| Prysznic jest niezastąpiony do ekspresowych kąpieli, ale możliwość relaksu w wannie też ma swoje zalety. A jeszcze by się chciało skorzystać z takich udogodnień, jak domowy hydromasaż... Toż potrzeba do tego wielkiej łazienki! A jak zrealizować swoje „łazienkowe marzenia” na niedużej powierzchni? Otóż, wszystko da się zrobić i nawet wcale nie trzeba będzie dokonywać wyboru pomiędzy jednym a drugim. Oczywiście, duże pomieszczenie kąpielowe daje większe możliwości, ale dostępne obecnie wanny oraz kabiny prysznicowe mają na tyle różne wymiary oraz kształty, że nadają się właściwie do każdej łazienki. Można się nawet pokusić o zainstalowanie obu tych urządzeń jednocześnie. Z hydromasażem sprawa jest jeszcze prostsza, bo taką funkcję może mieć nie tylko wanna, czy kabina prysznicowa – przy zwykłym prysznicu możemy przecież zamontować panel masujący. Czasem nie ma co żałować posiadania mniejszych wanien czy skromniej wyposażonych pryszniców. Są one bowiem zdecydowanie tańszym rozwiązaniem. A to nie byle jaka zaleta, tym bardziej, że zapewniają przyzwoity komfort kąpieli. Kąpiel tradycyjna Wanna to często najbardziej widoczny „mebel” łazienki. Gdy chcemy nadać wnętrzu niepowtarzalny klimat możemy poeksperymentować nie tylko z materiałem, z jakiego została wykonana, ale również z jej formą. Wciąż najpopularniejsze są wanny prostokątne, chociaż grono zwolenników zdobywają narożne, które optycznie nie zabierają tak dużo miejsca. Spotkamy też wanny o kształcie pięciokąta lub trójkąta prostokątnego oraz okrągłe i owalne, które jednak najlepiej prezentują się w punktach centralnych dużych łazienek, ale są dostępne także w wersjach narożnych i przyściennych. Niektóre modele wanien zwężają się po stronie stóp, co nie ujmuje im wygody w kąpieli, natomiast mniejsza ich pojemność sprzyja oszczędzaniu wody. Są też wanny sześcio- i ośmiokątne, w kształcie łezki, serca, bądź w nieregularnych kształtach. Zazwyczaj niecki o nietypowych „fasonach” są bardzo duże. Wanny mogą mieć głębokość 30-60 cm. Najmniejsze prostokątne mają 70 cm szerokości i 140 cm długości. Wanny narożne mogą mieć różne wymiary dla każdego z ramion (nawet niemal na planie prostokąta) lub będą się jednakowo „rozkładały” na każdej ze ścian. Co do materiałów, z których wykonane są wanny, to wyraźnie skończył się monopol żeliwa – bardzo ciężkiego, o niezbyt bogatym wzornictwie. Częściej wybierane są wanny z emaliowanej blachy stalowej lub akrylu, są też wyroby ze sztucznego marmuru. Przy okazji trzeba dodać, że w wannach stalowych szybciej stygnie woda, w akrylowych wręcz przeciwnie, są one jednak najdroższe. Odlewy wanien mogą mieć wygodne siedziska, wyprofilowane zagłówki, wgłębienia na łokcie, pomocne przy wstawaniu uchwyty oraz półeczki na kosmetyki i antypoślizgowe dno. Najpopularniejsze są nadal wanny białe, ale to nie wynika z ograniczeń technologicznych, a raczej z przeświadczenia o ich wizualnej czystości. Teoretycznie wanny, niezależnie od materiału, mogą mieć dowolną barwę. Na rynku jest kilkanaście „gotowych” jasnych i ciemnych kolorów z połyskiem i kilka matowych. Ostatnio coraz bardziej popularny jest kolor srebrny, z kolei w błękitnych ładnie prezentuje się woda. Częściej w obudowie Jeśli wanna nie ma formy ozdobnej (np. nie jest w stylu retro na rzeźbionych nóżkach), wymagać będzie odpowiedniej obudowy. Do większości wanien akrylowych producenci oferują – odmienne dla każdego modelu – gotowe panele osłaniające z akrylu. Są one nie tylko eleganckie, ale również łatwe w montażu. Wanny (niezależnie od materiału, z którego je wykonano) można także obmurować cegłą dziurawką lub bloczkami z betonu komórkowego. Obudowa może pokrywać się z krawędziami wanny lub wystawać poza nie, tworząc wygodne półeczki. Styropian też nadaje się na obudowę wanny. Najwygodniej jest wstawić ją wtedy do gotowej formy styropianowej. Takie „opakowania” są przeznaczone jednak tylko do modeli o prostokątnych kształtach i długości do 170 cm. Z kolei obudowy z impregnowanych płyt gipsowo-kartonowych, wiórowych OSB lub specjalnych płyt z polistyrenu ekstrudowanego mocuje się do stelaża z lekkich profili stalowych, rzadziej – do rusztu drewnianego. Do płyt z polistyrenu ekstrudowanego stelaż nie jest potrzebny, wystarczy dokładnie wypoziomować wannę i obudować ją elementami docinanymi na wymiar. Krawędzie płyt klei się silikonem i spina plastikowymi łącznikami. Narożniki wzmacnia się taśmą i pokrywa zaprawą klejową. |
| Kąpiel na stojąco Kabinę prysznicową można kupić gotową lub skomponować ją z brodzika i ścianek 5. W dokonaniu wyboru może „pomóc” wielkość 6 oraz kształt łazienki (bo inaczej się nie da i już!), jednak decydujący wpływ będą tu miały finanse, jakie przeznaczone zostaną na to przedsięwzięcie. A to dlatego, że możliwości są niezwykle szerokie. Najprostszym rozwiązaniem jest, oczywiście, brodzik i bateria prysznicowa na ścianie lub specjalnym panelu. Brodziki mają różną wielkość oraz kształty (kwadratowe, prostokątne, owalne, narożne). Te najmniejsze mają wymiar 70x70 cm. Mogą być z emaliowanej stali, akrylu, ceramiki, z laminatu, drewna, granitu albo sztucznego marmuru. Najpłytsze brodziki mają głębokość 3 cm, najpopularniejsze mają 10-15 cm, ale mogą też mieć 30 cm, co pozwala już na namiastkę tradycyjnej kąpieli w wannie (wygodnie w takiej niecce kąpać dziecko i robić pranie). Niektóre brodziki można kupić w komplecie z kabiną. A jeżeli nie, to można z ogromnej oferty wybrać zasłonę prysznicową z folii lub materiału wodoodpornego. W takim rozwiązaniu potrzebny będzie, oczywiście, pałąk do jej powieszenia. Bez brodzika też można urządzić sobie natrysk. Dnem będzie wgłębienie w podłodze, wyłożone płytkami. Wydaje się to niezwykle proste w wykonaniu, jednak sztuką jest tu zapewnienie odpowiedniego nachylenia podłogi w kierunku odpływu. Taki prysznic obudowuje się szklaną kabiną, szklanymi pustakami lub ściankami murowanymi bądź z impregnowanych giętych płyt gipsowo-kartonowych. Prysznice „podłogowe” były kiedyś zalecane do łazienek użytkowanych przez osoby niepełnosprawne, ale wygoda oraz moda na surowe aranżacje wnętrz wypromowała takie rozwiązanie. A może kabina? Na pewno prościej od wybierania brodzika i osłony do niego jest zainwestować od razu w gotową kabinę prysznicową. To nie oznacza wcale łatwego wyboru, gdyż oferta takich produktów jest bardzo duża... Narożne (prostokątne lub półokrągłe, do ustawiania w rogu łazienki. Drzwi w kabinach półokrągłych są odpowiednio wyprofilowane. Najczęściej przesuwają się po prowadnicach, ale mogą też być wahadłowe, harmonijkowe lub uchylne. Przyścienne (do ustawienia przy dowolnej ścianie, na której montuje się baterię lub panel prysznicowy. Trzy przeszklone ścianki kabiny robią wrażenie, że jest ona przestronniejsza. Kabiny przyścienne mogą mieć brodziki prostokątne i półokrągłe, zaś drzwi rozsuwane, harmonijkowe, przesuwne lub wahadłowe. Wolno stojące (do instalacji w dowolnym miejscu łazienki. Mają ścianki ze wszystkich stron brodzika. Zwykle sprzedawane są jako kompletne moduły prysznicowe z brodzikiem i baterią lub panelem prysznicowym. Bardzo efektowne, ale drogie. Wnękowe (są to jedynie drzwi do kabiny, które mocuje się do ściany wnęki. Mogą otwierać się wahadłowo, składać w harmonijkę lub przesuwać. Nietypowe – a to oznacza ścianki kabiny o niestandardowych wymiarach, przeznaczone np. do montażu na poddaszu ze skośnym dachem. Profile, w które wstawia się ścianki kabin prysznicowych wykonuje się z lakierowanego proszkowo aluminium, są powlekane anodowo lub malowane farbami epoksydowo-proszkowymi. Mogą być płaskie lub zaokrąglone. Co do kolorystyki to przeważa biel lub chrom. Natomiast ścianki są najczęściej z polistyrenu, akrylu lub szkła hartowanego (w przypadku rozbicia rozpada się na drobne kawałeczki, bez ostrych krawędzi). Mogą być przezroczyste lub matowe, gładkie, z delikatną fakturą lub z nadrukiem. Ciekawie prezentują się ścianki kolorowe, a mogą być zielone, brązowe, szare lub błękitne. |
| Domowy hydromasaż! Prawda jest dzisiaj taka, że właściwie każdy prysznic i wanna (nawet ta najmniejsza) mogą być wyposażone w hydromasaż. O zdrowotnych korzyściach takiej opcji naszej kąpieli nikogo nie trzeba przekonywać. Masaż strumieniami wody i powietrza poprawia krążenie, rozluźnia mięśnie, relaksuje i odpręża. Hydroterapia polecana jest w chorobach układu mięśniowego, krążenia, przy problemach ortopedycznych i reumatycznych. O tym, jaki będzie rodzaj i jakość takiego hydromasażu decydują właściwie wyłącznie finanse. Panel z hydromasażem Można go zainstalować w każdej kabinie prysznicowej lub na ścianie w miejscu urządzonego natrysku. Są bardzo łatwe w montażu i obsłudze, a dodatkową zaletą jest (w porównaniu z wanną) oszczędniejsze zużycie wody, a więc i energii -. Zapewniają dobry masaż (wyłącznie masaż wodny, biczowy, relaksacyjny, pod niewielkim ciśnieniem wody), a ich ceny są naprawdę przystępne. Panel prysznicowy nie ma specjalnych wymagań przestrzennych ani instalacyjnych. Jedyne obostrzenie dotyczy ciśnienia w instalacji – nie może ono być niższe niż 3 bary. Gdy woda będzie pochodziła z własnej studni, trzeba będzie najprawdopodobniej instalację wyposażyć w zestaw hydroforowy zapewniający odpowiednie ciśnienie. Panele do hydromasażu mogą być wykonane ze szkła, tworzyw sztucznych lub aluminium. Mają na ogół obłe kształty, żeby pod natryskiem było bezpiecznie. Są oferowane w dwóch wersjach: przystosowanej do montażu na ścianie lub w rogu łazienki. Długość panelu zależy od jego wyposażenia w dysze – mogą mieć niewiele ponad 1 metr lub nawet 2 metry. Na panelu zamontowane są dysze, bateria, słuchawka prysznicowa, a mogą być też inne elementy, takie jak siedzisko, lustro, półeczki występujące raczej w długiej wersji panelu. Dysze są rozmieszczone pionowo: przy parzystej liczbie – symetrycznie, jakby po dwóch stronach kręgosłupa, przy nieparzystej – niekiedy w jednej linii, co z punktu widzenia masażu jest mniej korzystne. Najuboższe panele mają 3 dysze. Dla efektywnego hydromasażu wystarczy ich 8, chociaż spotyka się urządzenia wyposażone i w 15 dysz. Zbyt dużo nie ma sensu, gdyż i tak nie można z nich wszystkich korzystać jednocześnie, co wynika z ciśnienia wody w instalacji. Dysze mogą być wmontowane w panel nieruchomo lub zamontowane na przegubach do nakierowywania w określony punkt na ciele. Pracą takiego panelu można sterować ręcznie lub elektronicznie. Kabina – kombajn Kabina prysznicowa wyposażona od razu w zestaw do hydromasażu na pewno zapewni wyższy standard kąpieli. Tym bardziej, że coraz częściej są to urządzenia wielofunkcyjne. W kabinie masażowo-parowej !, oprócz zwykłego natrysku, można korzystać z aromatycznej kąpieli parowej, natrysku imitującego deszcz, wielu rodzajów masażu a także sauny. Pobyt pod prysznicem mogą uatrakcyjnić bicze wodne (naprzemienne działanie ciepłej i zimnej wody) oraz masaż Kneippa (punktowe działanie zimnej wody). Umilić go może również muzyka i wzbogacić światłoterapia. Oprócz typowego, białego wykończenia brodzików i ścianek, elementy takich kabin mogą być chromowane a także drewniane oraz w kolorach innych niż biały. Brodzik może być też wykonany z konglomeratu imitującego naturalny kamień (dostępny jest w trzech kolorach: białym, czarnym lub szarym melanżu). Profile ścianek są aluminiowe, a do ich wypełnienia stosuje się szkło hartowane, rzadziej polistyren. Powierzchnie szklane mogą być pokryte specjalną powłoką, ograniczającą osadzanie się kamienia i zanieczyszczeń. Najmniejsze kabiny mają wymiar 90x90 cm i około 200 cm wysokości. Te większe, często dwuosobowe, mogą mieć wymiar ponad 150x150 cm i 230 cm wysokości. Kabiny oferowane są w wersjach narożnych lub przyściennych. Kabina masażowo-parowa wyposażona jest w generator pary (moc kilku kilowatów), dysze masażowe i parowe, prysznic ręczny z kilkoma rodzajami strumienia, baterię termostatyczną, wielofunkcyjną słuchawkę prysznicową oraz elektroniczny panel sterujący. Dysz może być od kilku do kilkunastu. Kabiny standardowo mają jedno lub dwa siedzenia, najczęściej wyprofilowane z akrylu. Wygodniejsze są siedziska składane, gdyż trwale nie zabierają miejsca w kabinie. W suficie może być zainstalowane oświetlenie halogenowe. Kabiny przystosowuje się również do korzystania z dobrodziejstw chromoterapii (czyli terapeutycznego działania światła) – w oświetleniu swój udział mają lampy w kolorze innym niż biały – niebieskim, zielonym, czerwonym oraz żółtym. Można też kabinę wypełnić ozonem – wówczas poddamy się ozonoterapii, ponoć skutecznej w wielu schorzeniach, nawet wspomagającej leczenie chorób nowotworowych. Dodatkową atrakcją kabin jest możliwość korzystania z aromaterapii, czyli dodawania do kąpieli olejków eterycznych. Wszystkie kabiny masażowo-parowe są sterowane elektronicznie, także za pomocą pilota. |
| Wanna do hydroterapii Wszystkiemu są „winni” bracia Jacuzzi, którzy ponad 40 lat temu wsadzili do wanny pompę napędzaną elektrycznie i uzyskali w wannie masujące bąbelki. Tak narodziło się pierwsze jacuzzi, które od tamtych czasów przeszło zawrotną ewolucję. Wanny z hydromasażem produkowane są dzisiaj najczęściej z akrylu. Wynika to z tego, że akryl daje się łatwo formować w różne kształty: owale, formy wielokątów, symetryczne lub nie. Profiluje się także siedziska, podłokietniki, wgłębienia, półeczki, schodki itp. Akryl daje się też barwić na wiele kolorów. Najmniejsze wanny mają niespełna 1,5 m długości. Największe, wieloosobowe – zaliczane jeszcze do wanien, a nie modeli typu SPA – mierzą nawet 3 m. Wanny SPA, czyli minibaseny, mają po 2-3 m długości i szerokości. Głębokość wanien waha się od 35 do ponad 50 cm. Wielkość wanny łączy się z jej pojemnością – warto to przeliczyć na koszty użytkowania urządzenia. Wanny z hydromasażem mogą mieć wyposażenie standardowe, które jednak można uzupełnić dodatkowym. Do wyposażenia podstawowego zwykle zalicza się: pompę, sterowanie pneumatyczne oraz podstawowy zestaw dysz i przewodów. W wyposażeniu dodatkowym oferowane są dodatkowe dysze, system automatycznej dezynfekcji i osuszania, zagłówki, uchwyty wewnętrzne, pomocne przy wstawaniu z wanny i mogące służyć jako półeczki na kosmetyki, relingi zewnętrzne do powieszenia ręczników, oświetlenie do chromoterapii, system dozujący olejki aromatyczne, ozdobne wypełnienia, listwy, a nawet odtwarzacz CD. Aby hydromasaż przynosił odpowiednie efekty, w wannie powinny być co najmniej 3-4 dysze. Ale zazwyczaj jest ich więcej, a może być nawet ponad 20 %. Dysze mogą być regulowane – kierunek strumienia kieruje się w dowolne miejsce ciała lub wirujące (tzw. rolljety) – ze strumieniem spiralnym do głębokiego masowania. Niektóre dysze można zamykać, co umożliwia punktowe ustawienie masażu lub zwiększenie jego intensywności w pozostałych. Pracą najprostszych wanien z hydromasażem steruje się ręcznie – pompa włączana i wyłączana jest za pomocą przycisku znajdującego się na górnej krawędzi wanny. Wadą tego rozwiązania jest niebezpieczeństwo pracy pompy na sucho, gdyż może to doprowadzić do jej spalenia. Droższe modele sterowane są elektronicznie – za pomocą wyłączników sensorowych, które zarządzają nie tylko natężeniem masażu, ale również temperaturą wody, liczbą dysz biorących udział w masażu oraz jego rodzajem (np. stały lub pulsujący). Do wanien z hydromasażem polecane są gotowe obudowy, zwykle z akrylu, ale mogą też być obudowy z drewna i stali nierdzewnej. Są one np. przymocowywane za pomocą magnesu, łatwe do demontażu. W razie awarii bez problemu można zdjąć obudowę i dostać się do pompy oraz innych elementów systemu. Jak ktoś się uprze, to może, oczywiście, obudować wannę ceramiką, ale w razie awarii systemu nie będzie się jak do niego dostać bez dewastacji obudowy. Montaż wanny z hydromasażem musi być precyzyjny i zgodny z zaleceniami producenta. Dlatego lepiej jest go zlecić fachowcom. Karol Gawron |
