy najczęściej umywalki, o kształcie owalu, półkola, prostokąta lub innych brył geometrycznych, z półkami przylegającymi do ściany. Ciekawym rozwiązaniem są umywalki narożne, zajmujące niewiele miejsca, a więc praktyczne do małych łazienek. Sporo jest modeli umywalek przeznaczonych do wpuszczenia w blat, stawianych na nim oraz podblatowych. Nowością są umywalki tworzące całość z blatem, co niewątpliwie ułatwia utrzymanie w czystości samego urządzenia oraz najbliższego otoczenia. W dużych łazienkach dobrze wyglądają (i są praktyczne szczególnie przy małżeńskich sypialniach) umywalki podwójne. Są one jednak znacznie droższe. Umywalki mają fabryczne otwory na baterie, a w przypadku ich braku krany montuje się na ścianie. Liczba otworów (jeden, dwa, trzy lub specjalne wyżłobienia, umożliwiające proste i szybkie wycięcie go) narzuca rodzaj baterii. |
| Widoczne łącza? W umywalkach montowanych na szafkach nie ma problemu z ukryciem podłączeń wodnych. Natomiast w modelach wiszących można je zasłonić wyłącznie postumentami lub półpostumentami. Postumenty nie tylko zakrywają nieestetyczne podłączenia wodne i kanalizacyjne, ale także podtrzymują umywalkę, mogą więc okazać się niezbędne zwłaszcza przy dużych urządzeniach. Postument można obciążyć większą i cięższą umywalką, natomiast półpostument ułatwia utrzymanie łazienki w czystości. Pod umywalkami z bateriami sztorcowymi są widoczne złącza wodne w postaci giętkich wężyków lub miedzianych rurek. W ściennych bateriach tego nie ma, ale są to coraz mniej popularne rozwiązania, co widać chociażby po mniejszej ofercie umywalek bez otworów. Poza tym baterie ścienne wymagają kucia ściany, zabierają sporo miejsca i czasami nie pasują do efektownego wykończenia ścian wokół umywalek. Umywalki bezotworowe wyposażyć można też w baterie mocowane na blatach. Ukrywanie podłączeń nie jest wcale obowiązkowe i równie dobrze można syfon wyeksponować, szczególnie gdy jest on w stylu retro lub elegancki chromowany. SedesyTrzymać stylŁazienka będzie wyglądać elegancko, gdy wszystkie urządzenia sanitarne kupimy w tym samym stylu i kolorze (chyba, że pomysł dekoratorski zakłada przemyślaną i zamierzoną różnorodność). Jednak decydując się na jakąś serię urządzeń nie zapominajmy, że oprócz walorów estetycznych muszą one przede wszystkim spełniać wymagania użytkowe. Warto więc pamiętać, że muszle ustępowe przede wszystkim powinny być łatwe do utrzymania ich w czystości. I nie chodzi tu tylko o powierzchnię zewnętrzną (bo ta zazwyczaj ma obłe i gładkie kształty), ale przede wszystkim o sposób wyprofilowania wnętrza. Przecież bardzo trudno wypłukuje się brud oraz kamień z sedesowych zakamarków i nie są to zbyt przyjemne czynności. Dobry sedes jest tak ukształtowany, że podczas spłukiwania woda dociera do wszystkich niewidocznych miejsc muszli. Sedesy mogą mieć wewnątrz tzw. półkę albo lej, łatwiejszy do utrzymania w czystości. W czystości najlepiej utrzymuje się urządzenia – oraz ich otoczenie – gdy są one wiszące, a nie stojące. Skomplikowany wybór Wśród wzorów znajdziemy sedesy wiszące lub stojące – kompaktowe i zwykłe – oraz narożne. Ze względu na sposób spuszczania wody miski mogą być wyposażone w dolno- lub górnopłuki. Te ostanie to model nieco reliktowy, stąd jest rzadziej obecnie wybierany, chociaż spłuczki z tworzywa sztucznego są o wiele bardziej estetyczne, niż te żeliwne z przeszłości. Dolnopłuki są wytwarzane z ceramiki lub tworzywa sztucznego, mogą mieć różne wymiary, a więc i pojemność. Takie rozwiązania wymagają nieco więcej przestrzeni – głębokość sedesu ze spłuczką to ok. 70 cm – niż np. górnopłuk, co trzeba wziąć pod uwagę w przypadku małych łazienek. Ale są też spłuczki całkiem płaskie, zajmujące niewiele miejsca. W zależności od sposobu montażu, można wybrać miskę wiszącą na stelażu lub stojącą, mocowaną do podłogi. W wiszących zbiornik na wodę i wszelkie podłączenia wodne ukryte są za ścianką. W kompaktach zbiornik na wodę i sedes są ze sobą połączone, ale doprowadzenie wody może być także ukryte (schowane pod lub za rezerwuar) lub może znajdować się z boku zbiornika. Większość nowoczesnych spłuczek charakteryzuje się rozwiązaniami oszczędzającymi wodę. Jednorazowo do spłukania miski zużywa się od 6 do 9 litrów. Coraz popularniejsze są modele dwuprzyciskowe, z których jeden uruchamia spłukiwanie obfite (6 lub 9 l), a drugi – ekonomiczne trzema litrami wody. Spłuczki mogą mieć też przycisk z funkcją „stop”, dzięki któremu spłukiwanie można przerwać w dowolnym momencie. |
| Dobre ustawienie Nawet ładne i funkcjonalne urządzenia sanitarne nie zagwarantują komfortowego korzystania z łazienki, gdy ich ustawienie zostanie źle zaplanowane. Dlatego tak ważne jest przestrzeganie odpowiednich odległości pomiędzy poszczególnymi przyborami. Będzie to szczególnie trudne w małym pomieszczeniu. Przeanalizujmy zatem, jakie odstępy są zalecane dla wygodnego korzystania z łazienki. Między umywalką a bidetem lub brodzikiem powinno się zachować 20-30-cm odległość, tak samo jak pomiędzy bidetem, WC a wanną lub brodzikiem. Brzeg umywalki może trochę nachodzić nad wannę, ale nie więcej niż 5 cm. Umywalkę i pisuar mocuje się w odległości 30 cm od bocznej ściany, a miskę ustępową – 20 cm. Wysokość montażu urządzeń może być narzucona (np. wysokość postumentu, szafki itp. ), ale warto pamiętać, że optymalna wysokość mocowania umywalki dla osób o przeciętnym wzroście wynosi – 75-80 cm, wiszącej miski ustępowej oraz bidetu – 42-45 cm. Wygodę poruszania się po łazience zapewnia również wolna przestrzeń pozostawiona przed umywalką, sedesem i bidetem – wynosi ona, w zależności od urządzenia – 60-100 cm !. Na taki przestrzenny luksus na ogół można sobie pozwolić w łazienkach nowobudowanych domów. Tym bardziej, że zaplanowanie dużych powierzchni na takie pomieszczenia daje większe możliwości korzystania z nowoczesnych technik montażowych, sprzyjających efektownemu urządzeniu łazienki. Magiczne stelaże Służą temu stelaże montażowe, dzięki którym efekt końcowy zamocowania wszystkich przyborów sanitarnych będzie niewidoczny. Stelaże montażowe zbudowane są z szyn stalowych z fabrycznie umocowanymi podłączeniami wody ciepłej i zimnej oraz odpływami. Każde urządzenie – umywalka, miska ustępowa, bidet oraz pisuar – ma odpowiednio zaprojektowany stelaż. Stelaże można mocować do konstrukcji zbudowanej z szyn montażowych, mocowanych do ścian i podłogi. Oszczędza to czas i umożliwia np. budowanie niskich ścianek działowych oraz dzielenie łazienki na strefy. Do ścian murowanych przeznaczone są stelaże do zabudowy ciężkiej. Na etapie wykańczania obmurowuje się je i tynkuje lub obkłada płytami gipsowo-kartonowymi. Nie wolno ich mocować do ścian o lekkiej konstrukcji (np. z płyt g-k), ponieważ nie utrzymają one ciężaru urządzenia. Do ścianek lekkich (gipsowo-kartonowych) przeznaczone są stelaże do zabudowy lekkiej. W tym przypadku są one wykonane z mocnych ram stalowych, których konstrukcja jest na tyle stabilna, że po zamontowaniu i obłożeniu płytami gipsowo-kartonowymi wytrzymają obciążenie od 200 kg (umywalka) do 400 kg (miska ustępowa i bidet). Takie stelaże (również w wersji narożnej) nadają się też do ścian masywnych. Można je również łączyć z metalowymi profilami konstrukcyjnymi w tak zwane ścianki instalacyjne. Stelaże obudowuje się najczęściej płytami gipsowo-kartonowymi lub gipsowo-włóknowymi, maluje farbami do pomieszczeń mokrych lub pokrywa płytkami ceramicznymi, szkłem albo wykańcza dowolnie, ale w sposób odpowiedni dla takiego pomieszczenia. Łazienka ze sprzętami mocowanymi na stelażach nie ma zakamarków spowodowanych montażem urządzeń i łatwo ją utrzymać w czystości. Iwona Małkowska |
